Het hoogste goed?

Aan: Marjan Oudeman@netvoordevakantiebeginnenden.uu.nl
Betreft: Het hoogste goed?
Bijlage: kwetsbaar

Beste Marjan,

Niemand vroeg mij om een brief aan je te schrijven en daarom lijkt het me een goed idee om dat dan toch maar gewoon te doen. Het duurt wel erg lang voor je het collegevoorzitterschap van onze universiteit op je neemt; ik kan haast niet wachten om te zien wat dat gaat opleveren.

Ik hoop dat je er, na al die fraaie brieven van onze ‘smaakmakers’ gelezen te hebben, nog wel zin in hebt. Na een stuk of drie brieven was ik er in ieder geval wel klaar mee. Ik begrijp de brievenschrijvers ook niet zo goed. Het zoveelste persoonlijke PR-offensief? Om je te vertellen hoezeer zij de afgelopen tijd hun best deden om onze universiteit de beste universiteit van Europa te maken, of liever, van de hele wereld. En hoe belangrijk het is dat zij hun steentje blijven bijdragen!

Kortom: zij die de afgelopen jaren permanent aan het woord waren, schreven nu brieven. De mensen die hun werk in alle bescheidenheid doen en het wel en wee van onze universiteit permanent voor ogen hebben, spelen zich niet in de kijker. De werkvloer zwijgt of spreekt de taal van het management. De U-raad spreekt de taal van het college, anders wordt ze niet gehoord. Voor raadswerk is niemand meer te vinden, verkiezingen zijn overbodig.

Gelukkig zijn er nog veel mensen die gewoon stug doorgaan met hun werk. Zonder de bedoeling op te moeten vallen. Juist daardoor zouden ze moeten opvallen. Maar de paladijnen en de slippendragers - de kongsi der vromen - vinden je nu al goed. Nu al. Dienstbaar, nog voor je er bent.

Ik moet er dan even uit. Afstand nemen van een organisatie die zijn beste tijd gehad heeft. Maar als ik vervolgens hier op de radio hoor dat het comité 40-45 kiest voor het thema “vrijheid spreek je af”, word ik ineens weer heel moe en weet ik dat de wereld te klein wordt om weg te gaan. Hoe verzin je het! Ja hoor, de Tweede Wereldoorlog stopte door het tekenen van een contract. Ooit bedacht dat er ook nog wat soldaten over waren die bereid waren om achter die pen te gaan staan? En dat er bijvoorbeeld zo’n 20 miljoen jonge Russen moesten sneuvelen voordat die pennenstreek gezet kon worden? Ooit bedacht dat vrede niks te maken heeft met vrijheid? Het is hoogstens een noodzakelijke voorwaarde. Daarna begint het pas!

De universiteit hoort bij uitstek een plaats te zijn van en voor vrijdenkers. Mensen die de moed hebben zich te verzetten tegen gevestigde denkbeelden en overtuigingen. Die bereid zijn te onderzoeken of de zaken ook anders kunnen zijn dan ze worden voorgesteld. Daarvoor hun nek durven uit te steken. Mensen die de betreden paden durven te verlaten. Hun mening kunnen en durven uitspreken. Dat Moet.

Hoe kwetsbaar dat is, juist in een tijd van vrede, blijkt steeds weer. Benieuwd hoe jij daar mee omgaat Marjan!

Met vriendelijke groet,
Baaierd