Van schuchter naar feestbeest in één week
Vorige week schreef DUB over de eerste UIT-dagen van het mentorgroepje Speculoos. In de tweede helft van de UIT-week gaat groepje 114 helemaal los. De mentoren krijgen de status Mentor van de Dag. Mentor Lotje: “We gaven dan ook de oefencursus ‘Hoeveel kun je drinken voordat je bezwijkt?’”
Weg is het kroost van Lotje en Ilse, UIT-mama’s van groepje 114. De hele week zagen ze hun kroost dag en nacht. Nu zitten hun eerstejaars verspreid door Nederland, na te genieten van de eerste week in Utrecht of al op de volgende ontgroening. Ruben en Mirjam staan wellicht hout te zagen terwijl een bulderende ouderejaars langs de kant staat te lachen. Of ze worden ’s nachts met brandweerslangen wakker gespoten terwijl ze net eindelijk in de legertent sliepen. Ilse: “Ze hebben de smaak te pakken.”
Drama in water
Nietsvermoedend begint groepje 114 donderdag met een chilldag. Overal staan fatboys, de aankomende studenten zakken rustig neer en kijken de Hangover. Dan wordt het tijd voor actie en besluiten ze met kano’s het water in te gaan. Plotseling verandert de miezerregen in een hoosbui en breekt er een storm los. “Houd je goed vast”, roept Lotje te laat. Voordat de moeders het doorhebben, valt één van de eerstejaars overboord. Mentoren Lotje en Ilse twijfelen niet en duiken in het water. Lotje achteraf: “We konden niet anders! We dachten gelijk aan de huilende moeders: nee niet mijn kind, hij kon niet zwemmen!”
Gelukkig eindigt het drama met een sisser en openen ze even later rustig aan de barbecue. Ilse achteraf: “Nou ja, rustig…we moesten halverwege het park uit vanwege het noodweer. De barbecue was volledig verregend.” Toch staat de groep even later in het zonnetje, maar dan wel figuurlijk. Lotje: “We werden gebeld door de UIT-commissie dat we vanwege onze kano-actie Mentor van de Dag waren.” ’s Avonds staan de twee mentoren dus het hele verhaal aan 4000 man te vertellen.
Een eind en een nieuw begin
Wie had dat verwacht? Het groepje 114, een schuchter groepje dat elkaar nog totaal niet kende, ontpopt zich aan het einde van de week tot een stelletje feestbeesten. Na het knallende eindfeest willen ze door naar de Monza, maar die blijkt alleen achttienjarigen binnen te laten. Geen probleem, de Hoffman is tweede keus. ‘Tien bier’, sms’ t Robin (18) om elf uur. Een uurtje later zijn het er twaalf. Om half vier stuurt Robin de sms: “Bierteller: twintig bier en twee vrouwen.”
Mama Lotte: ‘Wat waren ze jong’
Had je van te voren een ‘plan van aanpak’ bedacht? ‘Ja. Ilse en ik merkten al in het inwerkweekend dat we een andere insteek hebbe dan andere groepjes. We gaan niet voor zoveel mogelijk zuipen, maar voor een zo hecht mogelijk groepje. Ze moeten zich vooral op hun gemak voelen. ‘Hoe regel je dat?’, bedachten we van te voren. Toen besloten we dat een wegwerpcamera voor elke UIT-loper een leuke gadget is om de groep bij elkaar te brengen. We doen allebei een studie met een psychologie-inslag, misschien maakt dat ons extra bewust van groepsprocessen, haha.’ Denk je dat het is gelukt dat groepsgevoel te versterken? ‘Ik vond het opvallend om te zien hoe de groep verandert in zo’n week. In het begin waren ze zo verlegen. “Wat zijn ze jong!”, riepen Ilse en ik toen we onze kinderen zagen. We hadden toch geen zeventienjarigen verwacht. Maar ze kwamen los. Toen we ook nog mentor van de dag werden, was het helemaal feest. Het was goed voor het groepsgevoel om de leukste UIT-mentoren van de dag te hebben. Al helemaal omdat er nog 249 andere UIT-groepjes zijn en uitgerekend ons groepje won.’ Wat was het topmoment van jouw UIT? ‘Ik heb het hardste gelachen om een mannelijke UIT-loper. Hij kwam in het begin overkwam als een schuchter jochie. Toen we echter op dinsdag in de Woo stonden, kwamen zijn moves uit de kast. Hij ging midden in de groep staan, gooide zijn hoofd in zijn nek, boog naar voren en begon zijn billen te trillen als een wilde Beyoncé. Ik wist niet wat me overkwam, maar ik moest er zo hard om lachen! De rest van de week hebben we alleen nog maar Beyoncé-shake moves gebruikt.’
‘Weet je wat het is? Stel, je komt studeren in een stad die je niet kent, zonder bekenden, achttien jaar, nog nooit een kater gehad. Je hebt de keus tussen een rustige introductie met alleen jouw studie of een week ontspannen zomervakantie met twaalf leeftijdsgenoten en twee veteranen in rode shirtjes. Ik zou het wel weten. Tijdens de UIT word je vrienden met de stad Utrecht. Je leert belangrijke plekken kennen (Neude, Janskerkhof, de Dom, Ledig Erf, Uithof) en je leert te oriënteren (hoe kom ik vanaf mijn slaapplek naar de afgesproken plek 's ochtends?). ‘Waar zet je je fiets neer als heel Janskerkhof al vol staat met fietsen? Hoe kom ik 's nachts thuis (daar helpen we ze wel mee, hoor)? Hoeveel bier kan ik drinken voordat ik bezwijk en mijn mentor-mama mij streng toespreekt? En hoe voelt het om brak een sneeuwballengevecht te houden? Natuurlijk zijn veel van de UIT-lopers als iets gewend, ik was althans geen groentje meer toen ik hem zelf liep, maar het studentenleven is en blijft een ander soort leven.
Enthousiast: ‘Die willen we regelen via onze Facebook-pagina. We hebben een groepje-114 profiel gemaakt en daar zetten we de foto’s van onze avonturen op, van de eerste lunch tot het laatste biertje. Die leukste foto’s van de wegwerpcamera’s krijg je nog te zien. En dan ook die van de reünie. Dan kan ik weer boterhammetjes gaan smeren.’ | ||
De blonde Lotje was een ware moeder voor haar groepje. Ze smeerde hun boterhammen en dook in het water voor ze. Tijd om de derdejaars Psychologie en roeister bij Orca aan het woord te laten over de hilarische, inspannende en leerzame week.