Internationals voelden zich thuis in de UIT
Hoewel de taal van de UIT Nederlands is, en buitenlandse studenten ver in de minderheid zijn, voelen de Roemeense Horia die begint aan de studie Global Sustainability Science en de twee Duitse studenten Michelle en Liv die respectievelijk Psychologie en Global Sustainability Science gaan studeren, zich niet buitengesloten. “Als je naar het buitenland gaat voel je je altijd eerst alleen en geïsoleerd”, zegt Liv, die wel vaker in een ander land is neergestreken. “Ik heb een jaar in Engeland gewoond, en drie maanden in Spanje. Toch is het elke keer weer eng om op een nieuwe plek te zijn. Maar in mijn ervaring vind je altijd vrienden als je je open opstelt.” Horia ging de dag voor de UIT losbarstte naar de supermarkt. “De beveiliger sprak perfect Engels! Dat geeft me het gevoel dat ik welkom ben.”
Horia, Michelle en Liv zitten in een UIT-groepje met internationale studenten en Nederlandse die een internationale studie gaan doen. Het is maandag, en het is de eerste dag van de UIT. Het groepje is net gevormd, en zit te lunchen voor de Starbucks in Hoog Catharijne.
“Ik woon hier nu een jaar”, zegt Michelle. Ze voelt ook de spanning van in een nieuwe groep zijn, maar heeft al wel de kans gehad om Nederland te doorgronden en de taal te leren in de tijd dat ze hier werkte als au-pair. “Natuurlijk horen mensen mijn accent. Maar Nederlanders zijn zo vriendelijk: ze proberen altijd in het Duits te antwoorden als ik wat vraag! En gisteren toen ik een fiets ging kopen vertelde de verkoper meteen over zijn vriendinnetje in Stuttgart.”
In de openingsshow die ze net achter de rug hebben, werd geen woord Engels gesproken. Nu is het aantal UIT-lopers uit het buitenland op een paar handen te tellen, maar wat hebben ze meegekregen van de aftrap van de UIT? “Op momenten kon ik best het een en ander begrijpen”, zegt Liv. “Ik wil sowieso Nederlands leren, dus dit is een goed begin.” Dat de week ook voor hun van waarde zal zijn, daar twijfelen ze geen moment aan. “Iedereen wil nieuwe vrienden maken. Daar is deze week perfect voor”, zegt Horia.
Deze UIT willen Horia, Liv en Michelle vooral feesten en de stad leren kennen. “Onze studies zijn nog niet begonnen dus het is gewoon vakantie. Een geweldige gelegenheid om te feesten!”, zegt Michelle. Maar er moet naast gezopen ook bewogen worden, vindt Liv. “Ik wil echt yoga gaan doen. Sporten met nieuwe mensen is een goede manier om ze te leren kennen.” Horia kaart tot slot nog een valkuil aan voor komende week. “Dat je te veel aan internationale studenten blijft plakken. Ik wil ook graag Nederlandse mensen leren kennen.”
Het is inmiddels. We treffen elkaar weer bij het Foodtruckfestival in het Wilhelminapark aan een lange picknicktafel in de zon. “Ik ben een beetje bang voor de fietsen”, zegt Liv. “Er wordt hier super extreem gefietst!” De drie internationals zien er minder kwiek uit dan maandag: wallen onder de ogen en soms moeten de antwoorden van ver komen. Dat heeft alles te maken met afgelopen nacht. “Het was superlaat …”, zegt Horia dromerig. “Feesten is geweldig hier!”, valt Michelle hem bij. “Toen ik hier au-pair was, feestte ik niet zoveel. Gisteren was het studentenavond en alles was heel goedkoop. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik genoot van uitgaan in Nederland.”
Zijn er nog noemenswaardige romantische anekdotes? Gegiechel stijgt op. “Het is niet echt romantisch, maar je wordt hier veel meer nagefloten in clubs dan in Duitsland”, zegt Liv. Michelle knikt instemmend. Gaan jongens hier weleens te ver? Voelen de dames zich altijd veilig tijdens het uitgaan? “Ja hoor”, zegt Liv resoluut. “Een jongen zat gisteren aan mijn kon, maar toen ik me omdraaide en zei dat hij moest stoppen, deed hij dat meteen.”
Naast feesten zijn de drie ondergedompeld in een grote variëteit aan activiteiten, en hebben ze kennis gemaakt met tal van locaties in Utrecht. Ze zijn langs de sportclubs bij Olympos geweest, hebben de rest van het Science Park gezien en de binnenstad ontdekt. Yoga is er nog niet van gekomen. “Dat wil ik nog doen, maar het hangt er een beetje vanaf hoe laat het wordt vannacht”, zegt Liv lachend.
Wat misschien nog wel de meest aandacht trok was het bezoekje aan Unitas. Begrijpen ze de charme van een vereniging? “Om eerlijk te zijn voelt het voor mij heel raar”, zegt Liv. “Je wordt onderdeel van een willekeurige groep mensen die je niet kent en waarvan je niet weet of je ze leuk vindt. Ik ken het uit Duitsland, maar wist niet dat het hier ook populair was. Wat me tegenstaat is het hiërarchische karakter. Nee – laat mij maar zelf vrienden vinden.”
Waar de drie maandag nog een beetje gespannen waren, zijn ze nu beduidend meer op hun gemak in de groep. “Het is geweldig om een groep te hebben”, zegt Michelle. “Je bent zoveel meer op je gemak als je mensen om je heen hebt met wie je je verbonden voelt.” Liv: “Met een UIT-groepje weet je in ieder geval dat je niet volslagen eenzaam gaat zijn.”
De nasleep
Na de UIT bel ik nog met de drie internationals. “Het was een geweldige week.” Michelle praat met een klein stemmetje: de festiviteiten van afgelopen week hebben haar ziekjes gemaakt. “Wat me het meest is bijgebleven, is het uitgaan op donderdag, dat was echt perfect. Het was wel moeilijk om afscheid te nemen van de groep, we zijn heel hecht geworden. We hebben afgesproken om samen vaker dingen te gaan doen, maar je weet toch dat je veel mensen niet meer zal zien.”
Zowel voor Michelle, Horia als Liv was de UIT een memorabele week. Maar waren er ook tegenvallers? “De feestjes vond ik een beetje matig”, zegt Liv. “Vooral de tweede in Tivoli was slecht, ze lieten mensen op een gegeven moment niet meer binnen, wat heel jammer was. Daarnaast vond ik het irritant dat je steeds lastig werd gevallen door verschillende organisaties die iets van je wilden.” Het hoogtepunt van de week? “De biercantus in de Poema! Ik kan oprecht zeggen dat ik lang niet zoveel plezier heb gehad. En de bootreis in en rond Utrecht was fantastisch.” Grinnikend: “Dat is een cliché, ik weet het.”
“Ik vond juist vooral het uitgaan geweldig”, zegt Horia. “Het is hier niet heel verschillend als in Roemenië. Daar drinken we alleen wat meer soorten sterke drank, hier ligt de focus meer op bier. Ik weet het niet zeker, maar ik heb het idee dat meisjes hier makkelijker te benaderen zijn dan in andere Europese landen.” Ook is hij erin geslaagd om niet te veel aan internationale studenten te blijven plakken. “Ik heb een aantal Nederlandse mensen ontmoet in clubs. Dat ging heel makkelijk: ze begonnen ineens Engels tegen me te praten!”