De pot met goud

Aan: Hans.De@vakantieliefhebbers.uu.nl
Betreft: de pot met goud
Bijlage: Auvergne

Ha Hans,

Jij als notoire vakantieganger weet wat het is om eenmaal weer thuis achter je computer te kruipen en te kijken of je iets gemist heb. Maar zoals gewoonlijk: bijzonder weinig verrassends! Ik blijf tegenwoordig aardig op de hoogte van wat er zoal gebeurt op de universiteit als ik er even niet ben. En als het echt storend of dringend is, hoor ik dat onmiddellijk via de moderne communicatiemiddelen. Jazeker, zelfs in onze oude schuur is de beschaving hardhandig en onstuitbaar aan het doordringen.

Vanmorgen namen wij voor de zoveelste keer afscheid van de Auvergne. Daar gaat heel wat aan vooraf hoor, want die gammele deur trek je niet zomaar dicht. Alle ramen moeten goed vergrendeld, want die waaien eruit als het gaat spoken. Alles wat buiten staat moet naar binnen., tafels stoelen, kruiwagen, schep, bijl enz. De potjes met planten die niet wintervast zijn moeten mee terug naar Nederland. Jazeker! De gasflessen worden losgekoppeld, de stroom en het water afgesloten en de leidingen moeten leeg. Want als het gaat vriezen vliegen je de stukken in het rond! “Quand Le Roi est au fond, les beautés te mouchent; toutes en rond!"

Nu we een dagje ouder worden, willen we graag wat meer luxe in de hut. Maar wie wat veranderen wil moet eerst ruimte scheppen. Een mens kan een hoop herrie verzamelen in twintig jaar. Want zolang komen we er al: 20 jaar! En je gooit niks weg hè? Ruimte zat. Kan je het thuis niet meer gebruiken? O, misschien nog wel leuk voor in Frankrijk. En hoppa, daar gaat weer een hoop meuk mee naar Frankrijk.

Tussen de rommel vind ik een oude metaaldetector. Je weet wel zo’n apparaat waarmee je fanatieke gelukszoekers over het strand ziet lopen. In de hoop een gouden ring of wat muntgeld te vinden. Toen we de schuur kochten maakten we grappen met de verkoopster over een pot met goud die er vast ergens verstopt zou moeten zijn. Wij zagen wel wat in dat idee en kochten in een foute winkel zo’n ding in de aanbieding. De batterijen waren waarschijnlijk duurder dan het apparaat: Op zoek naar de pôt d’or.

We hebben er vreselijk veel plezier mee gehad, want het ding werkte van geen meter. Er zit daar zoveel metaal in de grond dat de detector maar bleef uitslaan en wij elke keer prachtige keien vonden in plaats van de verwachte pot met goud.

Nutteloos kwam ik ‘m tegen. Onder het stof, met de batterijen er nog in. Omdat ik het nog steeds moeilijk vind om dingen weg te gooien wilde ik eerst kijken of hij het nog deed. Het metertje sloeg niet uit. Ik heb ik er geen seconde meer aan besteed Hans.
Bij het grofvuil!

We hebben immers de pot met goud allang gevonden! Elke keer blijft hij achter, tot we ‘m weer opzoeken! En hij wordt alsmaar kostbaarder. Net als je tijd.

Baaierd.