De gastvrijheid van de IBB

Roos van Tongeren leeft een week lang zonder kamer in Utrecht. In de derde dakloze nacht test ze de gastvrijheid van de IBB.

Roos van Tongeren vroeg zich af hoe het zou zijn om als Utrechtse student geen kamer te hebben. Ze probeert het vijf nachten te doen zonder kamer en zonder Utrecht te verlaten. De eerste nacht van @RoosDakloos  - van zondag op maandag – vond ze via couchsurfing een plekje bij een student van University College Utrecht. De tweede nacht werd ze met een vriend uit de UBB gezet. Afgelopen nacht belde ze spontaan aan bij een studentencomplex aan de IBB.  

Nacht 3

18:30
Vanavond ga ik de gastvrijheid testen van de studentenhuizen aan de Ina Boudier Bakkerlaan. Het is nu rond etenstijd en in ruil voor een slaapplaats zou ik best voor het huis willen koken.

18:45
Bij het eerste huis kan ik niet blijven slapen, bij het tweede huis wachten ze liever tot een groot deel van de huisgenoten terug is: viervan de zes aanwezige huisgenoten zijn boodschappen doen. Ik hoef dus niet te koken.

19:00
De boodschappers komen thuis en het is een feest der herkenning: één van de heren is Nico, René in 3Hoog. Hij heeft mijn filmpjes gezien en is heel enthousiast. Het is heel vreemd dat we elkaar alleen van wat foto’s op DUB kennen en dat we elkaar nu in het echt zien lopen, bewegen en praten.

19:45
We kunnen aan tafel. De groep die mee eet, vind ik behoorlijk groot, zeven mensen. “Normaal gesproken zijn het er veel meer”, zegt één huisgenoot. “Maar het is dinsdag, dus veel moeten met de jaarclub eten.” Er wonen 14 mensen in het huis.

20:30
Met vier man kijken we de film Sucker Punch op televisie.

21:15
Huisgenoot Sophie komt thuis en belt de SSH voor het kapotte raam in de balkondeur. Die is al een paar dagen kapot en wordt nu met uithangborden dicht gehouden.

21:30
Nico geeft me een rondleiding door het huis. De huisgenoten laten zien hoe ze door de gang kunnen skiën. Ze vertellen dat er ook wel eens hockey en voetbal wordt gespeeld in de gang.

22:25
De monteur komt langs met een nieuw raam. “Nou ja zeg”, zegt Sophie. “Nu komen ze direct voor dit raam, terwijl er al weken een barst in het keukenraam zit!”

01:32
Ik val in slaap op één van de drie banken, naast een gigantisch roze varken.

02:58
Huisgenoot Maarten komt terug van zijn jaarclub. Hij maakt rustig wat eten klaar in de keuken en komt dan televisie kijken. Als ik rechtop ga zitten om mee te kijken, schrikt hij zich lam. “Joh! Sliep jij hier! Ik eh, ik ga wel naar mijn kamer, welterusten”, stamelt hij.

08:30
De eerste huisgenoten zijn alweer wakker en vertrekken naar hun werk, studie of wat dan ook. Ik slaap door.

09:30
Naast mijn bank staat een bordje met een broodje, een kiwi en wat sap met een briefje erbij, “veel succes nog deze week!”. Wat een geweldige mensen zijn het hier!

09:45
Twee monteurs komen het keukenraam vervangen. Door de koude wind ben ik gelijk wakker. 

10:00
Aan de keukentafel vraag ik twee huisgenoten of ze het erg zouden vinden om elke nacht een andere student op de bank te hebben. “Nee hoor”, zegt de één. “We zijn al met 14 man, dus die ene meer of minder is niet zo erg.” “Gezellig juist!” zegt de ander.

Conclusie:
Op de IBB slapen is een hele leuke ervaring. Je slaapt op een bank, maar het voelt toch niet als couchsurfen: bij couchsurfen weet je precies waar je naartoe gaat en heb je meer vrijheid. Bij het couchsurfen weet je al  via internet dat je elkaar kan vertrouwen, hier niet. Je gaat dus niet snel nog even de deur uit om met vrienden af te spreken. In je eentje en zonder camera lijkt het me wel wat enger om zomaar bij mensen aan te bellen, je hebt dan niet echt een goede reden.