Een tanende sol

Aan: directie afvalbeheer@uu.nl
Van: Baaierd
Onderwerp: een tanende sol
Bijlage: de bierlinie
Ha Ineke,
Vorige week bezochten we tijdens een heel gezellig uitje met het werk Fort Rijnauwen. We waren wat te laat op onze afspraak met de gidsen die ons door dat fantastische stuk natuur zouden rondleiden. Beetje lopen klieren onderweg, je kent dat wel, een klasje op schoolreis.
De club werd in drieën gesplitst en ja hoor, wat gebeurt er?: ik tref de grootste Chagrijn van het stel “gidsen”. Heb ik weer. Bij het zien van zijn uniform en getergde blik vroeg ik me af wanneer hij de eerste bekeuring zou uitdelen.
Maar gelukkig: we mochten bij Chags gratie over het terrein van Staatsbosbeheer lopen. Ons lompe gestamp joeg een grijze zeehond uit de tankgracht. Ons geleuter verstoorde eikelmuis en knoflookpad. Beter bleef het terrein alleen toegankelijk voor de drie gidsen”, of nee beter alleen voor Chag. Jaha! Dat bleek uit alles.
Chags grenzenloze liefde voor de natuur is nogal complex en onsamenhangend. De zorgvuldig bijgevoerde reebokken overwinteren in met publiek geld gerestaureerde kazematten. Maar in het voorjaar worden ze opgewacht door hongerige vossen. Die zien een mals boutje wel zitten… Wat nu? Ik zou zeggen: Daar reeën het best smaken, kan je beter eerst de vossen afschieten, die zijn toch ook niet beschermd.
Ik houd me in. Vervolgens blijkt dat esdoorns rotbomen zijn die met hun diepe wortels het fort vernielen. Bij het zien van een cirkelvormig gesloopte bast die de gezonde woudreus te gronde moet richten sloegen mijn stoppen bijna door. 
Ik heb maar niet gezegd dat ik eens met zijn bestuur wilde praten om het natuurterrein wat kostendekkender te exploiteren. Bijvoorbeeld op de zondag een gezellige rommelmarkt annex braderie. Angstaanjagend oude ambachten. Op zaterdagen spannende fietscross- en bosloop competities. Om de vaste lasten te dekken een brouwerijketen door  alle forten: “De Bierlinie”. En hier naast de tankgracht een kleine maar exclusieve bistro: “De Vuurmond”.
Of vetter: maak er een schitterend motorcross terrein van. Verder zou een beren- of smurfenpak Chag beter staan dan zijn malle uniform als je begrijpt wat ik bedoel.
Na afloop vraag ik me af hoe het bestaat dat een man die vrijwillig mag werken in zo’n mooie rijke omgeving zulk chagrijnig elitair gedrag tentoonspreidt.  Hoe hij zit te wachten tot zijn organisatie ten prooi valt aan de cynische V.O.C. ideetjes die elke onbenul (zoals ik) uit zijn mouw kan schudden. Hoe verwend is Nederland.
En hoe verwend zijn we niet aan onze universiteit. Met ons bestuur is al eens gesproken. Zij zijn enthousiast begonnen onze tanende identiteit faustiaans te vermarkten. Wij laten het “onafwendbare” anoniem jeremiërend gebeuren. Over ons komen.
Op tv zag ik een groepje Engelse jongeren op de vuilnisbelten in Afrika meehelpen met blote handen westerse computers te recyclen. Huilend hun bevoorrechte positie ontdekkend, in het besef dat zij terug konden naar huis. Watjes.
Maar even tussendoor Ineke: Weet jij wat onze duurzame universiteit met zijn oude computers doet? Die liggen daar toch niet tussen hè?
Met vriendelijke groet,
Baaierd

Baaierd
on 04/07/2011

Aan: directie afvalbeheer@uu.nl
Van: Baaierd
Onderwerp: een tanende sol
Bijlage: de bierlinie

Ha Ineke,
Vorige week bezochten we tijdens een heel gezellig uitje met het werk Fort Rijnauwen. We waren wat te laat op onze afspraak met de gidsen die ons door dat fantastische stuk natuur zouden rondleiden. Beetje lopen klieren onderweg, je kent dat wel, een klasje op schoolreis.

De club werd in drieën gesplitst en ja hoor, wat gebeurt er?: ik tref de grootste Chagrijn van het stel “gidsen”. Heb ik weer. Bij het zien van zijn uniform en getergde blik vroeg ik me af wanneer hij de eerste bekeuring zou uitdelen.

Maar gelukkig: we mochten bij Chags gratie over het terrein van Staatsbosbeheer lopen. Ons lompe gestamp joeg een grijze zeehond uit de tankgracht. Ons geleuter verstoorde eikelmuis en knoflookpad. Beter bleef het terrein alleen toegankelijk voor de drie gidsen”, of nee beter alleen voor Chag. Jaha! Dat bleek uit alles.

Chags grenzenloze liefde voor de natuur is nogal complex en onsamenhangend. De zorgvuldig bijgevoerde reebokken overwinteren in met publiek geld gerestaureerde kazematten. Maar in het voorjaar worden ze opgewacht door hongerige vossen. Die zien een mals boutje wel zitten… Wat nu? Ik zou zeggen: Daar reeën het best smaken, kan je beter eerst de vossen afschieten, die zijn toch ook niet beschermd.

Ik houd me in. Vervolgens blijkt dat esdoorns rotbomen zijn die met hun diepe wortels het fort vernielen. Bij het zien van een cirkelvormig gesloopte bast die de gezonde woudreus te gronde moet richten sloegen mijn stoppen bijna door. 

Ik heb maar niet gezegd dat ik eens met zijn bestuur wilde praten om het natuurterrein wat kostendekkender te exploiteren. Bijvoorbeeld op de zondag een gezellige rommelmarkt annex braderie. Angstaanjagend oude ambachten. Op zaterdagen spannende fietscross- en bosloop competities. Om de vaste lasten te dekken een brouwerijketen door  alle forten: “De Bierlinie”. En hier naast de tankgracht een kleine maar exclusieve bistro: “De Vuurmond”.

Of vetter: maak er een schitterend motorcross terrein van. Verder zou een beren- of smurfenpak Chag beter staan dan zijn malle uniform als je begrijpt wat ik bedoel.

Na afloop vraag ik me af hoe het bestaat dat een man die vrijwillig mag werken in zo’n mooie rijke omgeving zulk chagrijnig elitair gedrag tentoonspreidt.  Hoe hij zit te wachten tot zijn organisatie ten prooi valt aan de cynische V.O.C. ideetjes die elke onbenul (zoals ik) uit zijn mouw kan schudden. Hoe verwend is Nederland.

En hoe verwend zijn we niet aan onze universiteit. Met ons bestuur is al eens gesproken. Zij zijn enthousiast begonnen onze tanende identiteit faustiaans te vermarkten. Wij laten het “onafwendbare” anoniem jeremiërend gebeuren. Over ons komen.

Op tv zag ik een groepje Engelse jongeren op de vuilnisbelten in Afrika meehelpen met blote handen westerse computers te recyclen. Huilend hun bevoorrechte positie ontdekkend, in het besef dat zij terug konden naar huis. Watjes.

Maar even tussendoor Ineke: Weet jij wat onze duurzame universiteit met zijn oude computers doet? Die liggen daar toch niet tussen hè?

Met vriendelijke groet,

Baaierd

Tags: fort rhijnauwen

Advertentie