Vergeet me

Aan: Rob@bezorgdebelastingbetalers.nl
Betreft: vergeet me
Bijlage: epitaaf

Ha Rob,

Dacht ik dat nou eindelijk na zo’n zes jaar reorganiseren het gedonder achter de rug zou zijn, zitten die arme mensen van het Facilitair Service Centrum weer in een reorganisatie. Het worden er ook steeds minder. Niet alleen in aantal, maar ook steeds minder die het uitvoerende werk doen! Jaha, Dat kan je zien aan het groeiend aantal iPadjes dat over de gang loopt. Alles wat leidinggevend is, heeft zo’n ding nodig. Managerial policy!

Volgens mij is er geen bedrijf in Nederland te vinden waar zo veel directeuren en managers rondlopen als bij onze universiteit. Dus dan kan je ervan op aan dat het allemaal uitstekend geregeld en geformaliseerd is. En dat moet ook Rob. Het is het geld van de belastingbetaler hè? Je moet dat kunnen verantwoorden. Daar is het werkvolk eigenlijk ook de meeste tijd mee bezig. Alle anderen besteden uit of zijn bezig met mooie procedures te bedenken.

Ik begon me al af te vragen of een dienst met zo weinig mensen nog wel een uitdaging was om te besturen. Dat zal dan ook wel de reden zijn waarom de directeur nu vertrekt. Poppetjes gezien, kastje leeg, euh, dicht. Gelukkig kan de zaak nu dan ook in één keer onder de directeur Bestuursdienst geplaatst worden.

En dan te bedenken wat er allemaal verbeterd is! Ik geef wat voorbeelden. Er is een code of conduct speciaal voor de FSC- medewerkers gekomen. Vrijwel alle ondersteuning is prima uitbesteed, want ja, geen core business hè? Het aantal receptionisten in vaste dienst is verminderd. Die waren een beetje aan het vastgroeien in die loges toch? Dus natuurlijk mag de faculteit daar dan niet een ‘eigen’ receptionist aanstellen. En het congresbureau is gestopt. Congressen kunnen de faculteiten heel goed zelf organiseren of uitbesteden. Dat mag dan weer wel.

Kortom prima acties en er vallen ook geen gedwongen ontslagen . De medewerkers verhuizen gewoon naar de ingehuurde bedrijven met een nieuw contract.

Toch kan ook een directeur soms van die rare dingen zeggen. Ik heb begrepen dat zij zelf iedereen voorhoudt dat het blijven werken bij dezelfde baas een gebrek aan ambitie is. De blijvertjes zijn sukkeltjes. Dan is 14 jaar directeur van het FSC zijn wel heel erg lang. En een levenslange carrière bij dezelfde baas ernstig overdreven. Ja, want ze gaat tot aan haar pensioen speciale projecten doen.  
Dat laatste is bij ons heel gebruikelijk hoor! Ze is gewoon een zeldzaam goede bestuurder. En de medewerkers van het congresbureau kregen immers ook een maand extra opzegtermijn toen hun functie werd opgeheven!  Prima geregeld!

Toch blijft er wat knagen Rob. Binnen het FSC staan alle neuzen inmiddels dezelfde kant op, dat is in 14 jaar subliem gelukt. Ze kijken allemaal naar hun directeur. Dat zie je ook aan de uitnodiging voor haar afscheidsreceptie. . . Het comité heeft een prachtige foto voorop de uitnodiging laten afdrukken!

Maar waar moeten al die neuzen straks heen wijzen als hun directeur verdwenen is?