UU’ers Annemoon en Tess: de nieuwe hosts van podcast Studententijd

Via de groepsapp van hun studentenvereniging Veritas wisten zowel Annemoon als Tess van de vacature bij de populaire podcast van Studenten.com. Een brief schrijven hoefde niet, ze moesten een voice-memo inspreken. Derdejaars psychologiestudent Tess: “Ik vond dat heel ongemakkelijk. Je bent een soort verhaal aan het vertellen zonder feedback en weet niet of de mensen het leuk vinden. Alsof je enthousiast tegen een muur staat te praten.” Annemoon, tweedejaars student Communicatie & Informatiewetenschappen, heeft het wel twintig keer geprobeerd voor ze tevreden was.

Ervaring met radio maken hadden de twee 20-jarigen niet, maar wel met het studentenleven waar de podcast over gaat. “Het werk leek me gewoon leuk”, zegt Annemoon. “Ik had nog nooit een podcast gemaakt, maar de anderen (Steie, Joes en Pleun red.) die dit al een aantal seizoenen doen hebben ons op sleeptouw genomen.”

De podcast gaat over de persoonlijke ervaringen van de hosts die elke uitzending een ander onderwerp bij de kop pakken. Zo kan het gaan over drugs, hospiteren, seks en het uitgaansleven. Wekelijks staat een nieuwe aflevering online. De twee Veritijnen kregen al snel leuke reacties uit hun omgeving. Tess: “Ik weet nog het rubriekje met ja, ja, nee, nee. Die ging bij mij over plassen onder de douche. Ik zei dus dat ik ook weleens bij mijn vriend onder de douche plas.” Ze lacht. “Daarna kreeg ik appjes van zijn huisgenoten en veel leuke reacties van andere luisteraars.”

Annemoon

Wat is het succes van de podcast?
“We hebben allemaal een heel verschillend studentenleven en dat maakt het ook toegankelijk voor verschillende studenten”, zegt Tess. “De dynamiek tussen de presentatoren is ook heel goed. We zijn allemaal heel enthousiast en dat hoor je terug.”

Annemoon denkt dat het door de herkenbare en voor aankomende studenten nieuwsgierig makende onderwerpen komt. “Wij vertellen best veel dingen uit ons leven. Leuke dingen, maar we praten ook over onze onzekerheden.”

“Toen Pleun en Dienke de podcast maakten, ging die superhard. Toen wij het stokje overnamen dacht ik wel dat als de cijfers zouden kelderen het aan ons zou liggen, maar dat bleek niet.”

Wat zeg je wel en wat niet in een uitzending?
Volgens Annemoon is het vooral het niet benoemen van bepaalde details als namen.  Tess: “Als je echt een heel goed verhaal hebt van iemand die dicht bij je staat, dan zeg je gewoon: ik heb ooit gehoord dat… Niemand weet over wie het gaat.” Verspreken de meiden zich toch dan kan er  nog worden geknipt in de montage. “Soms begin je aan een verhaal en denk je tijdens de opname: nee, eigenlijk liever niet. Ik ben nu echt iemand aan het exposen, dus dan haal je het eruit.”

Tess

Er komen soms best wel kwetsbare onderwerpen als seks en drugs voorbij.
Annemoon: "Ik vond dat in het begin wel even wennen. Nog steeds wel hoor. Maar je zegt niet iets wat je niet wilt zeggen. Vooraf kun je wel aangeven waar je het niet over wilt hebben, of dat iets gevoelig ligt. Je doet niet iets wat je niet wilt. Als het gaat over seks, ben ik dan misschien toch wat preutser.”

Tess: "Als ik in de studio zit met een microfoon voor m'n snufferd, dan heb ik wel het idee dat ik alles kan zeggen. Ik zou normaal niet zo snel over plassen onder de douche beginnen. In het algemeen probeer ik te benoemen dat ik een onderwerp spannend vind. Dat maakt het menselijk denk ik en haalt het vooroordeel weg. Ik wil niet dat mensen een bepaald beeld van me krijgen."

Willen jullie taboes doorbreken?
Annemoon: " Het is een luchtige podcast, maar sommige onderwerpen zijn juist heel goed om aan te snijden. Ik vind het fenomeen van een spookstudent heel interessant. Dat je voor de buitenwereld doet alsof je studeert. Zelf struggle ik er soms wel mee dat ouders verwachten dat je hoge cijfers haalt en jij ook een beetje sociaal wilt doen.”

Wat is echt een no-go qua onderwerp?
Tess: "Het enige wat ik heel bewust niet vertel zijn dingen over mijn relatie. Als in, wel óver mijn relatie, maar geen dingen van mijn vriend, want dat is niet aan mij."

Annemoon: “Seks vind ik wel echt heel privé. Ik kan het er prima over hebben, maar ik zou niet heel uitgebreid vertellen over mijn eigen seksleven."

Een relatie met je huisgenoot kan niet! Wat vinden jullie daarvan?
Annemoon: "Natuurlijk kun je verliefd worden en als je samenwoont dan maak je elkaar ook heel veel mee. Dus als mijn huisgenoot verliefd wordt op een andere huisgenoot, zal ik diegenen alleen maar toejuichen, maar het is niet fijn om met een stelletje in een huis te wonen. Dan moet wel één van de twee op zoek naar iets anders.

Tess: "Het kan toch een andere dynamiek met zich meebrengen in huis en je wilt niet dat die verandert. Als er ruzies zijn en het hele huis kan meegenieten, dan is dat echt wel kut voor de rest van het huis."

Jullie wonen in Utrecht, Tess is opgegroeid in Amsterdam. Welke stad is leuker?
Annemoon: "Voor mij Utrecht."

Tess: "Voor mij Amsterdam, maar als studentenstad 100 procent Utrecht. Utrecht is kleiner en meer op studenten gericht. Amsterdam is te toeristisch. Je moet het studentenleven daar echt opzoeken en ik heb het idee dat het ik in Utrecht het studentenleven eerder moet ontwijken. Ik vind het heerlijk dat je hier alles op loopafstand hebt, maar ik kan de diversiteit in Amsterdam heel erg waarderen.

“Ik vind Utrecht echt heel wit. In het eerste jaar dat ik hier woonde, heb ik daar echt aan moeten wennen. Ik ben zelf ook wit, maar ik vond dat heel raar toen ik hier over straat liep en dacht: iedereen lijkt hier op elkaar."

Grensoverschrijdend gedrag in het studentenleven: overdreven of reëel?
Annemoon: “Het is zeker niet overdreven. Op onze studentenvereniging wordt het no way getolereerd. Je wordt er uitgezet en geroyeerd of geschorst als je de grens overschrijdt. Daar heb ik nooit een onveilig gevoel ervaren, maar elders bij het uitgaan wel. Mensen die je naroepen, nafluiten, aanraken zonder dat je het wilt. Dat is wel actueel."

Tess: "In Utrecht voel ik me vaak minder veilig dan in Amsterdam. Ik word veel meer nagefloten of geroepen. Ook op klaarlichte dag op de Nobelstraat dat je denkt van: hoe? Ik heb me nooit écht onveilig gevoeld, maar er zijn wel situaties dat ik met m'n telefoon in m'n hand loop of fiets en denk: mocht het zover komen, dan kan ik 112 bellen.”

"Qua bespreekbaarheid zijn er al hele grote stappen gemaakt. Ik denk dat we meer moeten focussen op het voorkomen ervan. Op onze vereniging worden er bijvoorbeeld bijstander-cursussen gegeven. Als je iets ziet, hoe grijp je in? Maar het onderwerp wordt ook al besproken tijdens de kennismakingstijd: wat kan je wel en wat niet maken."

Annemoon: "Ik denk ook dat er in clubs en kroegjes meer opgelet moet worden door beveiliging en bediening. Maar ik kan me ook voorstellen dat het gewoon soms moeilijk is en dat het heel geniepig gebeurt. Ik heb van meiden ook verhalen gehoord dat ze bepaalde kroegen echt mijden omdat je daar altijd in je bil wordt geknepen."

Tess: "Nu wordt geïmpliceerd dat het vooral bij vrouwen gebeurt, maar ik heb verhalen van mannen gehoord die door vrouwen bij de ballen worden gegrepen. Dit is laatst nog bij een vriend van mij gebeurt. Dat niet alleen vrouwen slachtoffer zijn, lijkt me een taboe dat er wel af mag."