Ik ga het niet meer meemaken!

Aan peter @bevriendeinuuradviseurs.nl
Betreft : Ik ga het niet meer meemaken!
Bijlage: Waarom geen wielklem?

Ha Peter,

Het gaat hem nog niet echt worden hè? Daar in De Uithof:
Lees ik eerst in de krant dat ik een rijdende tram toch echt niet meer ga meemaken voor het einde van mijn tragische loopbaan bij de Universiteit Utrecht; hoor ik nu dat er mensen onder bussen dreigen te komen die doen alsof ze een tram zijn! Het moet toch niet gekker worden hier.

Jahaa, d’r komt helemaal geen tram, terwijl je wel dat angstaanjagende gerinkel hoort. DINGDINGDINGDING. Iedereen kijkt schichtig naar links en naar rechts. Nee hoor, niks. Geen tram te zien. Dan begin het pas echt een Stephen King-verhaal te worden.

Er komt een Bus over de rails aan. Zo een die teringherrie maakt bij het optrekken. Hij stopt voor de oversteekplaats en het oranje licht van de tram is gedoofd. We kunnen  oversteken dus.
 Hahahaha, tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut. Een ongelukkige tweevoeter voor mij probeert al struikelend de overkant te bereiken terwijl de bus brullend optrekt. Hej hasjie op?, schreeuwt de busschauffeur half uit het raam hangend. Pokkestudent! en hij trapt het gaspedaal flink in. Dat kost allemaal tijd, dat wordt geen kopje thee meer straks. Stress en schema’s.

Gelukkig hebben we hier een aantal mensen bij onze directie die zijn vrijgemaakt om al die dingen te regelen met de vervoerders en de gemeente. Dus dat komt wel goed.

Ik liep cool de andere kant op om wat frisse lucht binnen te krijgen in de Botanische Tuinen, nog steeds de (hoewel steeds voller rakende) oase van het Science Park. In mijn vorige column schijn ik wat open zenuwen geraakt te hebben door te schrijven dat de bouw van twee verdiepingen op de parkeergarage niet doorgaan. En daar was ik juist zo blij over! Sterker nog, ik hoop ook nog steeds dat de bovenste twee etages permanent gebruikt gaan worden als skatepark en dakterras met daktuin. Hoe kan dat verkeerd zijn? Mijn hoop blijft gevestigd op het nieuwe management dat belooft weer muziek in De Uithof te gaan brengen.       

Weg met die adviseurs die precies gaan zeggen wat het bestuur wil horen, of wat ze in staat stelt nog meer van hun adviseur-vriendjes binnen te halen. Ooit leerde ik op een managementopleiding dat een goede adviseur Nooit het advies geeft dat een manager wil horen, maar dat wat hij naar eer en geweten moet adviseren. Dat is een erecode. Niet wie betaalt, bepaalt de uitkomst.
Ook de meeste collega’s zeggen liever wat de baas hoort.

Als ik bij de tuinen aankom zie ik dat de nieuwe ingang weer is hersteld! En waar ik het meest van geniet is dat er een knik in de toegangsweg zit. Bravo, het uitzicht verrast eindelijk weer tijdens het lopen! Ik noem het de baaierd-bocht. Een eerste overwinning op de orthogonale, fantasieloze inrichting van onze leefomgeving.
Nou de volgende keer eens een ronde bocht en wat slingerpaadjes bedenken !
Zal ik dat nog wèl meemaken?

Je Baaierd