De 4Daagse van Yvon Vos: Soep, drop en een bak ijskoud water

Goede middag Utrecht. Mijn derde dag zit er inmiddels al weer zo ongeveer op. Ik ben bijna aan het eind van de legendarische Zevenheuvelenweg, nog één heuvel te gaan en daarna is het naar Nijmegen nog maar een peulenschil. Ik had vandaag vroeg willen starten, maar jullie hebben misschien gelezen dat er vanwege de hitte problemen zijn met de scanapparatuur. Gevolg was dat we vanochtend een knip in onze knipkaart moesten halen en dat hield door de grote drukte enorm op. Een beetje knullig dat ze daar bij de organisatie geen rekening mee hadden gehouden, want uiteindelijk was ik nu pas om vijf voor zes op weg.Het is een stuk koeler dan gisteren. Dat komt goed uit, want het parcours gaat vandaag over de Zevenheuvelenweg bij Groesbeek. Op papier is dat een zwaar parcours, maar eerlijk gezegd viel het mij mee. Ik had de heuvels hoger en de hellingen steiler verwacht, maar in feite zijn het heel langzame klimmen en dito afdalingen. Vooral dat laatste is fijn, want afdalingen zijn niet mijn grootste hobby als wandelaar.BAVARIAAl met al vind ik deze dag dus niet echt zwaarder dan de twee vorige, maar ik houd nog even een slag om de arm, want zowel dinsdag als woensdag zat het venijn in de staart. Ook gisteren weer, want ten eerste liepen we op de Waalkade vol in de zon, maar bovendien liep het laatste stukje van de route steil omhoog naar de stad, en dan ook nog over van die ellendige kleine keitjes. Gelukkig stonden mensen van Bavaria blikjes alcoholvrij bier uit te delen. Die waren zeer welkom.Net als op de eerste dag was ik gisteren direct na de finish even helemaal total loss. Heel gek, maar totdat je uitgescand bent, heb je de mentale kracht  om stevig door te stappen, maar je bent de finishlijn nog niet gepasseerd of alle kracht vloeit uit je weg. Het doet me denken aan de manier waarop renners stuk zitten na een zware Touretappe. Ik ben ook gisteren weer heel langzaam naar het station gelopen en, zodra ik thuis was, met mijn voeten in een bak ijskoud water gaan zitten. Na een uurtje ging het toen wel weer.SOEPFysiek gaat het nog steeds prima met me, al blijf ik mijn voeten wel flink voelen. Maar van een hongerklop of ander dipje heb ik geen last gehad, mede omdat ik erg goed op mijn voeding let. Ik heb vandaag bijvoorbeeld aan het begin van de Zevenheuvelenweg ergens langs de weg een kop soep gekocht. Niet dat ik zoveel zin in soep had, maar ik wilde er zeker van zijn dat ik voldoende zout binnen zou krijgen.Voordat ik van start ga, ontbijt ik stevig met brood, koffie en een banaan. Voor onderweg heb ik twee waterflesjes van een halve liter bij me, die ik onderweg regelmatig bijvul, want er zijn waterpunten te over langs de route. De eerste twee dagen heb ik, denk ik, per dag een liter of vier, vijf weggewerkt. Bovendien staan hier en daar teams die de lopers bij wijze van reclame gratis flesjes Extran, ijsthee of bronwater aanbieden.DROPVerder heb ik voor onderweg brood, stukken kruidkoek, appels en zoute drop bij me. De koek is om de suikers te stabiliseren om me zo voldoende energie te geven, en de drop om mijn zoutgehalte op peil te houden. Vooral in de hitte is dat van belang. Vandaag valt het mee en kan ik eten en drinken naar gelang ik de behoefte voel, maar gisteren en eergisteren heb ik de klok erbij gebruikt: elk uur wat zoets en wat zouts om problemen te voorkomen.Gisteren heb ik het over de muziek langs de route gehad. Ook vandaag is het weer in alle dorpen bal. Wat ik toen niet genoemd heb, zijn de groepen buitenlandse militairen die meelopen. Ik heb al naast Schotten en Canadezen gelopen die boekjes bij zich hebben met allerlei traditionele marsliederen. Nee ‘It’s a long way to Tipperary’ heb ik nog niet gehoord, maar wel een paar prachtige yells.Nog even en ik ben er. Ik kan me nu al weer verheugen op die bak water voor mijn voeten. Heerlijk!!! En dan morgen, op naar de gladiolen, ik ben er helemaal klaar voor. A demain,Yvon

Artikel
on 22/07/2010

Goede middag Utrecht. Mijn derde dag zit er inmiddels al weer zo ongeveer op. Ik ben bijna aan het eind van de legendarische Zevenheuvelenweg, nog één heuvel te gaan en daarna is het naar Nijmegen nog maar een peulenschil.

 Ik had vandaag vroeg willen starten, maar jullie hebben misschien gelezen dat er vanwege de hitte problemen zijn met de scanapparatuur. Gevolg was dat we vanochtend een knip in onze knipkaart moesten halen en dat hield door de grote drukte enorm op. Een beetje knullig dat ze daar bij de organisatie geen rekening mee hadden gehouden, want uiteindelijk was ik nu pas om vijf voor zes op weg.

Het is een stuk koeler dan gisteren. Dat komt goed uit, want het parcours gaat vandaag over de Zevenheuvelenweg bij Groesbeek. Op papier is dat een zwaar parcours, maar eerlijk gezegd viel het mij mee. Ik had de heuvels hoger en de hellingen steiler verwacht, maar in feite zijn het heel langzame klimmen en dito afdalingen. Vooral dat laatste is fijn, want afdalingen zijn niet mijn grootste hobby als wandelaar.

BAVARIA

Al met al vind ik deze dag dus niet echt zwaarder dan de twee vorige, maar ik houd nog even een slag om de arm, want zowel dinsdag als woensdag zat het venijn in de staart. Ook gisteren weer, want ten eerste liepen we op de Waalkade vol in de zon, maar bovendien liep het laatste stukje van de route steil omhoog naar de stad, en dan ook nog over van die ellendige kleine keitjes. Gelukkig stonden mensen van Bavaria blikjes alcoholvrij bier uit te delen. Die waren zeer welkom.

Net als op de eerste dag was ik gisteren direct na de finish even helemaal total loss. Heel gek, maar totdat je uitgescand bent, heb je de mentale kracht  om stevig door te stappen, maar je bent de finishlijn nog niet gepasseerd of alle kracht vloeit uit je weg. Het doet me denken aan de manier waarop renners stuk zitten na een zware Touretappe. Ik ben ook gisteren weer heel langzaam naar het station gelopen en, zodra ik thuis was, met mijn voeten in een bak ijskoud water gaan zitten. Na een uurtje ging het toen wel weer.

SOEP

Fysiek gaat het nog steeds prima met me, al blijf ik mijn voeten wel flink voelen. Maar van een hongerklop of ander dipje heb ik geen last gehad, mede omdat ik erg goed op mijn voeding let. Ik heb vandaag bijvoorbeeld aan het begin van de Zevenheuvelenweg ergens langs de weg een kop soep gekocht. Niet dat ik zoveel zin in soep had, maar ik wilde er zeker van zijn dat ik voldoende zout binnen zou krijgen.

Voordat ik van start ga, ontbijt ik stevig met brood, koffie en een banaan. Voor onderweg heb ik twee waterflesjes van een halve liter bij me, die ik onderweg regelmatig bijvul, want er zijn waterpunten te over langs de route. De eerste twee dagen heb ik, denk ik, per dag een liter of vier, vijf weggewerkt. Bovendien staan hier en daar teams die de lopers bij wijze van reclame gratis flesjes Extran, ijsthee of bronwater aanbieden.

DROP

Verder heb ik voor onderweg brood, stukken kruidkoek, appels en zoute drop bij me. De koek is om de suikers te stabiliseren om me zo voldoende energie te geven, en de drop om mijn zoutgehalte op peil te houden. Vooral in de hitte is dat van belang. Vandaag valt het mee en kan ik eten en drinken naar gelang ik de behoefte voel, maar gisteren en eergisteren heb ik de klok erbij gebruikt: elk uur wat zoets en wat zouts om problemen te voorkomen.

Gisteren heb ik het over de muziek langs de route gehad. Ook vandaag is het weer in alle dorpen bal. Wat ik toen niet genoemd heb, zijn de groepen buitenlandse militairen die meelopen. Ik heb al naast Schotten en Canadezen gelopen die boekjes bij zich hebben met allerlei traditionele marsliederen. Nee ‘It’s a long way to Tipperary’ heb ik nog niet gehoord, maar wel een paar prachtige yells.

Nog even en ik ben er. Ik kan me nu al weer verheugen op die bak water voor mijn voeten. Heerlijk!!! En dan morgen, op naar de gladiolen, ik ben er helemaal klaar voor. 

A demain,

Yvon

Advertentie