Postbode dicht wonden met literatuur

UU-medewerker Maikel de Bont houdt van woorden. Vanaf het moment dat hij zijn eerste woordjes leerde, speelt hij met ze. Nu is zijn eerste bundel ‘Je wonden dichten’ verschenen.
Woorden nemen een belangrijke plaats in in het leven van Maikel de Bont. De medewerker van Post & Logistiek vulde vanaf hij kon schrijven schriftjes met rijmpjes en verzinsels. Onlangs nam hij contact op met een uitgeverij en niet lang daarna was zijn eerste bundel een feit.
‘Je wonden dichten’ is de juiste titel voor het boekje: de thema’s van de gedichten zijn tragisch, maar door de stijl die Maikel kiest, blijven ze luchtig om te lezen. Het maakt het boek zeer toegankelijk. “Ik heb geprobeerd een bundel te maken die niet zo zeer op een bundel lijkt. Ik heb getracht om teksten te schrijven die makkelijk op te pakken zijn. Ik denk dat dat de manier is om de gedichtenwereld binnen te komen, als lezer.”

En daar is hij zeker in geslaagd. Maikel grapt met woorden, wisselt luchtige onderwerpen als boodschappen doen af met gedichten over eenzaamheid en heftig liefdesverdriet. Hij houdt zich verre van vage diepzinnige verhandelingen en blijft bij dagelijkse onderwerpen die iedere lezer wel kan herkennen. Terugkerend thema is liefde en de pijn die volgt op een gebroken hart.
Maikel: “Een dichter maakt geen gedichten zonder nare ervaringen. En liefde komt altijd terug.”

Maar Maikel die al dertien jaar bij de universiteit werkt, haalt ook uit kleine dagelijkse dingen inspiratie. “Het is maar net wat me invalt. Ik ben heel druk in mijn hoofd. Ik reis ook veel en daar kom ik weer op hele andere dingen dan hier in Nederland.” Ook op zijn werk, in het contact met mensen en collega’s ontstaan er soms ideeën. “Je hebt een gesprekje op een dag, je komt samen, hebt een lolletje en dan denk je: hé dat klinkt leuk.”
Maikel’s liefde voor menselijk contact is minstens net zo groot als zijn passie voor woorden. Hij is geen einzelgänger, die zich dagen opsluit voor een tekst. Mensen om hem heen zijn essentieel en hij leeft op als hij ze aan het lachen kan maken. In één van zijn gedichten spreekt hij zich ook uit tegen mensen die onzeker zijn en in hun schulp blijven zitten waardoor ze niets durven ondernemen. Een eenzaam auteurschap ziet hij dan ook niet zitten: “Ik zie een schrijver voor me op een zolderkamertje, misschien een luikje open en dan over z’n bureautje gebogen. Nee, ik wil gewoon op pad, ik wil naast het dichten andere dingen blijven doen.”

Je laat me de dagen vergeten
de tijd verliezen
En je kleurt mijn wereld
met elke blik

Ik hoor bloemen bloeien
en luister naar het geruis van gras
De wind streelt mijn huid en jij mijn ziel
Een verlangen naar  verlenging van ieder ogenblik

Ogenblikken met jou
We zouden moet waden in zeeën van tijd
Maar we hebben geen moment meer te verliezen
Ik zet de klokken uit en de wekkers af

Ik wil jou in mijn leven
Ik weet nu wat ik al die tijd zo hevig heb gemist
Altijd dacht ik in secondes maar ik zal nu de uren met jou vullen
Na jaren van grenzeloos dolen weet ik nu dat ik me naar jou toe
begaf

            Ooit is nu

 
Voor wie nieuwsgierig geworden is naar het werk van de grappige man met het wilde kapsel die dagelijks tussen de post zit, is ‘je wonden dichten’ te bestellen via de webwinkel op www.boekscout.nl.