Gelukkig Nieuwjaar!

Aan: lieve_lezers@dub.uu.nl
Betreft: bedankt
Bijlage: de schone was

Ha Klaartje,

Ik schrijf jou omdat je een van de trouwe lezers van mijn column bent. Dat doe ik in de persoonlijke vorm die ik nu eenmaal gekozen heb toen ik met het schrijven van mijn columns begon: mails aan mensen van vlees en bloed.

Zoals gewoonlijk is mijn column tegelijkertijd gericht aan veel mensen in de universiteit en daarbuiten. En nu dus ook aan iedereen die mij een hart onder de riem stak toen ik moest staken met het schrijven van mijn column omdat mijn lijf er weinig zin meer in had.
Bij dezen wil ik jullie allemaal hartelijk bedanken voor jullie steun in de vorm van mails, appjes en sms-jes. Ze hebben me goed gedaan. Ik heb er bijna geen een beantwoord omdat ik er nu gewoon de puf niet voor heb. Mijn excuses daarvoor trouwe lezers!

Jij herinnert me aan de tijd dat wij de onderwijsroostering voor de UU probeerden te organiseren, te stroomlijnen en te automatiseren met een clubje toegewijden van alle faculteiten. Wat een stress en wat een voldoening als het toch allemaal maar weer op tijd plaatsgevonden had.

Aan alles komt een eind, Klaartje. Blijkbaar ook aan jouw carrière binnen de UU, zo schreef je me. Jij begint weer dapper aan een nieuw hoofdstuk omdat je niet meer wilt blijven in de nieuwe facilitaire organisatie; en ik moet me gaan bezinnen op mijn pensionering. Dat valt niet mee na zo lang betrokken te zijn bij een organisatie waarin zoveel verschillende mensen met zoveel verschillende achtergronden en functies werken. Samen vervullen ze een cruciale taak voor onze samenleving. En dat blijft toch altijd boeien.

Na mijn gedwongen vertrek uit de U-Raad ben ik deze columns gaan schrijven. Ik had het idee daarmee meer effect te kunnen oogsten dan in dat lamgeslagen (op een aantal studenten na) “democratisch medezeggenschap”-orgaan. Totdat op een gegeven moment de druk van alles mij uiteindelijk te hoog werd. Daar betaal ik nu de prijs voor.

Af en toe lijkt er op sommige plekken in mijn ogen eindelijk licht aan de horizon te gloren. Ik wil geloven dat er een frisse wind begint te waaien door onze burelen. Dit soort veranderingen is erg moeizaam en kost tijd. Ik denk dat ik het resultaat niet meer mee ga maken.

Graag zou ik nog willen doorgaan met het schrijven van columns, maar naarmate je verder van het proces af staat moet je je afvragen hoe zinvol je bespiegelingen nog zijn. Ik start vandaag mijn intranet op en wordt verrassend op de hoogte gebracht van de highlights (klik aan) van het afgelopen jaar verzameld door de afdeling Communicatie van onze universiteit. Wat heb ik weer veel gemist!
Dan schaam ik me plaatsvervangend voor het werk van deze duurbetaalde pro’s die er menen mee weg te komen om goedwillende en te prijzen voorbijgangers op de dichtstbijzijnde locatie te interviewen in het “Engels”.

Succes met je nieuwe baan,
 

Liefs ,

Baaierd.