Een verdwaalde staatssecretaris

Aan: flutdocenten@rijksoverheid.nl
Betreft: Een verdwaalde staatssecretaris
Bijlage: Eenzaam maar niet alleen (4)

Ha Sharon,

Gezellig dat je er was om ons een hart onder de riem te steken. Het valt namelijk echt niet mee om duurzaamheid te implementeren aan een universiteit. Het staat al een jaar of tien in ons strategisch plan en je ziet, de resultaten zijn er dan ook naar!

Als staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu weet jij natuurlijk alles van duurzaamheid. Je studeerde in Groningen en in Twente, vond ik met Google, en dat komt goed uit want als je ons een gastcollege komt geven over duurzaamheid verwachten wij een leerzaam, boeiend en inspirerend verhaal.

Want duurzaam moet!

Het weer was mooi, het publiek gewillig, en al helemaal in de groene modus. De bakfiets van de Green Office stond keurig buiten op het trottoir geparkeerd, met discolampjes gevoed door zonnecellen, een handaangedreven sirene, en stoelverwarming middels biogas. Tsja, hoe groen kan je het maken! Met dank aan de taskforce duurzaamheid.

Helaas had je me meteen even op het verkeerde been. Het zij je vergeven hoor, want al die speeches in het Engels (terwijl er geen Engelsman in de zaal zit) vind ik ook moeilijk te volgen hoor. Laat staan dat je zo´n tekst moet voorlezen! Jaha, petje af Sharon.

Op het verkeerde been dus, want je werd aangekondigd als Minister Sharon Dijkstra. Volgens het Engelse woordenboek, is de vertaling van staatssecretaris gewoon “State Secretary” of Amerikaans: “Assistant Secretary”.

Gelukkig vielen we meteen in een filmpje om de zaal een beetje op te warmen. Origineel! Interviews met mensen op straat die wat over duurzaamheid zeggen. Erg diepgaand waren ze niet, en een beetje problematisch was verder, dat de gesproken tekst en het beeld ongeveer een seconde of drie uit elkaar liepen. Hoe surrealistisch! Nudging like Hell. Goed bezig die staf van je op het ministerie. Even een momentje voor een functioneringsgesprek inlassen?

Gelukkig werden we van het beeld verlost en begon je met je gastcollege. Een symposium was het toch? Nou was het wetenschappelijk kaliber van de overige (Green Office-)lezingen van het soort: een aardige aanzet, en dan nu aan de slag jongens! Maar dat waren dan ook tweedejaars studenten. En dat ze onze cateraar Sodexo ontmaskerden als een “normale” cateraar in plaats van een duurzame cateraar deed me genoegen.

Ik zette me dan ook schrap voor je vlammende gastcollege over duurzaamheid.

“Today I would like to talk to you about climate change and the circular economy”, begon je. Ohnee, wordt het zó vrijblijvend abstract?, dacht ik even. Maar toen las je verder voor: “I want to start with a list of three things. Three things that sound completely unrelated: A tailor-made suit, a lamp, and… a cheese sandwich. Ja hoor.

Op dat moment heb ik de zaal verlaten. Ik zat duidelijk in de verkeerde film.

Bert (onze Rector) heeft geen papiertje nodig. Hij spreekt goed Engels, en kan prima improviseren. En belangrijker, hij had een echt verhaal.

Sharon, zo komt er geen bal van Duurzaam terecht in Europa,

Baaierd