De 4Daagse van Yvon Vos: Op weg naar Bemmel

Goede morgen Utrecht. Het is dinsdagochtend even na tienen en ik ben op weg naar Slijk-Ewijk. Ik heb er inmiddels dus al bijna dertig van de veertig kilometer op zitten. Het is warm, maar het is tot nu toe prima te doen, zeker omdat ik vanochtend lekker vroeg van start kon gaan. In feite begon het avontuur voor mij al op zondag, toen ik in Nijmegen mijn startbewijs heb opgehaald. Ik kreeg een armbandje om dat elke dag bij de start en de finish en op tussenliggende stempelposten wordt gescand. Dat scheelt veel tijd bij de posten, heb ik inmiddels gemerkt en bovendien kan de organisatie precies zien, waar ik ben. Hoewel het spektakel pas twee dagen later zou beginnen, hing er op zondag al een echte 4Daagse-sfeer in de stad, veel mensen op straat en overal muziek. Prima om in de stemming te komen. MAANDAGMIDDAG ben ik naar mijn logeeradres in Elst gegaan voor de laatste voorbereidingen. En voor een korte nacht, want vanochtend om drie uur ging de wekker. Vanwege de warmte wilde ik bijtijds vertrekken en op het station van Elst merkte ik dat ik niet de enige was die er zo over dacht. De trein was afgeladen en vanaf station Nijmegen naar de start was het puur ‘colonne lopen ‘. Om half vijf ben ik vertrokken en je kon toen al merken dat het vandaag warm zou worden. De temperatuur was lekker, maar de atmosfeer werd al na een half uurtje een beetje plakkerig. Veel last heb ik er tot nu toe nog niet van. Ik loop met een natte handdoek in mijn nek en je merkt dat iedereen zich dit jaar terdege op de hitte heeft voorbereid. Dat geldt niet alleen voor de wandelaars en de organisatie, maar ook voor de toeschouwers. Echt overal langs de route wordt water aangeboden en in de dorpjes staan kindertjes langs de kant met zoute dropjes en stukjes komkommer.  Heel schattig en bijzonder welkom. DE ROUTE liep vandaag in noordelijke richting en ging via Bemmel en Elst naar Angeren. Ik had me voorgenomen om zo lang mogelijk door te lopen voordat ik mijn eerste pauze zou houden en dat is aardig gelukt, want pas om half negen ben ik in Elst voor de eerste keer gestopt. Dat was voor mij extra bijzonder omdat mijn vader van 83 daar woont. Hij stond me op te wachten en ik heb een kwartiertje bij hem thuis zitten uitpuffen, terwijl hij me liefderijk verzorgde. Heel gezellig. Daarna ben ik weer opgestapt met het plan om nu verder elke twee uur even te pauzeren. MORGEN vertel ik jullie of dat ook is gelukt. Dan ook wat meer over de ‘muur van muziek’ waar je als wandelaar vrijwel permanent doorheen loopt. Ik doe jullie allemaal de hartelijke groeten en wens jullie een mooie werkdag, terwijl ik hier de blik weer op de zinderende horizon richt voor de laatste tien kilometer van vandaag. A demain, Yvon

Artikel
on 20/07/2010

Goede morgen Utrecht. Het is dinsdagochtend even na tienen en ik ben op weg naar Slijk-Ewijk. Ik heb er inmiddels dus al bijna dertig van de veertig kilometer op zitten. Het is warm, maar het is tot nu toe prima te doen, zeker omdat ik vanochtend lekker vroeg van start kon gaan.

In feite begon het avontuur voor mij al op zondag, toen ik in Nijmegen mijn startbewijs heb opgehaald. Ik kreeg een armbandje om dat elke dag bij de start en de finish en op tussenliggende stempelposten wordt gescand.

Dat scheelt veel tijd bij de posten, heb ik inmiddels gemerkt en bovendien kan de organisatie precies zien, waar ik ben. Hoewel het spektakel pas twee dagen later zou beginnen, hing er op zondag al een echte 4Daagse-sfeer in de stad, veel mensen op straat en overal muziek. Prima om in de stemming te komen.

MAANDAGMIDDAG ben ik naar mijn logeeradres in Elst gegaan voor de laatste voorbereidingen. En voor een korte nacht, want vanochtend om drie uur ging de wekker. Vanwege de warmte wilde ik bijtijds vertrekken en op het station van Elst merkte ik dat ik niet de enige was die er zo over dacht. De trein was afgeladen en vanaf station Nijmegen naar de start was het puur ‘colonne lopen ‘.

Om half vijf ben ik vertrokken en je kon toen al merken dat het vandaag warm zou worden. De temperatuur was lekker, maar de atmosfeer werd al na een half uurtje een beetje plakkerig. Veel last heb ik er tot nu toe nog niet van. Ik loop met een natte handdoek in mijn nek en je merkt dat iedereen zich dit jaar terdege op de hitte heeft voorbereid.

Dat geldt niet alleen voor de wandelaars en de organisatie, maar ook voor de toeschouwers. Echt overal langs de route wordt water aangeboden en in de dorpjes staan kindertjes langs de kant met zoute dropjes en stukjes komkommer.  Heel schattig en bijzonder welkom.

DE ROUTE liep vandaag in noordelijke richting en ging via Bemmel en Elst naar Angeren. Ik had me voorgenomen om zo lang mogelijk door te lopen voordat ik mijn eerste pauze zou houden en dat is aardig gelukt, want pas om half negen ben ik in Elst voor de eerste keer gestopt.

Dat was voor mij extra bijzonder omdat mijn vader van 83 daar woont. Hij stond me op te wachten en ik heb een kwartiertje bij hem thuis zitten uitpuffen, terwijl hij me liefderijk verzorgde. Heel gezellig. Daarna ben ik weer opgestapt met het plan om nu verder elke twee uur even te pauzeren.

MORGEN vertel ik jullie of dat ook is gelukt. Dan ook wat meer over de ‘muur van muziek’ waar je als wandelaar vrijwel permanent doorheen loopt. Ik doe jullie allemaal de hartelijke groeten en wens jullie een mooie werkdag, terwijl ik hier de blik weer op de zinderende horizon richt voor de laatste tien kilometer van vandaag.

A demain,

Yvon

Advertentie