‘Ik hoop dat ik sowieso een mooie stoot kan landen’

Je hoeft maar even te googelen en je ziet dat het boksgala de afgelopen jaren erg populair is geworden bij studentenverenigingen. Naast de gebruikelijke elementen van een gala zoals het rokkostuum, de fraaie jurken en de nodige hoeveelheid bier, draait zo’n avond om een spektakel dat op het eerste gezicht niet geheel studentikoos aandoet: leden die zich in korte tijd bij een boksschool tot heuse vechtsporter laten omtoveren en elkaar in een officiële bokswedstrijd te lijf gaan. Waarom heeft Unitas voor een boksgala gekozen? Wat drijft de studenten die de ring in gaan? Is het niet hartstikke gevaarlijk en was het een beetje gezellig? DUB ging op onderzoek uit.

Maandag, de training

Op de maandag vóór het boksgala, fiets ik naar een industrieterreintje op de grens van Lombok en Kanaleneiland. Hier staat de boksschool waar de zestien leden van Unitas die vrijdag 23 februari de ring in gaan, hun trainingen volgen. Aan het trainingstraject begonnen in november tientallen leden waarna een afvalrace volgde. Enkele weken geleden bleven er zestien over die vanaf dat moment het sportregime moesten opschroeven

In totaal zijn deze studenten  nu zo’n drie maanden aan het trainen. “Voor een wedstrijd is dat kort dag”, zegt coach Anthony, “maar ze werken heel hard. Ook hoort het een beetje bij een studentenboksgala. De studenten maken echt kennis met de bokssport hoewel de wedstrijd korter is dan echte bokswedstrijden. Het bestaat uit drie rondes van anderhalve minuut.” 

De trainingen zijn er niet minder om. Na de warming-up volgt het oefenen van combinaties op de bokszakken. De coach doet de verschillende combinaties van stoten, hoeken en uppercuts voor, waarna de studenten “even lekker mogen rammen”. Met het gala voor de deur, geven de studenten nog één keer echt alles, wat duidelijk wordt aan de steeds zuurder wordende gezichten. 

Pijntjes
Na de training ga ik in gesprek met Sterre, die net haar master Conflict Studies & Human Rights heeft afgerond, en tweedejaars psychologiestudent Jan. Ze hadden beiden al een klein beetje boks-ervaring, maar het trainingstraject is wel andere koek. Jan: “De laatste anderhalve week vond ik het trainen niet leuk meer. Ik heb overal pijntjes. Ik heb heel veel geleerd de afgelopen maanden, maar ik heb ook echt zin om het normale leven weer op te pakken na de wedstrijd. Nu ga ik op feestjes altijd op tijd naar huis, ik drink niet en ga altijd vroeg naar bed. Ik moest ook tijdelijk stoppen met voetballen om me hierop te focussen.” 

Ook Sterre is helemaal gestopt met drinken en heeft het trainen op de eerste plaats gezet: “Vanaf het begin van de training dronk ik al heel weinig maar later helemaal niet meer. Aan het begin trainden we twee à drie keer in de week, later werd dat vijf à zes. Dan voelt het echt als zonde om te drinken, omdat je lichaam dan bezig is met het opruimen van die alcohol en niet met spieropbouw. En een leverstoot krijgen als je brak bent, is ook niet echt fijn.”

Waarom ze dan met het traject begonnen zijn? Dat was voor beiden vanzelfsprekend. Sterre: “Niet dat het veel voorstelde, maar ik had al een beetje gebokst. Op commissieavonden maakte ik daar dan geintjes over en daagde mensen uit om te stoeien omdat ik dus ‘op boksen zat’. Toen ik me kon inschrijven voor het boksgala was dat dus vanzelfsprekend. Ik kwam elke keer een stapje verder en nu ga ik gewoon de ring in.” 

Ook Jan twijfelde niet: “Toen ik hoorde dat er een boksgala kwam, leek het me supervet om te kunnen zeggen dat ik daaraan had meegedaan. Toen ik hoorde hoe het traject eruit zou zien, leek het me ook daadwerkelijk vet om mee te doen en heb ik me ingeschreven.”

Sterre Foto:BoukeBeerPhotography

Knock-out
Zonder risico’s is een bokswedstrijd niet. Bij studentenboksgala’s zijn deelnemers gewond geraakt of zelfs knock-out gegaan. Sterre en Jan lijken er niet zo mee te zitten. Sterre: “Ergens voelt dat wel eng, het idee dat je knock-out kan gaan, zeker voor negenhonderd mensen, maar het risico is zo klein. We moeten een helm dragen en we trainen goed op hoe je jezelf moet beschermen. Bij een ander studentenboksgala was het maar één keer gebeurd dat iemand 8 seconden rust nodig had om bij te komen (dit wordt een knockdown genoemd, red.). Dat vond ik wel fijn om te horen. De scheidsrechter grijpt ook in als iemand de overhand heeft en er wordt goed voor je gezorgd.” 

Jan reageert laconiek: “Ik heb niet het idee dat het gevaarlijk is of dat ik gewond ga raken. Ik vind het wel heel spannend om straks voor die volle zaal te staan en te moeten presteren. Ik hoop dat ik een mooie stoot kan landen en dat het een mooie pot wordt. Misschien ga ik wel knock-out, maar dat is dan ook wel weer een bijzondere ervaring. Voorop gesteld, ik wil natuurlijk winnen. Maar, dat ik de ring in mag, is al winst.”

Olaf, een student uit de commissie die het boksgala organiseert, vertelt over de voorzorgsmaatregelen: “De boksbond, in het geval van dit gala de WMTA, trekt de teugels strak aan. Boksen is een contactsport en daar komen risico’s bij kijken; bij een professionele bokswedstrijd is dat net zo. Om het imago van de sport hoog te houden, probeert de bond onnodige risico’s bij studentenboksgala’s te voorkomen. Zij weten er ook veel meer vanaf dan wij natuurlijk. Er zijn professionele officials aanwezig en er wordt met ervaren coaches gewerkt.”

Vrijdag, het gala

Vrijdag is de dag daar. Lief Amsterdam is uitverkocht en de sfeer zit er goed in. Aanwezigen scharen zich achter één van de boksers en vertellen elkaar wat ze van de wedstrijden verwachten. Hier en daar wordt een voorspelling gedaan over wie er met de hoofdprijs naar huis gaan. Olaf van de organiserende Unitascommissie: “Het leeft heel erg op de vereniging, omdat het een redelijk uniek evenement is. We hebben mensen uit jonge en oude jaren die de ring ingaan en de tickets vlogen weg. Vijf jaar geleden vierde Unitas het 100-jarig bestaan van de sociëteit. Toen is er ook een boksgala gegeven. Toen was dat nog best nieuw voor het studentenleven. Dat was een groot succes, daarom kozen we voor dit sociëteitslustrum weer voor een boksgala.”

Als de wedstrijden beginnen verandert de energie in de zaal compleet. Alle ogen zijn nu gericht op de ring in het midden. Er staat geen muziek meer aan en de zaal vult zich met het gejoel van toeschouwers die de naam van hun favoriet scanderen. Als er een rake klap wordt uitgedeeld, reageert het publiek met enthousiast geschreeuw. 

Jan Foto:BoukeBeerPhotography

In de ring
Jan komt de ring in begeleid door Beat it van Michael Jackson. Beide boksers wisselen nog een laatste woord met hun coaches. Als de bel klinkt, komen de twee mannen in de ring in beweging. Jan is aan zijn tegenstander gewaagd. De mannen zijn voorzichtig en gaan niet zomaar de aanval in. Als eentje denkt een kans te zien, komt er een stoot, die vakkundig geblokkeerd wordt en onmiddellijk geretourneerd. Zo gaat het even over en weer. Sommige klappen worden ontweken, andere komen hard aan. Jan krijgt een rechtse op zijn kaak; dat gaat hij morgen wel voelen.

Freedom van Beyoncé knalt door de speakers. Het is geheime wapen van Sterre. Na het luiden van de bel wordt het meteen een energiek gevecht. Sterre en haar tegenstander gebruiken de ruimte van de ring goed en stoten als ze de kans zien hard en snel. In de derde ronde wordt de uitputting zichtbaar: de vrouwen laten hun dekking iets zakken. Hierdoor wordt er af en toe een rake klap geïncasseerd. Bij Sterre helaas iets meer dan bij haar tegenstander. Ze verliest op punten.

Zowel Sterre als Jan gaan zonder trofee naar huis. Sterre is wel ‘bokser van de avond’ geworden, omdat ze de grootste groei in het trainingstraject heeft laten zien. 

Alleen
Ik bel ze naderhand  om te vragen hoe ze terugkijken op de avond nu het hele traject voorbij is. Jan blijkt zijn verlies goed te kunnen relativeren: “Leuk is een understatement. Dit was een van de mooiste dingen die ik ooit heb gedaan. Het was zo bizar. Het ene moment zat ik hoog in de zenuwen, het andere moment was ik totaal rustig. Toen ik de trap afkwam en de ring inging zat ik in een totale tunnelvisie. Toen m’n coach de ring verliet, dacht ik ‘nu sta ik er echt alleen voor’ en ben ik gewoon gaan knokken. De rest van de avond was ook schitterend. Ik voelde me echt een soort superster.” 

Ook Sterre blikt tevreden terug: “Ik heb misschien niet alles kunnen laten zien wat ik in me had, daar ben ik wel een beetje teleurgesteld in, maar ik ben wel echt trots op de vechtersmentaliteit die ik heb ontwikkeld. Ik zou het allemaal zo weer doen. Het sporten heeft me mentaal erg goed gedaan. Voor boksen is een positieve mindset nodig en die probeer ik vast te houden. Ik ga nu een paar maanden reizen door Zuid-Amerika. Als ik terug ben, wil ik de vechtsport weer oppakken.”