Het koude angstzweet

Aan: gwenda@dubredacteuren.uu.nl
Betreft: het koude angstzweet
Bijlage: zwerven en aanlanden

Ha Gwenda,

Heb jij ook ineens zo veel zin om op vakantie te gaan? Het lijkt wel of de hele universiteit aan het vertrekken is of zijn biezen al gepakt heeft. De files in De Uithof en op aangrenzende snelwegen zijn wonderbaarlijk aan het slinken, net als de files in mijn mailbox trouwens!

En wat een interessante bestemmingen hebben mijn collega’s allemaal uitgekozen. De ene is nog exotischer dan de andere. Je zou denken dat iedereen wel wat voorzichtiger zou worden van die ongelukken in oerwouden en op bergtoppen. Maar nee hoor, als lemmingen storten ze zich in onherbergzame oorden, op zoek naar de ultieme adrenaline kick of het meest exotische vergezicht. Het lijkt wel of ze zich zo ver mogelijk van ons kikkerlandje willen verwijderen. Wie verre reizen maakt heeft veel te vertellen. Ik voel me dan ineens zo níét 2014! Ga jij ook zo ver weg?

Maar ja, nog even doorbuffelen dan ga ik ook weg. Gelukkig las ik op de valreep jouw interview op DUB over de scheidende directeur van het facilitair servicecentrum. Prima dat er nog iemand is die zo’n mooi objectief verslag maakt van haar carrière aan de Universiteit Utrecht. Haar eens de kans geeft om zich eindelijk zélf eens te uiten over haar werk en haar personeel. Ik begrijp dat je de medewerkers niet gehoord hebt, want daar word ik zo langzamerhand ook moe van!

Ik vind de bijgaande foto’s ook heel treffend gekozen. Was dat een vergadering van de dienstcommissie? Ziet er goed uit, gezellige bende daar bij het FSC! Hee, en op die foto van dat personeelsuitje tel ik 33 personeelsleden! Is dat wat er over is van die 300 man die het FSC ‘rijk’ was?

Of zijn dat alle deelnemers aan het personeelsuitje? Nee toch? In dat geval heb ik wat moeite met de gekozen illustraties. Jammer dat je interview toch nog wat vragen oproept. Maar aan de andere kant: het is ook goed om niet alles te weten. Dat is alleen maar belastend. Hell of a job van die saneringen, dat mag gezegd.

En maar gelukkig dat Ineke reorganiseren leuk vindt. Het opmerkelijkst vind ik om te lezen dat acht, nee misschien wel negen van de tien, met heel veel plezier voor haar en met haar gewerkt hebben. Tja, als ik dat allemaal geweten had, was ik wat voorzichtiger geweest met verhalen over de werknemers in het facilitair servicecentrum.
Daar maak je geen vrinden mee!
Stel je voor dat ze een klusje voor onze afdeling komt doen? Heb ík weer Gwenda. Moet ik zélf een andere baan zoeken.

Zal ik me dan aanmelden bij ons beroepsleger? Ik las dat als je 30 dagen in het buitenland op vredesmissie geweest ben, je een herinneringsmedaille vredesoperaties en een kortingspas voor vrij reizen krijgt! En je dochter ook! Meteen heldin!
Hoewel, als ik die twee bazen op hun hurken zie breekt het koude angstzweet me nu al uit.