UU’ers in actie voor vluchtelingen

“Vorige week was die foto van dat aangespoelde jongetje overal in het nieuws te zien”, begint masterstudent Notarieel Recht Kyra Geerts (22) te vertellen. “Voor veel Nederlanders was dat het moment dat ze dachten: nu moet ik iets doen. Ook ik dacht toen wat iedereen dacht: ‘ziek heftig’! Maar dat ik zelf in actie kwam, was door een vriendin van mij in Amsterdam die het initiatief Amsterdam Verwelkomt opzette. Toen zag ik dat het eigenlijk niet zo moeilijk was om zelf iets te doen.”

Samen met haar drie vriendinnen Margit Nooteboom, Dorien Schneiders en Josephine van Bennekom begon ze het initiatief Utrecht Verwelkomt. . Inmiddels heeft ook UU’er Shakila Ayubi zich bij het team gevoegd. De studenten vragen mensen een welkomstpakket ter grootte van een schoenendoos voor een vluchteling samen te stellen. Daar mag van alles in zitten: van toiletartikelen tot een lief briefje, een pakje stroopwafels of een boek. Maar geen kleding, benadrukt Kyra. ”Het COA gaf afgelopen week aan dat er niet echt behoefte is aan kleding- en voedselpakketten, omdat ze op dat gebied voorzien zijn. In plaats daarvan is er behoefte aan een warm welkom. Dat willen wij geven.”

Komende zaterdag 12 september kunnen de pakketten worden ingeleverd tussen 12 en 16 uur in Hal 10 van de Jaarbeurs. Check de facebookpagina Utrecht Verwelkomt voor actuele informatie.

Toilettassen voor vrouwelijke vluchtelingen in Griekenland

Ook Niraja van der Krol–van Dijk (26) wil samen met haar vriendinnen Sheily Belhaj en Dounia Tourabi vluchtelingen een hart onder de riem te steken. Hoewel hun initiatief Women 4 women – toilettassen voor vluchtelingenvrouwen in eerste instantie nuttig moet zijn.

Het idee ontstond toen de drie oud-studenten Islam en Arabisch over de grote stroom vluchtelingen spraken. “De stroom vluchtelingen is de laatste weken zo toegenomen, dat we niet meer stil konden blijven zitten. We waren een beetje aan het brainstormen over wat we konden doen en toen herinnerde ik mij dat ik een keer iets had gehoord over een schoenendoosproject voor vrouwen in Bosnië.”

De meiden veranderden de schoenendoos in een toilettas en de eindbestemming werd veranderd in Griekenland. Wat hetzelfde bleef: vrouwen zouden de ontvangende partij zijn. Niet alleen omdat zij net iets andere behoeften hebben dan mannen, legt Niraja uit, maar ook omdat er al heel wat projecten voor mannen en kinderen zijn.

De toilettasjes mogen naar eigen inzicht worden gevuld. Naast de standaard tandenborstel, het maandverband en de deodorant, mag er ook een cadeautje of leuke lippenstift meegestuurd worden. “Het initiatief gaat niet alleen om mensen te helpen overleven, maar ook om iemand even weer het gevoel geven dat vrouw te zijn door ze bijvoorbeeld een lippenstift te geven”.

Niraja weet uit eigen ervaring hoeveel impact zo’n gebaar kan hebben. Toen haar grootouders tijdens de oorlog in Bosnië naar Nederland vluchtte, kwamen ze – nadat ze een verblijfsvergunning hadden gekregen - met twee tassen met spullen in hun eerste huisje aan. Binnen een paar dagen was het hele huis ingericht. “Mensen uit de buurt hadden zelfs een wasmachine gebracht”, vertelt de oud-UU’er. “Dat heeft mijn oma enorm geraakt en dat gevoel proberen wij nu een beetje over te brengen.”

Helpen in een vluchtelingenkamp

De Amsterdamse masterstudent Religiewetenschappen Lina Blommaert (23) die bijvakken in Utrecht volgt, pakt haar wens om te helpen anders aan. Ze was afgelopen weekend naar Brussel gereisd om hulpgoederen bij één van de vluchtelingenkampen af te geven in het kader van de actie Refugees in need. “Het was heel heftig. In een parkje midden tussen de hoge gebouwen stonden allemaal tentjes van vluchtelingen. Brussel kan per dag maar 250 vluchtelingen registreren en totdat je als vluchteling bent geregistreerd, kun je nergens terecht.”

Dus wonen er momenteel ruim duizend vluchtelingen in een tentenkamp. “De situatie was enorm schrijnend. Er was zo’n chaos. Het was koud, het regende en er was geen centrale organisatie. Daarbij was er door het gebrek aan hygiëne schurft uitgebroken. Ik denk dat geen foto kan vangen hoe aangrijpend het was. Vooral die kindjes die je daar ziet, hebben veel impact op mij gehad. Die kennen niet anders dan oorlog. Echt zo gek dat je dit een uurtje van de Nederlandse grens vindt.”

“Op dit moment is er een opnamestop van spullen, omdat eerst geïnventariseerd moet worden wat er allemaal nodig is”, vervolgt Lina. “Zo werd in Brussel al vrij snel duidelijk dat kleding niet nodig was. Er is nu eigenlijk een veel grotere behoefte aan vrijwilligers.”

Lina: “Totdat we weer wat kunnen doen, zie ik informatieverschaffing als één van mijn belangrijkste taken. Er zijn namelijk heel veel mensen die momenteel een initiatief opzetten, maar er zijn maar weinig mensen ter plekke geweest. Wij hebben gemerkt dat dat juist verhelderend werkt. Het is namelijk heel lastig om iets te organiseren als je niet bekend bent met de situatie en de behoefte. Veel andere initiatieven nemen daarom contact met ons op. Ik verwacht dat we over twee weken, als de aandacht in de media waarschijnlijk wat is afgezwakt, wel weer gaan inzamelen.”