Duurzaamheid als etalageopsmuk

Van: Marianne@communicatie-en-marketing@uu.nl
Betreft: Etalageopsmuk (“window dressing” voor niet-Nederlands-lezenden)
Bijlage: Mooi duurzaam initiatief

Ha Marjan,

Fantastisch dat onze afdeling Communicatie duurzaamheid zo’n warm hart toedraagt. Ze vragen me ook steeds vaker om foto’s te maken van alle mooie initiatieven die de universiteit ontplooit. Warmtekrachtkoppelingen, zonnepanelen, duurzaam slopen. We beginnen op gang te komen in de universiteit! Daar doen een hoop mensen hun best voor.

Toen ik in de burelen van het Bestuursgebouw terugkeerde na de zomervakantie hingen er ineens allerlei posters met daarop - hoofdzakelijk Engelse - teksten over duurzaamheid. Ik stel me voor hoe die daar gekomen zijn. Onze collegevoorzitter roept in een vergadering: waarom zie ik hier nergens hoe goed we bezig zijn met duurzaamheid? Als ik van vakantie terugkom, wil ik overal in het Bestuursgebouw (want daar kom ik nog wel eens) zien wat we allemaal voor duurzame dingen doen. Visibel sustainebility! Chop chop!

Dus kritiekloos even een scrum georganiseerd: hoe gaan we dit aanvliegen? We hangen gewoon overal posters op met teksten over duurzaamheid. Good show!

En zo werd het Bestuursgebouw opgeleukt. Alleen over de teksten werd helaas want minder nagedacht, of Communicatie en Marketing begrijpt zélf helemaal niks van duurzaam. Met stijgende verbazing las ik de verschillende teksten op vooral in het oog springende plekken. Het gekke is dat ik steeds meer het idee kreeg dat het meer gaat om de marketing van duurzaamheid dan om het idee duurzaamheid zelf duidelijk te maken.

In de lift prijkt de poster ‘deze lift werkt op 100 % groene stroom’. Hoezo? Dat kan helemaal niet, of hebben we net een windmolen neergezet die ik over het hoofd heb gezien? Wij kopen nog steeds stroom in! Er is helemaal niet genoeg groene stroom in Nederland en de zonnepanelen die we hebben neergelegd wekken zo’n 3 procent van het universitaire stroomverbruik op. Er staat ook ergens: 'onze zonnepanelen wekken zoveel miljoen kilowatt op'. Hoeveel is dat? Wat een non-informatie. Wat een lelijke suggestieve onzin.

Maar ik liet het allemaal maar voor wat het was. Een product uit de speeltuin die communicatie heet, waarover ik eerder al schreef. Je kan er toch niet over blijven zeuren.

Tot ik deze week werd aangespoord om een enquête in te vullen* over de actie 'Maak duurzaamheid zichtbaar in het Bestuursgebouw!' Onder de inzenders wordt een Tony Chocolonely pakket verloot (!).

1.Wat vind je van de teksten? 2. Wat vind je van de locatie van de posters? 3. Wat is er zichtbaar geworden van wat duurzaam is in het Bestuursgebouw? Het gaat dus inderdaad helemaal niet over duurzaamheid. Maar het gaat erover hoe diep de veer in de kont van Communicatie en Marketing gestoken moet worden.

Toen was bij mij de maat weer vol.

Informatie?: Infantiliserend, overbodig of achterhaald.

Duurzaamheid zichtbaar geworden? Nee, wel het amateurisme en het onnozele begrip van duurzaam in Communicatie en Marketing.

De locatie van de posters?: Vervelend.

Duurzaamheid gaat met kleine stapjes, Marianne. En heel veel kleine stapjes zijn niet sexy; zijn geen geil marketing onderwerp. Maar heel noodzakelijk. We komen er wel!

Echt.

Je baaierd

*link werkt alleen binnen de UU