Een misverstand

Aan :Liefhebbers van Schreef @uu.nl Van : Baaierd Onderwerp: Een misverstand Bijlage: Gele Kornoelje

In de zonovergoten burelen van het Bestuursgebouw zit Utrechts meest gevreesde columnist Schreef van DUB (voorheen U-Blad) met een glas donkerrood fonkelende Bourgueil, somber voor zich uit te staren. Op zijn verder angstaanjagend lege bureautafel liggen de laatste pensioenberekeningen van de salarisadministratie. Buiten op het platte dak staat Juffrouw Jannies wonderschone gele Kornoelje, aan Schreef geschonken toen ze met pensioen ging, uitbundig om aandacht te vragen. Als een jonge hinde komt de palinuur van Sjanghais hoogst genoteerde Nederlandse  universiteit  Yvonne van Rooy de redactie binnenhuppelen.

“Ha Schreef! We staan weer bovenaan hè? Heb je dat al in je krantje geschreven?  Ik weet dat ik je dat natuurlijk  niet mag dicteren, maar een fijne kop in 24 punts: Van Rooy quote: Volgend jaar 4 plaatsen omhoog!  zou toch niet misstaan. Zeg, en misschien kan je er dan ook meteen voor zorgen dat er een leuke foto van mij bij staat. Want ik heb het wel een beetje gehad met dat stoffige image dat ik hier door die peperdure portretfotografen krijg. Ik heb niet het idee dat ik zo bij Mark Rutte in de smaak ga vallen als hij nog een minister zoekt.
“Is toch leuk om op te schrijven Schreef. Je hoeft immers  niet álles  zelf te bedenken?Kom op, niet zo somber! Eindelijk een positief geluid in dat zurige DUB. Ik hoop trouwens dat je wijn anders van smaak is, want ik ben toch al niet zo gek op die rode herrie. Allez, schenk ‘ns in.”

Terwijl de bewindsvrouwe aandachtig de wijn in haar glas laat walsen schuift Schreef  het ronde archief, waar de laatste cijfers over het aantal hits van de dub-site nog uitsteken,  behendig met zijn voet uit zicht.

“Nou ja, eigenlijk wou ik juist met pensioen gaan, maar ik heb net van personeelszaken in een waanzinnig pensioengat mogen staren. Heb ik daar nou mijn hele leven voor gewerkt Yvonne? Ik kan er hier en gunder niet eens meer een balletje van afzinken als ik met een paar maten ben wezen drinken in de stad! Kan je er niet voor zorgen dat ik ook gecompenseerd word met een vertrekbonusje of zo? Dan kom ik nog wel voor niks een paar uurtjes adviseren bij wat jonge honden hier… Of wat werk doen voor het lustrum? Ik verzin maar wat.”

“Jeetje Schreef, Is dat niet wat vulgair? Ik kwam juist afscheid van je nemen. Wat denk je dat ik anders in de krochten van de werkvloer doe? Beetje voor mijn lol kijken hoe men aan het werk is? Stel je voor dat iedereen me ook nog gaat vertellen wat voor problemen ze ondervinden. Zoals jij nu doet Schreef… Daar heb ik geen tijd voor hoor!”
“Nee, personeelszaken vertelde me van je vertrekplannen en ik dacht meteen: kom, ik zal even afscheid nemen van de beste redacteur die we ooit gehad hebben. Dat mag ik toch wel zeggen hè Schreef? Jammer dat je vertrekt. Echt een groot verlies. Wie moet er nu zorgen voor dat milde geluid dat ik de laatste tijd bij je beluister! En we moeten ook al een nieuwe hoofdredacteur zoeken! Ja, ja, druk druk druk….”

“Ach ja, ik had ook eigenlijk niet anders verwacht Yvonne. Bij het afscheid vallen de mooie woorden. Mooi dat ik dat nu al gehad heb, bedankt! Even een zwak moment, vergeef me. Ik denk dat ik toch nog maar wat blijf. Misschien iets om aan te denken tijdens de cao-onderhandelingen met de bonden, want straks zit je aan me vast tot St. Juttemis. hahaha”.

Vergeef me dit sentimentele misverstand Schreef en fris ons geheugen weer op. Dub verdient beter.

Met vriendelijke groet,

Baaierd