Vlamingen tegen tweejarige masters

Voor een kleine zeshonderd euro een jaar langer studeren: in Nederland zouden studenten er blij mee zijn, maar in Vlaanderen protesteren ze tegen de invoering van tweejarige masters. Met leuzen als “Twee jaar, niet haalbaar” en “Neen tegen twee” protesteerden studenten deze week in Gent en Antwerpen tegen de plannen van de Vlaamse universiteiten om vrijwel alle masteropleidingen vanaf studiejaar 2014-2015 uit te breiden naar tweejarige programma’s. De actievoerders willen ten minste de huidige bachelorstudenten ervan vrijwaren: de tweejarige masters mogen pas in 2015 van start gaan, vinden ze.  “In Wallonië zijn al eerder tweejarige masters ingevoerd en in veel gevallen werd bij gebrek aan extra overheidssubsidie de eenjarige opleiding gewoon uitgesmeerd over twee studiejaren”, zegt een woordvoerder van de Vlaamse Vereniging van Studenten. Ze vreest dat het vooral een cosmetische ingreep betreft: Vlaamse universiteiten zouden niet willen onderdoen voor andere landen met tweejarige masteropleidingen. Maar volgens Rosette S’Jegers, secretaris-generaal van de VLIR, de Vlaamse vereniging van universiteiten, is er op dit moment sprake van “een oneerlijke situatie”. Net als in Nederland duren Vlaamse bèta- en techniekmasters twee jaar. De meeste andere masteropleidingen moeten het daarentegen met één jaar doen. Studenten aan zo’n éénjarige master hebben volgens S’Jegers veel minder mogelijkheden om stage te lopen, een periode naar het buitenland te gaan of zich voor te bereiden op een promotietraject. Dat probleem wordt nu verholpen. “Straks kunnen alle studenten een vollediger master volgen, dat lijkt mij zeer redelijk.” De verschillen tussen de masteropleidingen komen voort uit de periode van voor het bachelor-masterstelsel. S’Jegers: “Aan de Vlaamse universiteiten hadden we tweejarige kandidaats-opleidingen die konden worden gevolgd door twee- of driejarige licentiaatsopleidingen. Bij de invoering van het bama-stelsel waren de universiteiten eensgezind over wat een bachelor moest zijn, maar over de master bestond geen consensus.” Overigens ziet ook S’Jegers de haken en ogen die de uitbreiding van de masteropleidingen met zich meebrengt. “Voorlopig krijgen universiteiten geen financiering voor het extra studiejaar, ze moeten het doen met de staf die ze hebben. En het is nog maar de vraag of er op termijn wel extra geld komt.”