Koken op introkamp: georganiseerde chaos

Wil je in je eerste collegeweek écht je handen uit de mouwen steken? Ga dan koken voor de introductieweek van je opleiding. Een ervaring waarbij je meer leert over coördineren, aansturen en multitasken dan uit menig managementboek.In plaats van het volgen van college heb ik die eerste week met vijf vrienden voor 2200 euro aan boodschappen gedaan bij de Lidl en meer dan 40 uur achter het aanrecht gestaan om eten te maken voor honderd hongerige introlopers. De introductiecommissie benaderde mijn vriendengroep om dit jaar als kookploeg te werken op het introductiekamp van ‘Natuurwetenschap & Innovatiemanagement’. Niet omdat wij nou zo culinair aangelegd waren  - wij komen meestal niet verder dan pasta rood en een simpel GVA-tje)- maar omdat een hechte vriendengroep minder kans loopt om elkaar in de haren te vliegen in stressvolle situaties. En stressvol was het. Als kookploeglid werk je van het ene probleem naar het andere toe. Tijdens het introfeest in Utrecht serveerden wij een koude rijstsalade voor de ruim honderd introlopers en bijbehorende mentoren. De hele middag hadden wij tientallen kilo’s rijst staan koken in onze studentenkeukentjes en de salade was goed gelukt. Maar kort nadat het lopende buffet geopend was, kwamen we tot de ontdekking dat we  te weinig plastic bordjes hadden ingekocht. Onmiddellijk sprintte er iemand naar de dichtstbijzijnde Albert Heijn om het tekort aan te vullen, maar het leed was al geschied. Een groep eerstejaars zocht zijn toevlucht bij de naastgelegen McDonald’s en wij konden aan het eind van de avond een groot deel van het eten weggooien. Foutje Bij aankomst op het kamp in het Limburgse Wellerlooi komen we tot de ontdekking dat er geen pannen zijn. Er waren wel pannen besteld, maar de eigenares van de kamplocatie had nog geen tijd gehad om ze te leveren omdat ze eerst haar dochter van school wilde halen. Dan maar alvast de groenten snijden. Na ontvangst van de pannen een paar uur later, komen we tot de ontdekking dat de vlamontstekers op de fornuizen niet werken. Welgeteld één gaspitje kan ontstoken worden. Natuurlijk heeft niemand van ons eraan gedacht om lucifers of aanstekers mee te nemen. Ondertussen tikt de tijd door en moet er nog 15 kilo gehakt gebakken worden. Met een stokje dat iemand van het naastgelegen grasveld heeft geraapt wordt het vuur van het brandende gaspitje gebruikt om de andere pitjes aan te steken. Dan blijkt vervolgens dat er geen bakboter gekocht is maar roomboter. Foutje tijdens het boodschappen doen.Bevroren komkommerEn zo blijft het een week lang doorgaan. Dat leidde onder meer tot vier kilo bevroren stukjes komkommer omdat een vriezer werd aangezien voor een koelkast, twintig verbrande knoflookbroodjes doordat de aanwezige ovens geen roosters hadden en snijwondjes in elke vinger.We koken in een open keuken. Als het etenstijd is worden de introlopers naar binnen gehaald en nemen ze plaats aan lange tafels waar alvast een bordje en bestek voor ze klaar ligt. Meestal moeten ze dan nog een paar minuten wachten voor het eten wordt uitgeserveerd. En wat doet een hongerige meute als ze een even moeten wachten? Herrie maken. Met hun bestek slaan ze op de tafel om te laten weten dat alles te langzaam gaat. Het gekletter van honderd vorken en messen maakt zo’n kabaal dat er niet meer op normale toon overlegd kan worden. Dat maakt de chaos compleet.Tevoren hebben wij de hoeveelheid werk enorm onderschat. Het is redelijk naïef om te denken dat je ‘wel even’ een drie gangen menu kan serveren en 300 vissticks kan bakken in een middagje. Op sommige momenten kon ik nauwelijks geloven dat we het toch geflikt hadden om rond etenstijd een warme maaltijd op tafel te zetten. Maar het mooie is dat de introlopers niet hebben geweten wat er is misgegaan. Ze zullen de komkommer niet missen als je doet alsof dit nooit in je recept stond. Ze zullen gretig hun knoflookbroodjes opeten zolang je ze niet vertelt dat ze er twee keer zoveel hadden kunnen krijgen als de kookploeg ze niet verbrand had. En als ze het toch niet zo lekker vinden? Pech gehad. Wellerlooi heeft geen McDonald’s.Casper Wolfert Drie gangen menu voor 100 manIngrediënten:Voorgerecht100 bouillonblokjes3 pakken vermicelli40 zakken gesneden soepgroente25 zakken bruine bolletjes Hoofdgerecht30 kilo aardappels300 vissticks20 blikken snijboontjes20 zakjes aanmaakjus voor 5 liter jus Nagerecht6 flessen Canei2 flessen 7up20 blikken gemengd fruit5 kilo appels1 flesje citroensap Bereidingstijd: vijf tot zes uurSchil de aardappels en snij de appels. Breng ondertussen 30 liter water aan de kook voor de soep. Besprenkel de stukjes appel met citroensap om te voorkomen dat ze bruin worden.Breng de aardappels aan de kook in een pan met water. Wees niet verbaasd als dit langer dan drie kwartier kost.Bak de vissticks (het liefst op een grote bakplaat, anders in een koekenpan). Hou de gebakken vissticks warm in een chafing dish of een andere verwarmde schaal.Voeg de soepgroente en de vermicelli toe aan de soep en laat de soep nog even doorkoken.Verwarm de boontjes in een grote pan.Dien de soep op zodra de aardappels koken. Zo kan je de aardappels meteen opdienen als het voorgerecht opgegeten is. Serveer de soep met de bolletjes.Maak de jus aan met boter of water en verwarm deze in een grote pan.Giet de aardappels af na 20-30 minuten koken.Presenteer de aardappels, vissticks en boontjes in grote schalen en laat je eters de boel opscheppen tijdens een lopend buffet. Schep zelf de vissticks en de jus voor de eters op om te verzekeren dat iedereen evenveel krijgt. Laat je niet afleiden door mensen die roepen dat het te weinig is.Meng de stukjes appel met de blikken gemengd fruit. Voeg bij het opdienen een scheutje Canei of 7up toe. Belangrijke tip: hou tijdens het koken iets apart voor jezelf, want tijd om zelf te eten heb je niet.