De speeltuin die communicatie & marketing heet

Aan: cor@communicatiemarketeers.uu.nl
Betreft: De speeltuin die communicatie & marketing heet
Bijlage: ook lantaarnpalen zijn niet veilig

Beste Cor,

We staan er weer aan alle kanten goed op man! Onze Beatrice is op de televisie, onze botanische tuinen vielen weer in de prijzen en 3 april is het weer lustrumfeest met een fantastisch programma! Het lijkt wel of Yvonne van Rooy, onze vorige voorzitter van het CvB, weer terug is! Dat zou overigens best kunnen, want hoe Marjan Oudeman er ook alweer uitziet kan ik me nauwelijks herinneren.

Kortom, er is weer ruim voldoende om trots op te zijn. Ook doen we van alles aan ons milieu, proberen we onze gebouwen energiezuiniger te krijgen, hetgeen nog wel even een dingetje is, en beloven we zelfs in 2020 voor 50 procent op duurzame energie te draaien. Daar is niks verkeerds mee. Sterker nog, het lijkt een echt begin van een serieuze, praktische uitvoering van ons strategisch plan. Petje af.

Waarom moet die propagandamachine dan zo ronken? Waar dient die voor? We hebben 25 geïnstitutionaliseerde interne communicatie-nieuwsbrieven, voor zover ik ze kon opsporen. We hebben een internet en een intranet in twee talen. Het schijnt dat een aantal van de nieuwsbrieven óók nog eens ongelezen in twee talen verschijnt. Waarom? Willen we nog meer studenten binnenhalen? Willen we nog beter overkomen op onszelf of de domme buitenwereld? Waar dient die zondvloed aan communicatiemiddelen voor?

Vorige week sprak ik een communicatiemedewerker bij de viering van de start van het leggen van de zonnepanelen. Ik vroeg of ze wist dat haar ronkende machine niet vertelde dat deze enorme klus “maar“ 3 procent van onze energie behoefte dekt. Ja, maar dat moet je niet vertellen hoor!, kreeg ik als antwoord.

Of is het erger als je géén antwoord krijgt? De voorgenomen sloop van zo’n honderd bomen om een gebouw beter te kunnen zien, deed een werknemer vragen stellen over het groene gehalte van ons beleid. Eerst reageerde hij netjes intern via ons intranet onder een “geredigeerde mededeling” over de opknapbeurt van het Minnaertgebouw (alleen op  intranet te lezen) en vervolgens nog eens in een opiniestuk. Maar onze stedenbouwkundige verwaardigt zich niet tot antwoorden. Hij is gelukkig ingehuurd, en hoeft geen antwoord te geven op de twijfels van gewone stervelingen. Hij gaat al jaren zijn gang.

Het gaat niet om informatie. Het gaat om beeldvorming. Top down en ook naar buiten. Zelfs ons uiterlijk is niet meer van ons. Het is speelgoed van een clubje fanaten dat de dienst uitmaakt en vertelt wat we moeten denken, hoe we, wat moeten uitdragen en hoe dat er exact uit moet zien. De lustrumleus create, connect and celebrate geldt blijkbaar alleen voor een incrowd, die het vervolgens … inderdaad, veilig uitbesteedt!.

Ik zag gisteren een vrachtwagen in nieuwe huisstijl. Schokkend! Geen bogen meer! Die zijn tot een brede strook in Heinekenkratgeel verworden. Vloekend met onze sol!

Kan jij ze als directeur eens wat minder laten egotrippen? Staat de UU voor slavery minds, worse future? Nee toch!

Let’s celebrate!

Yours, Baaierd