Een besmuikte aprilgrap

Aan: JaapCr@huisstijlontwerpers.uu.nl
Betreft: een besmuikte aprilgrap
Bijlage: Heidelberglaan 1april2006

Beste Jaap,

Wat een feestelijk weer is het toch. De Lente giert me door het lijf. Bomen lopen uit, knoppen barsten open en de vogeltjes fluiten me ‘s morgens mijn nest uit. Het wordt echt weer lichter!

Was jij trouwens uitgenodigd voor het universiteitsfeestje in Tivoli afgelopen donderdag. Dat weet je misschien niet, maar het hele Tivoli was afgehuurd in Utrecht! Er was een feest georganiseerd voor alle studenten en medewerkers van de universiteit omdat we al driehonderdzoveel jaar bestaan. Ja, precies weet ik het niet meer, ik werk er al zo lang dat ik een beetje de tel kwijt ben.

Het was een prachtig feest. Voor elk wat wils. En er speelden allerlei mensen van de universiteit mee in prima klinkende bandjes. Van hiphop tot Keltische muziek, van bigband tot gelegenheidsbandjes op de vrije vloer. Een dichter omlijst door klassieke muziek. Ik heb er écht van genoten. Het publiek was aangenaam. Vriendelijk en opgewekt.

Ik kom erop omdat ik ontdekte dat jij die Shuffle-poster maakte, waarover zo meer. Ik dacht: dat huisstijlbureautje van Jaap hoort vast ook al tot het goedbetaalde externe meubilair. Die krijgen ongetwijfeld een uitnodiging voor de vip-lounge.

Nee, die heb je niet alleen bij het voetbal. Boze tongen beweren dat er tegenwoordig bij universiteitsfeesten ook zoiets is ingericht. Een mooi opgemaakt buffet, lekkere drankjes met exclusievere hapjes. Bewaking aan de deur en gezelschap waar je tenminste mee kan praten. Ik begrijp het wel hoor. Je afgeven met het volk is er een, maar een vorkje met ze meeprikken en er voor betalen is toch echt andere koek! Welke wandluis in onze organisatie bedenkt zoiets?

UUUNITED. Het was toch een feest van door en voor ons allemaal? Ik weet zeker dat ons college, als ze dat van tevoren hadden geweten, ze verre van die vip-lounge waren gebleven!
Gelukkig is dat allemaal aan mij voorbijgegaan en had ik een feestelijke avond.

Maar om op die poster van je terug te komen die als aprilgrap voor de bestuursdienst gebruikt werd en waarop stond dat je kon opgeven met wie je op een kamer wilde zitten. Zodat je van de onvermijdelijke indikking misschien toch iets positiefs kon maken: Het zwaard valt, maar misschien alleen op je been.

Geef je hobby’s, je vrijetijdsbestedingen, ook als je niemand weet. HR matcht je wel. Die poster was een beetje fout. Niet omdat er een aantal beleidsmensen in hun wiek geschoten waren omdat ze zich gepasseerd voelden: ze wisten nergens van af, daar kan ik prima om lachen. Maar om iedereen die zijn persoonlijke wensen naar een postbak HRdiensten gemaild heeft en nu voor joker staat. Niet omdat ze er in stonken, maar om wat ze bloot gaven. Aan onbekenden. Dat maakt het een besmuikte grap.

Gelukkig heb ik niet opgegeven dat ik dolgraag bij ons collegelid Marjan Oudeman op de kamer wilde zitten. Een mooie, grote, bijna altijd lege kamer, droomde ik heimelijk.
Ik durfde niet.

Je baaierd