Een onrustige nacht

Aan : Wim@onderwijzers.nl Betreft: een onrustige nacht Bijlage: jouer à cache-cache?
Ha Wim,
We zijn er weer in geslaagd om onszelf even voor de gek te houden. Te geloven dat we hier in een andere wereld leven. Even te denken dat als straks de energiecrisis uitbreekt ze het in de Auvergne niet eens merken. Het water komt ruim voldoende uit de lucht, de koeien lopen buiten, de groente staat in de tuin en als het koud wordt stook je een boompje in je gietijzeren houtkachel. Ze hebben hier erger overleefd.
Deze en allerlei gedachtes over onze collectieve waanzin spookten door mijn hoofd toen de wind vannacht af en toe probeerde om er met onze caravan van door te gaan en de regen onophoudelijk het dak ranselde. Het was blijkbaar tijd voor een nieuwe Baaierd.
Hoewel de 'hangar' zoals de Fransen ons krot hier noemen, al wel de mogelijkheid biedt om er te overnachten, doen we dat niet. Het is heerlijk om in de knusse beschutting van dit hokje te luisteren naar wat er buiten gebeurt. Net als in een tent hoor je alles. Het is fantastisch om te luisteren naar een uil die zijn jachtgebied aan het afbakenen is, een egel die onder de caravan scharrelt, of een ree dat vlakbij blaft. Wist je dat er een moment in de nacht is, dat je helemaal niets hoort? Dat alles zijn adem inhoudt? Dan is de stilte oorverdovend en geheimzinnig. Hier besef je hoeveel lawaai mensen maken, 24 uur per dag, 7 dagen per week. Hoe verder we van de natuur af staan hoe meer lawaai we maken.  Hoe meer herrie het maakt des te beter moet het wel zijn. En daar zijn we nog trots op ook.
Groter is beter. Groeien moet. We moeten wel in dit sprookje geloven omdat we er ons geluk van afhankelijk hebben gemaakt. Meer. Terwijl we weten dat niets minder waar is. Onze economisch achterhaalde principes hebben helaas ook de Auvergnats ingehaald. Ook zij hebben zich onverantwoord diep in de schulden gestoken. Niet omdat ze zo gek zijn op allerlei luxe herrie, maar om met hun boerenbedrijf het hoofd boven water te kunnen houden. Ze zijn aan het schaalvergroten geslagen terwijl je op je sabots kan aanvoelen dat een kippenfarm in Brabant met 12 miljoen kippen nooit meer met dezelfde wapens te bestrijden is.
Dan wil ik roepen dat de principes waarop deze manier van boeren gebaseerd zijn, inmiddels achterhaald en ontmaskerd zijn als crimineel. Duurzaam zijn ze al helemaal niet: als de stroom uitvalt stikken 12 miljoen kippen binnen een uur de moord. Je bent toch gestoord als je zoiets wil.
Gelukkig hoeft dat niet, want de Auvergnats zijn ook gourmands. Dat betekent dat ze hier nog steeds, ook in de supermarkt, allerlei heerlijke aardappelsoorten hebben. Niet alleen de twee smaken die onze grootgrutter met zijn doorsnee-bulkproductie-bodemprijs -smaak-die-de-klant-wil-supermarkt voor ons bepaalt.
Als bijna iedereen in een land lekkere aardappels kan kopen, is er hoop!
Wil je je schoolkinderen dat uitleggen Wim?
A la prochaine, Baaierd.

Baaierd
on 28/10/2011

Aan : Wim@onderwijzers.nl Betreft: een onrustige nacht Bijlage: jouer à cache-cache?

Ha Wim,
We zijn er weer in geslaagd om onszelf even voor de gek te houden. Te geloven dat we hier in een andere wereld leven. Even te denken dat als straks de energiecrisis uitbreekt ze het in de Auvergne niet eens merken. Het water komt ruim voldoende uit de lucht, de koeien lopen buiten, de groente staat in de tuin en als het koud wordt stook je een boompje in je gietijzeren houtkachel. Ze hebben hier erger overleefd.

Deze en allerlei gedachtes over onze collectieve waanzin spookten door mijn hoofd toen de wind vannacht af en toe probeerde om er met onze caravan van door te gaan en de regen onophoudelijk het dak ranselde. Het was blijkbaar tijd voor een nieuwe Baaierd.

Hoewel de 'hangar' zoals de Fransen ons krot hier noemen, al wel de mogelijkheid biedt om er te overnachten, doen we dat niet. Het is heerlijk om in de knusse beschutting van dit hokje te luisteren naar wat er buiten gebeurt. Net als in een tent hoor je alles. Het is fantastisch om te luisteren naar een uil die zijn jachtgebied aan het afbakenen is, een egel die onder de caravan scharrelt, of een ree dat vlakbij blaft. Wist je dat er een moment in de nacht is, dat je helemaal niets hoort? Dat alles zijn adem inhoudt? Dan is de stilte oorverdovend en geheimzinnig. Hier besef je hoeveel lawaai mensen maken, 24 uur per dag, 7 dagen per week. Hoe verder we van de natuur af staan hoe meer lawaai we maken.  Hoe meer herrie het maakt des te beter moet het wel zijn. En daar zijn we nog trots op ook.

Groter is beter. Groeien moet. We moeten wel in dit sprookje geloven omdat we er ons geluk van afhankelijk hebben gemaakt. Meer. Terwijl we weten dat niets minder waar is. Onze economisch achterhaalde principes hebben helaas ook de Auvergnats ingehaald. Ook zij hebben zich onverantwoord diep in de schulden gestoken. Niet omdat ze zo gek zijn op allerlei luxe herrie, maar om met hun boerenbedrijf het hoofd boven water te kunnen houden. Ze zijn aan het schaalvergroten geslagen terwijl je op je sabots kan aanvoelen dat een kippenfarm in Brabant met 12 miljoen kippen nooit meer met dezelfde wapens te bestrijden is.

Dan wil ik roepen dat de principes waarop deze manier van boeren gebaseerd zijn, inmiddels achterhaald en ontmaskerd zijn als crimineel. Duurzaam zijn ze al helemaal niet: als de stroom uitvalt stikken 12 miljoen kippen binnen een uur de moord. Je bent toch gestoord als je zoiets wil.
Gelukkig hoeft dat niet, want de Auvergnats zijn ook gourmands. Dat betekent dat ze hier nog steeds, ook in de supermarkt, allerlei heerlijke aardappelsoorten hebben. Niet alleen de twee smaken die onze grootgrutter met zijn doorsnee-bulkproductie-bodemprijs -smaak-die-de-klant-wil-supermarkt voor ons bepaalt.

Als bijna iedereen in een land lekkere aardappels kan kopen, is er hoop!

Wil je je schoolkinderen dat uitleggen Wim?

A la prochaine, Baaierd.

Tags: studieschuld | frankrijk | baaierd

Advertentie