Reinoud Vissers: 'Ik heb als een beest gewerkt voor dat veldwerk'

“Normaal ga ik ’s avonds op tijd naar bed en val dan als een blok in slaap. Dat was gisteren niet zo.” Op de ochtend van de day after begint Reinoud Vissers langzaam te beseffen dat hij Docent van het Jaar 2010-2011 is.“Tot het laatste moment heb ik niet geloofd dat dit mij kon overkomen”, vertelt Vissers aan DUB. “Zelfs toen mijn naam werd genoemd, dacht ik nog dat het om een van mijn genomineerde buurmannen ging. Ik had ook werkelijk bijna de onhandigheid begaan om geen praatje voor te bereiden.”In zijn dankwoord in de Aula liet een stralende Vissers de twee voordragende studieverenigingen U.G.V. en Drift’66 ruimschoots delen in de feestvreugde. Hij dankte vooral de studentes Marit van Zalinge en Nienke Blom (zie foto) die met hun enthousiasme zijn eerdere scepsis bij een voordracht hadden weggenomen. “En als je dan uiteindelijk die prijs binnensleept, ben je –zeker als je een zeker senioriteit hebt zoals ik- bijna blijer voor hen dan voor jezelf”, zegt Vissers. “We gaan na de uitreiking van de prijs op de dies zeker een keer lekker eten met zijn allen.”De hoogleraar Orogonese en Lithosfeerextensie, die binnenkort met emeritaat gaat, denkt zelf de titel vooral te danken te hebben aan zijn inzet voor een goede opbouw van het veldwerk van de opleiding Aardwetenschappen. “Daar heb ik als een beest voor gewerkt en ik weet dat dat alom gewaardeerd wordt. Het is misschien te billijken dat dat uiteindelijk resulteert in zo’n prijs.”Opmerkelijk was dat Vissers in de Aula afsloot met een korte lofzang op de omslag in de universitaire cultuur die hij de afgelopen dertig jaar heeft waargenomen. Waar kwam dat vandaan? Vissers legt uit: “In de jaren tachtig was het politiek incorrect om uit te blinken. Dat was echt op het deprimerende af. Nu merk je dat de universiteit excellentie in onderwijs en onderzoek waardeert en beloont. De sfeer is daardoor gelukkig totaal anders geworden. Ik denk dat vooral Jan Veldhuis (voorzitter college van bestuur 1986-2003 xb) daar een grote bijdrage aan heeft geleverd. Hij droeg uit dat ambitie iets goeds is. Ik ben er nu werkelijk trots op voor de Universiteit Utrecht te werken.”XB