Richtlijn maagbescherming wordt vaak door artsen genegeerd

Meer dan de helft van de patiënten die ontstekingsremmers gebruiken, krijgen in weerwil van de officiële richtlijn geen maagzuurremmer voorgeschreven. Vooral mannelijke artsen in de grote steden schieten in dit opzicht tekort, stelt Ofke van Boxel, die op 28 oktober in Utrecht promoveert. Omdat zelfs het kortdurend gebruik van ontstekingsremmers al schadelijk kan zijn voor de maag, wordt in richtlijnen voor huisartsen aanbevolen om aan patiënten met een verhoogd risico op complicaties altijd ook een maagzuurremmer voor te schrijven. Op basis van gegevens van 2,8 miljoen Nederlandse patiënten constateert Van Boxel nu echter dat dat advies in 2007 in liefst 56 procent van de gevallen niet is opgevolgd. In het proefschrift ‘Upper gastrointestinal disorders’ meldt de promovenda die in het UMC Utrecht wordt opgeleid tot maag-, darm- en leverarts, dat dit met name het geval was in achterstandswijken en meer in het algemeen in stedelijke gebieden. Ook is het haar opgevallen dat niet-westerse immigranten relatief vaak geen maagzuurremmers krijgen voorgeschreven. Een belangrijke oorzaak is volgens Van Boxel de grote druk waaronder artsen in steden moeten werken. Maar ook hun houding speelt naar haar mening een rol. Hoe valt anders te verklaren dat vrouwelijke artsen in vergelijkbare omstandigheden adequater maagzuurremmers voorschrijven dan hun mannelijke collega’s?EH

Artikel
on 22/10/2010

Meer dan de helft van de patiënten die ontstekingsremmers gebruiken, krijgen in weerwil van de officiële richtlijn geen maagzuurremmer voorgeschreven. Vooral mannelijke artsen in de grote steden schieten in dit opzicht tekort, stelt Ofke van Boxel, die op 28 oktober in Utrecht promoveert.

Omdat zelfs het kortdurend gebruik van ontstekingsremmers al schadelijk kan zijn voor de maag, wordt in richtlijnen voor huisartsen aanbevolen om aan patiënten met een verhoogd risico op complicaties altijd ook een maagzuurremmer voor te schrijven. Op basis van gegevens van 2,8 miljoen Nederlandse patiënten constateert Van Boxel nu echter dat dat advies in 2007 in liefst 56 procent van de gevallen niet is opgevolgd.

In het proefschrift ‘Upper gastrointestinal disorders’ meldt de promovenda die in het UMC Utrecht wordt opgeleid tot maag-, darm- en leverarts, dat dit met name het geval was in achterstandswijken en meer in het algemeen in stedelijke gebieden. Ook is het haar opgevallen dat niet-westerse immigranten relatief vaak geen maagzuurremmers krijgen voorgeschreven.

Een belangrijke oorzaak is volgens Van Boxel de grote druk waaronder artsen in steden moeten werken. Maar ook hun houding speelt naar haar mening een rol. Hoe valt anders te verklaren dat vrouwelijke artsen in vergelijkbare omstandigheden adequater maagzuurremmers voorschrijven dan hun mannelijke collega’s?

EH

Advertentie