UU-student Bilal Anrar: ‘EYOF is de kans van je leven’

De Utrechtse student Bilal Anrar nam in 2007 als veelbelovende atleet deel aan het Europees Jeugd Olympisch Festival (EYOF) in Belgrado. Hij haalde de finale op zijn specialiteit: de 800 meter, maar kon die race tot zijn verdriet uiteindelijk niet lopen. Deze zomer is hij toeschouwer als het EYOF in Utrecht plaatsvindt.

Bilal Anrar was 17 jaar toen hij mee mocht doen aan het atletiektoernooi van het EYOF dat destijds plaatsvond in Belgrado. Het sportfestival is een soort nabootsing van de reguliere Olympische spelen en bedoeld voor jongeren. Half juli komt het evenement, naar Utrecht. Ongeveer 3300 jonge sporters in de leeftijd van 13 tot en met 18 jaar uit 49 Europese landen strijden dan de titel in 9 verschillende sportdisciplines.

“Belgrado was echt een bijzonder toernooi voor de leeftijdsgroep waar ik in zat”, herinnert de student Economie zich. “Er was een beperkt aantal plaatsen beschikbaar, dus ik moest me kwalificeren.  In dat jaar had ik toevallig niet zulke sterke concurrenten en ik had het Nederlands kampioenschap gewonnen. Toch was het een verrassing dat ik mee mocht doen.”

Tijdens het EYOF zitten de sporters net als bij de echte Olympische Spelen in het Olympisch dorp. Dit jaar is dat op het terrein van University College en het Utrecht Science Park. “Dat was een heel leuke ervaring. Omdat zo’n beetje alle faciliteiten voorhanden waren, voelde het echt aan als een dorp. Vlak naast het dorp lag een pizzeria. Ik kan me herinneren dat we stiekem een megagrote 28-inch pizza naar binnen smokkelden.”

Met twee goede races kwalificeerde Bilal zich voor de finale van het toernooi. Helaas sloeg toen het noodlot toe: hij kreeg een keelontsteking en mocht de finale niet starten. “Ik had de warming up nog gedaan en ik wilde echt gaan lopen, maar de arts gaf me het advies niet te starten. Het virus zou over kunnen slaan op m’n hart. Dat was een heel emotioneel moment voor mij. Toch ben ik dankbaar voor de EYOF-ervaring. Het was een once in a lifetime opportunity.”

Met vier keer het Nederlands kampioenschap  bij de junioren op zak en goede prestaties tijdens internationale wedstrijden op zijn naam is het vreemd dat we niks meer van Bilal Anrar horen. In 2008 kreeg Bilal een blessure aan de pees in de knieholte. Dit was een grote belemmering; in 2009 liep hij zijn laatste officiële wedstrijd. “Voor de topsport moet je je 100 procent inzetten. Ik trainde elke dag anderhalf tot twee uur. Het ging heel goed dus ik vond het automatisch leuk, maar zo’n blessure demotiveert natuurlijk.”

Toch was die blessure niet de belangrijkste reden om de top-atletiek vaarwel te zeggen. “Ik ben gestopt omdat ik ging studeren. Ik keek naar de lange termijn en dacht dat ik te veel zou opgeven als ik door zou gaan met mijn sport. Ik ben een ondernemende en ambitieuze student en wil graag carrière maken. Financiële onafhankelijkheid is bovendien moeilijk haalbaar in de atletiek.”

Bilal werkt nu hard om accountant te kunnen worden en hij heeft relevante bijbanen. “Ik  werk nu bijvoorbeeld op de finance-afdeling van een bedrijf dat zich bezighoudt met duurzaamheid.” Ook heeft hij een half jaar in Hong Kong gestudeerd. Daar deed  hij voor de grap mee aan een atletiekwedstrijd. Die won hij overigens niet, maar het was dan ook een sprint van 100 meter en op verkeerde schoenen.

De ervaring met topsport heeft een grote bijdrage geleverd aan zijn doorzettingsvermogen, denkt Bilal. “Van topsport leer je heel veel. Als ik een doel heb ga ik er helemaal voor. Dat heb ik ook met de planning van de carrière die ik wil.”

Toch geeft Bilal ambitieuze atleten die dit jaar meedoen aan het EYOF de raad zich niet alleen op hun sport te richten. “Je moet juist heel goed kijken naar wat je leuk vindt. Ik heb vaak mensen gezien die geobsedeerd zijn door één doel en verder alles om hen heen laten vallen. Focus je niet te veel op één ding, misschien is er nog wel iets anders wat je goed kan of leuk vindt.”

Over een maand begint het EYOF in Utrecht en Bilal gaat zeker kijken. “Dit is een uniek evenement voor potentiële wereldtoppers. Het is een gemiste kans als je er niet even heen gaat.” Ondanks de gemiste finale kijkt Bilal niet met weemoed terug op zijn ervaring met het EYOF. “Ik bekijk het van de positieve kant. Ik heb daar gestaan en heb goed gepresteerd. Bij mij is het glaasje altijd halfvol.”