Slapeloosheid

Aan: Peter@Personeelsontwikkeling.uu.nl
Van: Baaierd
Onderwerp:  Slapeloosheid
Bijlage: Land Ho ?
Ha Peter,
Je hebt van die nachten dat je niet kan slapen.  Meestal word je dan badend in het zweet wakker en vraag je je af hoe het verder moet. Zinloos, want onafhankelijk van wat je er van denkt gaat alles toch gewoon verder…

Met volle zeilen komt de boot op de haven aanstormen. Zwaaiend probeer ik de aandacht van de stuurman te trekken en roep ... reven, Reven! ongelukkige!  Maar de kapitein is de voorraad aan het checken, de stuurman kan het bestek nergens vinden, zo er ooit een voorlopig definieve versie gemaakt was, en de bemanning  denkt aan het liefje thuis. Wie gaat er dan nog muiten?  Blijkbaar ziet het er voor mij anders uit. Schreeuwend  in de wind kijk ik machteloos toe hoe het schip op de kade te pletter gaat lopen…

Meestal word je voor het hoogtepunt wakker. En dat is dan weer jammer! Als er dan toch niks meer aan te doen is had ik ook wel graag willen meemaken hoe de masten als luciferhoutjes afknappen, de lading in flinters over de kade vliegt en het machtige schip  in een slordige puinhoop verandert. En dan rustig naar de stuurman lopen die nog kermend  aan het inmiddels loze stuurwiel draait om “halvegare idioot!” in zijn oor te brullen. Ja soms krijg ik iets heel destructiefs over me.

Maar zo was het nu niet. Ik was ineens klaarwakker en dacht aan het grote feest dat we straks gaan vieren als de universiteit 375 jaar bestaat. Zo’n beetje als een kind dat jarig is en zich afvraagt of de anderen al wakker zijn en wat er allemaal gaat gebeuren.  We bestaan al bijna 375 jaar Peter! En nog springlevend toch?  We hebben nog professoren, doen nog aan onderwijs en onderzoek, en er komen ook nog studenten die wat willen leren en gaan onderzoeken. Ja, en natuurlijk zijn er ook nog steeds mensen die denken dat alles hun individuele eigendom is. Die denken dat met geld nieuwsgierigheid , creativiteit en onafhankelijkheid te sturen of te kopen zijn. Dat de universiteit een kennisfabriekje is. En dat besturen en geld verdienen eigenlijk core-business zijn.
Ik was vorige week bij een bijeenkomst van allerlei  knappe koppen van onze universiteit die bezig zijn met het oprichten van een virtueel instituut. Zij willen gezamenlijk onderzoek doen naar onze instituties. Hoe het komt dat ze allemaal stuk voor stuk aan het versterven zijn,  als mammoeten in een steeds warmer wordende wereld. Zelf niet meer geloven in hun eigen bestaansrecht, niet meer kunnen meebewegen in onze steeds complexere paradoxale wereld.

Maar wij wel Peter!  De universiteit leeft nog als een dolle. Wij laten ons er niet onder krijgen. We maken onze universiteit gewoon virtueel.  En weet je wat daar nou het geniale van is Peter? Die kan je niet meer reorganiseren want hij bestaat helemaal niet meer!

Ik hoop dat ik je nu wat heb opgepept, want daar vroeg je om. Ik ga weer een tukje doen , zin in!
Zie je
Baaierd