Een digitaal huisdier voor bewoners Max
Al bijna anderhalf jaar wonen ze er, de bewoners van City Campus Max, maar het jongste studentencomplex van Utrecht oogt van binnen als een Amerikaanse gevangenis. Daar moet een digitaal vriendje een einde aan maken.
Met de kale betonnen muren van het complex City Campus Max in Kanaleneiland zijn de gangen niet wat je noemt ‘gezellig’. De kale muren van de gemeenschappelijke ruimtes zorgden – zo bleek uit een bewonersonderzoek - voor grote ontevredenheid. De eigenaren van het complex, SSH en Bo-ex, wilden hier verandering in brengen. SSH-directeur Ton Jochems: “We hebben toen HKU-studenten gevraagd met oplossingen te komen.” De verschillende ideeën die hieruit voortkwamen, werden in stemming gebracht en afgelopen donderdagavond werd het spel door de eigenaars aangeboden aan de bewoners: het digitale spel Friends.
Beestjes voeren
Onder gegrinnik van de aanwezige studenten stappen vier in pak gehulde mannen (onder wie wethouder Harrie Bosch) elk op een felgekleurde tegel in de entree van één van de drie woontorens. De blikken schieten omhoog naar de boven de lift geprojecteerde wereld waarin vier sterretjes de ruimte in schieten richting een verzameling 
veelkleurige beestjes. De beestjes haasten zich om deze glimmende sterretjes op te eten en plop daar verschijnt een extra vriendje in de digitale wereld.
“Het idee is dat de friends fungeren als de gezamenlijke huisdieren van alle bewoners van de toren,” vertelt Julius Huijnk van ontwikkelaar Fourcelabs. Dit bedrijf, dat specialiseert in pervasive games, kreeg de opdracht om het game-idee verder te ontwikkelen. “De HKU-studenten hadden bedacht om een Tetris-achtig spel te installeren in de hal. Wij zijn daarmee aan de slag gegaan en kwamen uiteindelijk tot een digitaal huisdier.”
Het tamagotchi-achtige spel is niet alleen bedoeld om de muur op te vrolijken, maar moet de bijna duizend bewoners, die elk een eigen appartement hebben, meer binding met elkaar geven; iets om over te praten. De game, volgens de ontwikkelaars het eerste van de omgeving gebruik makende spel dat ergens vast blijft bestaan, is bovendien nog niet af. Op basis van het 
spelgedrag van de bewoners, zal het spel worden aangepast en verbeterd en wellicht zal ook het uiterlijk gedurendede tijd veranderen.
Nog meer
De bewoners vinden het spel wel leuk. “Ik ben blij dat ze nu wat doen aan die muren. Dat grijs was zo deprimerend,” zegt de vorig jaar afgestuurde Thomas. “Ook leuk dat het wat anders is dan gewoon een verfje,” meent een ander. Over de vraag of het spel op de lange termijn echt iets zal toevoegen, zijn de meningen verdeeld. Zo vindt een groepje meisjes het ‘wel leuk’, maar geven ze aan er in het vervolg waarschijnlijk gewoon langs te lopen. Daarentegen denkt een bewoner van de andere toren (waar eenzelfde spel zal komen) dat hij wél zal blijven staan om even te spelen. De alomtegenwoordige gedachte is echter dat de game leuk en grappig is, maar dat er in de rest van het gebouw nog flink wat op te leuken valt.
Bram de Rijk