Een wolkje melk graag

Aan: DeOnafhankelijkeWetenschapper@uu.nl
Betreft: Een wolkje melk graag
Bijlage: Eenzame fles

Ha, laatste der Mohikanen,

Gisteren droomde ik dat ik door een laboratorium liep waar ze yoghurt maakten. Ja echt waar! En weet je wat mij de grootste vreugde schonk? Dat dat laboratorium niet alleen eigendom van een fabriek was, maar ook een beetje van ons. Ik bedoel de universiteit. En dat wetenschappers en personeelsleden van de universiteit en de fabriek samen achter dezelfde microscoop zaten.

Sterker nog: wetenschappers hadden een betaalde baan bij de fabriek en mensen uit de fabriek hadden een betaalde baan bij de universiteit. Ze liepen de deur bij elkaar plat! Zij konden dus ook gewoon ons laboratorium in en uit lopen! Niks geen geheimen meer voor elkaar. Weet je waarom ik daar zo blij van werd? Je hoeft niet meer in de gaten te houden wie het onderzoek financiert. Je weet het van tevoren al. Ja geniaal. En je weet ook meteen dat het geen flauwekul onderzoek is. Dat het geld oplevert! Want anders zou het bedrijfsleven er immers niet in investeren?

En weet je, ik maakte het nog gekker in mijn droom. Ineens was ik in een ver land. Het was heel groot en er woonden een heleboel mensen. In dat land werd vreselijk geknoeid met babymelk. Ja, daar bestond nog geen goed onderzoek naar voeding en voedingssupplementen. Een beetje een onderontwikkeld land zal ik maar zeggen. Er studeerden maar 1,2 miljoen studenten in het buitenland. Ook lag de commercie er niet zo goed aan de leiband als bij ons.

Kortom ze maakten er een zooitje van. De onverlaten gooiden een smerig goedje door de babymelk om te verhullen dat er haast geen melkpoeder in zat. De naam kan ik me niet meer uit mijn droom herinneren, maar de baby’tjes stierven er massaal aan acute nierproblemen. Vreselijk. Ze moesten daar de eerste valkuilen van ons westerse kapitalisme nog overwinnen sinds de teloorgang van het communisme. Met het vermengen van het goedkope witte poeder door de babyvoeding werden de winsten exponentieel hoger. Toen ik badend in het zweet wakker dreigde te worden uit mijn nachtmerrie gebeurde er iets vreemds.

De hele club mensen uit het begin van mijn droom: de wetenschappers, bestuurders, directeuren en onderzoekers uit de fabriek en de universiteit gingen naar dat land toe. Op werkbezoek. Ze sloten er prachtige overeenkomsten. Ze gingen samen babymelk onderzoeken. Uitvinden dat baby’tjes behoefte hebben aan koemelk ... . Ook spraken ze af om samen te onderzoeken waarom domme baby’s slimmer worden van onze yoghurt. Ook veel oudere inwoners van dat land konden slecht tegen koeienmelk. Dat was jammer. Want in dat land woonden wel 1,3 miljard inwoners. Was dat geen prachtige potentiële valorisatiemarkt?

Ineens werd ik wakker. Ooit waren wij zelf lactose intolerant! Dat gaat toch gewoon over als je veel melk consumeert? Zijn de verantwoordelijke bestuurders van de Sanlu-fabriek niet meteen geëxecuteerd? Wordt er niet allang massaal babymelk door een dochter van Danone geëxporteerd naar China?

Hoezo droom? China wordt door ons gered. Melk moet.

Baaierd Driepinter