Buitenspelen voor beginnende dare devils
In Utrex moet je in een nachtelijke tocht over de Heuvelrug zo veel mogelijk checkpoints vinden in zo kort mogelijke tijd. Hulpmiddelen: mountainbike, kaart en kompas. Team DUB deed mee aan deze adventure race van studentenvereniging USAC en won!
“Per jaar sterft er gemiddeld één SAC’er”, vertelde iemand van USAC me ooit. SAC’ers, dat zijn de leden van alle studenten alpineclubs in Nederland. Zeg maar de vrije jongens en meisjes van de studentensportwereld. Ze houden van risico en avontuur. Vandaar dus dat er per jaar eentje in een ravijn kukelt.
Al die op avontuur beluste SAC’ers trokken vrijdagavond naar Utrecht. Hier organiseerde de Utrechtse tak de Utrex ’11, een adventure race: vier uur fietsen en lopen door de bossen. Het doel: zo veel mogelijk goed verstopte checkpoints vinden en niet te laat finishen. Hoewel het ’s nachts gevaarlijk donker kan zijn in de oerbossen ten oosten van Utrecht, en een ehbo-setje tot de verplichte uitrusting behoorde, vermoedde ik dat het met de mortality rate wel mee zou vallen bij deze race. Meedoen dus!
“Doe maar rustig aan”, was de boodschap toen kompaan Sjoerd en ik ons om zeven uur sharp meldden op station Amersfoort, “bij USAC begint alles meestal een kwartiertje later.” Langzaam druppelden de deelnemers binnen. Sommigen waren duidelijk voorbereid op een zware race, en waren uitgerust met een snelle mountainbike en een verblindende hoofdlamp. Anderen hadden slechts een stadsfiets met summiere verlichting bij zich, en waren duidelijk van plan het rustiger aan te doen.
Tegen achten waren alle teams klaar voor vertrek. Organisator Maarten legde eerst nog geduldig uit hoe het ook alweer werkte: navigeren met kaart, kompas en opgegeven coördinaten: niemand zou gehinderd worden door een gebrek aan navigatie-skills.
Samenvattend: USAC’ers zijn nooit op tijd, gaan er prat op niet over state of the art-materiaal te beschikken en zijn niet zo competitief. Maar tot zover de vooroordelen, tijd voor de race.
Tactiek
De tactiek om maar gewoon achter de andere teams aan te fietsen bleek uiteindelijk weinig succesvol, omdat het voorste team bewust - of onbewust - hard voorbij het eerste checkpoint reed. Zo vlak na de start zaten alle teams nog dicht op elkaar, waardoor je elkaar voortdurend tegenkwam. “Nee, daar is het checkpoint ook niet”, was de meest gehoorde zin. Of dat altijd de waarheid was, is maar de vraag, want elkaar misleiden bleek een belangrijk ingrediënt van Utrex.
Team DUB deed er zelf graag aan mee. We deden onze lichten uit zodra een checkpoint was gevonden, en als iemand vroeg of het gezochte punt in de buurt was, werd er antwoord gegeven met een weids gebaar naar ten minste twee windrichtingen.
Nog belangrijker dan misleiding was tactiek. De winst in een adventure race wordt bepaald door het aantal checkpoints dat je hebt gevonden, maar er zijn minpunten als je in een etappe helemaal geen checkpoint meepakt of als je te laat finisht. De tactiek moest echter geregeld worden bijgesteld, improvisatie was zelfs geboden. Want wat bijvoorbeeld als je nergens een spoorlijn kan oversteken en het pad dat je volgde, ophoudt bij een boerenerf? Team DUB besloot het schrikdraad te trotseren – de gevreesde boer met buks bleef gelukkig in zijn boerderij.
“Gewoon ff lekker buitenspelen op een vrijdagavondje”, schreef organisator Maarten na afloop. En inderdaad, de race was uiteindelijk vooral een excuus om een avondje in het donker door het bos te kunnen raggen en in bomen te kunnen klimmen. Voor wie een avondje te kort vindt, is er begin november de Battle of the Sacs (BOTS): zelfde recept, maar dan twintig uur langer.
Het DUB-team eindigde als eerste. In de ranglijst gespeld als BUD-team. Een nachtelijke vertikking of de zoete wraak van SAC’ers?