5 mei

Aan: Xander@redactiedub.nl
Betreft: 5 mei
Bijlage: Auvergne op zijn best

Ha Xander,

Zag toevallig net je bericht op mijn telefoon dat er morgen een nieuwsbrief uitgaat. Ik had gerekend op een korte DUB-vakantie. Maar omdat ik nog geen schemaatje van je collega Ernst-Jan ontvangen heb voor dit jaar, wordt het weer een latertje!

We zijn nu met vakantie in de Auvergne. Ik zit achter een kreupel laptopje. Kreupel, niet omdat het apparaat te oud is, maar omdat ALLE apparaten met Windows kreupel zijn. Deze laptop hangt gelukkig niet aan het net (dat ik hier overigens ook niet heb) want anders zou hij de 1500 updates gaan installeren die hij de afgelopen paar dagen gemist heeft! Je begrijpt wel dat dat een onverantwoordelijke aanslag op mijn koffievoorraad zou hebben betekend.

Het weer is als altijd verschrikkelijk! Er valt, hoewel valt, er daalt een natte nevel naar beneden, waar elke Auvergnat ontzag voor heeft. Een fikse stortregen? Prima . Een zware hagelbui? Niks aan de hand. Vliegen de dakpannen je om de oren ? Dat hoort.  Maar dit luizige, stiekeme drizzelen doorweekt elke draad aan je lijf en verkilt je tot op het bot. Het kan dagen duren. Zelfs een Auvergnat blijft dan liever binnen. Daarom houd ik ook van de Auvergne: zonaanbidders hebben er niks te zoeken.

Af en toe zie je een ander slag volk dat ook storend aanwezig is. De TomTom-ruiters. Niet gehinderd door enige kennis van de omgeving , het soort landschap waarin ze rondraggen of de gevaren die om de hoek loeren; komen ze op plekken waar ze zich met enige realiteitszin (zo ze die bezitten) anders nooit gewaagd zouden hebben.

Als skiërs in T-shirt die de sneeuwbui te laat zien aankomen, ‘’bergbeklimmers’’ die ontdekken dat hun onderbetaalde sherpa’s weggelopen zijn of “ontdekkingsreizigers” midden in het oerwoud die hun gids uit het oog verloren; beseffen ze ontredderd dat ze op de verkeerde tijd, op de verkeerde plek zijn.

Nu ik dit schrijf donderen er een paar Franse Migs achter elkaar aan door de lucht over onze schuur. Het lawaai is oorverdovend. De hele omgeving trilt mee. Je kan de piloot zien zitten! Dat mág hier ook. Het historische besef is bij de Fransen wat beter ontwikkeld is dan bij ons.
Vrijheid geef je door, brabbelt het comité 5 mei weer op BVN (de Nederlands radio).

De ontmoeting van Karremans met Mladic, (wie filmde dat?)  in Srebrenica staat nog op mijn netvlies geëtst. Werd daar iets doorgegeven? Ja, het beeld van een totaal ontredderde man op de verkeerde plaats op de verkeerde tijd met een nietsontziende ijzervreter. Een warlord die op het punt staat een mug dood te slaan. Vrijheid geef je helemaal niet door!  

Vrijheid moet verdedigd worden. Met alles wat je hebt. Is niet uit te onderhandelen. Karremans had bereid moeten zijn te sterven, desnoods zonder te schieten. Dat was hij niet. Hij was betaald laf. Ik wil hem wel begrijpen, maar het is onvergeeflijk. Ons beroepsleger is kinderspeelgoed.
Voer de dienstplicht weer in!