Een vieze smaak

Aan: MF.spammer@wouldbe.uu.nl
Betreft : Een vieze smaak
Bijlage: bij gebrek aan beter

Ha MF,

Wat me toch vorige week overkwam. Je weet dat ik niet zo snel ergens van schrik MF, maar deze keer liep het me bijna dun door de broek zeg. Niet te filmen. We werden bij elkaar geroepen door een heel hoge ome van onze universitaire automatiseringsafdeling ITS, ondersteund door twee paranimfen die ons iets wilde vertellen over de veiligheid van onze Mail.

Nou ja, hoge ome van ITS, hij wordt al een aantal jaren ingehuurd door ITS, dus hij hoort toch een beetje bij ons zal ik maar zeggen. En hij weet natuurlijk dingen waar wij niet het flauwste idee over hebben en waarschijnlijk volgens hem onze ITS-afdeling ook niet.

Als zo’n man je persoonlijk een presentatie wil geven over de veiligheid van onze spulletjes, in dit geval de mail, dan moet het wel een heel ernstige situatie zijn. Dus ik kwam op een holletje naar de bijeenkomst. De genodigden waren niet het gebruikelijke gezelschap, maar een select clubje van de Bestuursdienst. Dat begreep ik al niet helemaal, maar wie ben ik om daar van tevoren al vraagtekens bij te hebben.

Men begon te vertellen dat de mail tegenwoordig heeeeel belangrijk is. Een van de meest bedrijfkritische systemen. Als ze over bedrijf of klanten beginnen, word ik meestal meteen wat achterdochtig. Vaak gaat het dan een kant op die me niet bevalt. Maar ik knikte welwillend dociel: Jazeker. Mail is heeeel belangrijk.

Dan moet mail dus altijd aankomen toch? Jazeker, dat vind ik ook kon ik alleen maar beamen. Als ik een mailtje verstuur dan reken ik er op dat het vrijwel meteen aankomt. Waar ook ter wereld. Dat idee dat het altijd op tijd aankomt, had ik trouwens vroeger van de PTT Post ook toen ze nog niet handig geprivatiseerd waren, maar dit ter zijde.

Het is echt verschrikkelijk als mail niet aankomt i.v.m. afspraken, tijdslimieten en contracten. Toen begon ik me al een beetje unheimisch te voelen. Waar ging deze presentatie heen?

Er waren incidenten geweest waardoor groot monopolist Microsoft ons als mailer niet meer vertrouwde en weigerde mails te versturen met als afzender  .uu.nl.  Echt waar joh? Wat waren die incidenten? Op welke schaal, wanneer? Begon ik meteen te vragen. Man en paard noemen graag. Als ik er wat aan kan doen, veranderen of verbeteren ben ik als echte ADHD’er al onderweg om wat te regelen.
Dat bleef een raadsel, want daar ging de presentatie immers niet over….

Er moest van alles bedacht, ingeregeld en geïmplementeerd worden. Ik kan hier moeilijke de namen, termen en processen met je delen, want de presentatiesheets moet ik nog ontvangen. Naarmate de bijeenkomst vorderde hoorde ik voor de zoveelste keer een hele taskforce in oprichting beschrijven. Omdat “men” zijn werk niet goed doet? Omdat er nog meer mensen van buiten binnengehaald moeten worden? Of omdat de leiding zijn eigen processen niet beheerst?

Hoe kom ik van die vieze smaak in mijn mond af?

Baaierd.