Utrecht Science Park 2.0; waar gaan we heen?

Aan: utrechtsciencepark@ uu.nl
Betreft: spleen
Bijlage: verboden

Ha scienceparkers,

Afgelopen donderdag mocht ik een lustrumbijeenkomst van jullie bijwonen. Het USP vierde zijn vijfjarig bestaan. Een samenwerkingsverband van de grote spelers die hun belangen proberen te vertegenwoordigen in een gebied dat hoe langer hoe onleefbaarder en ontoegankelijker dreigt te worden.

Nieuwsgierig wat er zou gaan gebeuren, spoedde ik mij naar de verzamelplaats van het clubje waar ik bij ingedeeld was. We zouden beginnen met een wandeling . Een blik op het lijstje van mijn groepsleidster, leerde dat ik in gewichtig gezelschap ging verkeren: de wethouder van de gemeente Utrecht, de directeur Science Park en gedeputeerde van de provincie Utrecht en wat mindere goden. Interessant was dat men kunstenaars van het project zero footprint campus gevraagd had deze bijeenkomst te begeleiden om wat heilig vuur in het gezelschap te blazen.

Ze vertelde hoe de kunstenaars hadden geprobeerd de deuren van het Educatorium open te krijgen om zo een pleinfunctie te laten ontstaan rond het mechanisch opgetrokken houten gebouwtje, The Barn waar the faculty of search gevestigd zou worden. En hoe jammerlijk deze poging van de jonge vrijdenkers sneuvelde door bureaucratisch geneuzel, belangrijke hoge ambtenaren en welwillend maar machteloos voetvolk. Weinigen waren bereid de nek wat verder uit te steken. Ach ja, die verhalen kennen we zo langzamerhand wel .

De aanwezige hotemetoten vonden het verhaal wel amusant. Ik vind het nog steeds angstaanjagend hoe mensen zich op een plek als onze universiteit laten ringeloren en piepelen door een incompetent management dat niet voor studenten en medewerkers bezig is, maar met zichzelf, zijn carrière en de organisatie. En zeker niet zijn/of haar carrière op het spel zal zetten voor een paar kunstenaars die wat raars willen.

Want het is erg raar om een gezellig pleintje in het hart van de universiteit te willen maken waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Hoe verzin je het. Wij onderzoeken liever hoe we nog veel meer organisaties in De Uithof kunnen vestigen, in plaats van eerst eens ons verkeersinfarct op te lossen en wat leefbare ruimtes te creëren. Studenten en medewerkers een rol te geven in het beheren en vormgeven van onze ruimte.

En wie durft Kunstenmaker Koolhaas te vertellen dat die Educatorium-deuren gewoon open gaan: als jij er niks op verzint, zullen wij dat wel doen. Vervolgens overal gaan vertellen dat Koolhaas een hekel heeft aan studenten. Dan de uitgang zelf maken en het op een schandelijk proces laten aankomen. Eens echt de grootste universiteit zijn. Studenten eierdozen met stijfsel tegen dat pokke betonplafond laten plakken zodat je elkaar weer kan verstaan in zijn fabriekshal.

In de discussie na afloop begon mijn enthousiasme weer aardig in te kakken. Het ging uiteindelijk toch weer over ongebreidelde groei, maar waarom en voor wie? Een eenduidige visie ontbreekt.
Toen ik vanmiddag somber onze burelen verliet, vertelde iemand dat de geplande extra verdiepingen op de parkeergarage naast de bieb niet doorgaan.
Halleluja! Worden we eindelijk toch wakker?
Nu ook die daktuin erop! Meteen doorpakken!

Baaierd