Duurzaam is voor anderen

Een watertappunt, studenten die het licht uitdoen en een cd van Amy Winehouse. Baaierd over de duurzame UU.

Aan: deduurzamen@uu.nl
Betreft: Duurzaam is voor anderen
Bijlage: stop met roken!
Ha duurzame Universiteit,
Het gaat goed met onze duurzaamheid! Gisteren opende de een of andere bank samen met de universiteit een watertappunt. Je weet wel, zo’n pomp die in elk Frans dorp op het marktpleintje staat om iedereen de mogelijkheid te geven zich even op te frissen. Of de dorst te lenigen. Ja, ook als je geen creditcard hebt. Wat zijn we toch een rijk land dat dit hier zomaar gerealiseerd kan worden. De opbrengst van de te verkopen aluminium flessen die de weggooiflesjes moeten vervangen gaat naar waterprojecten in ontwikkelingslanden.
Hoewel niet door het college bedacht past dit prima binnen het strategisch plan dat al zo rijk is aan duurzaamheid. Niemand die dat weet, want de Universiteit Utrecht is te bescheiden om dat van de daken te schreeuwen.
Onze kracht zit ‘m in de herhaling! Onlangs bijvoorbeeld deden actieve studenten van de universiteitsraad s’ nachts alle lichten en computers uit in het Van Unnikgebouw. Net als vijf jaar geleden. Jaahaa. En wat dacht je: ze hadden het eerst gevraagd! Fijn dat het college en de directeur Bestuursdienst daar onverwijld hun toestemming voor gaven. Een gemiste kans is dan weer dat ze de raadsleden niet adviseerden zo’n actie elke dag te doen: want “The mind needs a lot of hammering” zegt een Indiase meester. Het tweesnijdende zwaard zou ze verhinderen andere, voor het college lastige plannetjes te bedenken, of naar concrete uitvoering van duurzaamheid in het strategisch plan te vragen.
Die vermaledijde wegwerpflesjes nu, bij ons aan de UU dus inmiddels verleden tijd, kwamen we met bossen tegen op weg naar huis langs de Duitse Autobahn. Terwijl het gesprek voortkabbelde over viespeuken die alles maar uit het raam mikken luisterden we naar een cd’tje dat ik net gekocht had in een van de onvermijdelijke dieptepunten van onze beschaving, de Raststätte. Het was een cd van Amy Winehouse. Althans dat stond er op. En wie laat een zo’n fijne cd voor 8 euro liggen, zeg nou zelf. Zeker goedkoop door een grote commerciële oplage omdat ze net dood is, hield ik mezelf voor, intuïtief wetend dat er iets niet klopte.
Binnen een paar seconden drong de walgelijke realiteit de kleine ruimte binnen. Nog nooit hoorde ik een ongeïnspireerde, verveelder imitatie van zo’n bewogen artiest. Een nadere inspectie van de cassette leverde: Sherry Brandy sings Amy Winehouse. Haar stem beloofde dezelfde rijke wendingen, maar die kwamen niet. De trompetjes klonken prima, maar zeurden zagend alsof de muziekanten per uur betaald werden.
Mag ik die cd even, vroeg ik aan mijn medepassagiers voorin, en zwiepte vervolgens de cd met cassette en al het raam uit. Dat zal ze leren te schmieren dacht ik bij mezelf.
Bij de volgende afrit met petflesjes meende ik tussen het vuil een cd te zien liggen en besefte hoe schaamteloos ik mee doe aan het kopen en lozen van rotzooi waar niemand om gevraagd heeft en waar niemand op zit te wachten.
Is ontsnappen nog wel mogelijk?

Baaierd
on 26/03/2012

Een watertappunt, studenten die het licht uitdoen en een cd van Amy Winehouse. Baaierd over de duurzame UU.

Aan: deduurzamen@uu.nl
Betreft: Duurzaam is voor anderen
Bijlage: stop met roken!

Ha duurzame Universiteit,

Het gaat goed met onze duurzaamheid! Gisteren opende de een of andere bank samen met de universiteit een watertappunt. Je weet wel, zo’n pomp die in elk Frans dorp op het marktpleintje staat om iedereen de mogelijkheid te geven zich even op te frissen. Of de dorst te lenigen. Ja, ook als je geen creditcard hebt. Wat zijn we toch een rijk land dat dit hier zomaar gerealiseerd kan worden. De opbrengst van de te verkopen aluminium flessen die de weggooiflesjes moeten vervangen gaat naar waterprojecten in ontwikkelingslanden.

Hoewel niet door het college bedacht past dit prima binnen het strategisch plan dat al zo rijk is aan duurzaamheid. Niemand die dat weet, want de Universiteit Utrecht is te bescheiden om dat van de daken te schreeuwen.

Onze kracht zit ‘m in de herhaling! Onlangs bijvoorbeeld deden actieve studenten van de universiteitsraad s’ nachts alle lichten en computers uit in het Van Unnikgebouw. Net als vijf jaar geleden. Jaahaa. En wat dacht je: ze hadden het eerst gevraagd! Fijn dat het college en de directeur Bestuursdienst daar onverwijld hun toestemming voor gaven. Een gemiste kans is dan weer dat ze de raadsleden niet adviseerden zo’n actie elke dag te doen: want “The mind needs a lot of hammering” zegt een Indiase meester. Het tweesnijdende zwaard zou ze verhinderen andere, voor het college lastige plannetjes te bedenken, of naar concrete uitvoering van duurzaamheid in het strategisch plan te vragen.

Die vermaledijde wegwerpflesjes nu, bij ons aan de UU dus inmiddels verleden tijd, kwamen we met bossen tegen op weg naar huis langs de Duitse Autobahn. Terwijl het gesprek voortkabbelde over viespeuken die alles maar uit het raam mikken luisterden we naar een cd’tje dat ik net gekocht had in een van de onvermijdelijke dieptepunten van onze beschaving, de Raststätte. Het was een cd van Amy Winehouse. Althans dat stond er op. En wie laat een zo’n fijne cd voor 8 euro liggen, zeg nou zelf. Zeker goedkoop door een grote commerciële oplage omdat ze net dood is, hield ik mezelf voor, intuïtief wetend dat er iets niet klopte.

Binnen een paar seconden drong de walgelijke realiteit de kleine ruimte binnen. Nog nooit hoorde ik een ongeïnspireerde, verveelder imitatie van zo’n bewogen artiest. Een nadere inspectie van de cassette leverde: Sherry Brandy sings Amy Winehouse. Haar stem beloofde dezelfde rijke wendingen, maar die kwamen niet. De trompetjes klonken prima, maar zeurden zagend alsof de muziekanten per uur betaald werden.

Mag ik die cd even, vroeg ik aan mijn medepassagiers voorin, en zwiepte vervolgens de cd met cassette en al het raam uit. Dat zal ze leren te schmieren dacht ik bij mezelf.

Bij de volgende afrit met petflesjes meende ik tussen het vuil een cd te zien liggen en besefte hoe schaamteloos ik mee doe aan het kopen en lozen van rotzooi waar niemand om gevraagd heeft en waar niemand op zit te wachten.

Is ontsnappen nog wel mogelijk?

Tags: baaierd | duurzaam | universiteitsraad | milieu

Advertentie