Een onverwachte foto

Aan: Humphrey@bevlogenexwerknemers.uu.nl
Betreft: een onverwachte foto
Bijlage: student?

Ha Humphrey,

Wat een mooi weer is het de laatste tijd hè? Voorjaar. Ik weet bijna niet meer waar ik moet kijken. Het groen is altijd weer groener dan ik me kan herinneren dat het ooit geweest is. Alles nieuw, fris en jong. Als het licht langs de takken van de bomen strijkt, zie je er die groene waas op liggen. De belofte van een totaal vernieuwd leven. Onstuitbaar breekt nu de lente door. Ik ben een bofkont Humphrey, want straks in de Auvergne mag ik dat allemaal nog eens meemaken!

Jíj zal het wel  geloven: we zijn weer in reorganisatie. Dit keer is het niet om te bezuinigen hoor. Het   onderhoudsproces van gebouwen moet beter... . Als fervent organisatiepessimist denk ik er het mijne van. Het gaat niet om de processen.  Het gaat om visie, inspiratie en bevlogen leiderschap. Om arbeidsvreugde en collegialiteit. Dat horen de drijfveren van een organisatie te zijn. Als je weet waar het om draait en waar je heen gaat, volgen de processen vanzelf.

Ik zag het weekend een hartverscheurende documentaire over een Frans ziekenhuis waar procesmanagers bezig zijn de liefde van eenieder voor zijn vak te vernietigen en onderlinge tweedracht te zaaien door menselijke machines te creëren. Dat wil zeggen het werk van mensen in vaststaande protocollen te vertalen waarin het menselijk handelen van tevoren, ongeacht de situatie, voorspelbaar is.
Dûh. Alsof dat goed kan aflopen.

Vervolgens wordt iedereen inwisselbaar voor een ander met hetzelfde proces-etiketje. Efficiency in zijn kaalste, meest mensonterende vorm. Als je tegen het proces bent, ben je tegen de organisatie. Dus een vijand van het management. Discussie uitgesloten.

Ze vroegen me om een fotootje te maken in het Kruytgebouw. Ergens op de vierde of zesde etage in de zuidvleugel waren ze bezig akoestische plafonds aan te leggen. Ik ging enthousiast op pad en knipte onderweg die foto van een jongen voor het gebouw. Hij kijkt ongelukkig maar aan zijn boormachine te zien is het geen student. Hoewel, misschien hoort boorkunde ook al tot ons curriculum. De ontwikkelingen gaan hier hard hoor!

Na een minuut of tien op verschillende verdiepingen en in meerdere vleugels rondgedwaald te hebben, had ik erg veel open plafonds gezien, hier en daar wat nieuwe armaturen, maar geen akoestische platen.

Dan maar even naar de receptie. Weet u waar ze plafonds vernieuwen? Nee. Weet u waar gebouwbeheer zit? Zat dat niet ergens daar achterin de hoek van het gebouw? Ja dat klopt, maar daar zit tegenwoordig niemand meer hoor! Die zijn ergens in het gebouw of elders. Er is geen gebouwbeheerder meer, maar een objectverantwoordelijke. Oh. Kunt u die bellen?

Die wist: Ja,  ergens op vierde of dezesde etage zou best kunnen. Maar precies wist hij het niet.
Ons vertellen ze niks hoor, wat er gebeurt, zegt de receptioniste ongelukkig.

Ik zie nu dat wij al veel verder in het proces zitten. Wij hollen functies na een procesbeschrijving helemaal  uit en heffen ze vervolgens op.
 

Efficiënter!
 

Je Baaierd