Vrolijke bubblecommunicatie

Aan: uu.nl
Betreft: De tragiek van communicatie
Bijlage: Duidelijke boodschap!
 
Vorige week kreeg ik een brief van mijn bank waarin ze een ontzettend positief bericht aankondigden. Goed nieuws voor U! Hoera! Uw kantoor in winkelcentrum Overvecht wordt vernieuwd!

Bij het lezen van dit soort berichten, duidelijk gecomponeerd door communicatie-experts, gaan mijn haren altijd onmiddellijk overeind staan. Dat geëxalteerde positieve toontje waar deze lieden van overlopen doet mij altijd het ergste vermoeden.

En ja hoor, het was weer raak. Na de hele juichend volgeschreven A4 doorgeworsteld te hebben, komt de boodschap neer op 3 zinnen van 19 woorden: Uw kantoor wordt gesloten. U kunt er geen bankzaken meer regelen. U kunt er natuurlijk nog wel geld opnemen!
Geen uitleg, geen excuses. Nee, een hoerabrief.

De tragiek van communicatie-experts is dat met de poging om vervelende berichten positief te verpakken alle zaken die er echt toe doen, waar de mensen echt mee bezig zijn of die ze echt moeten weten, vergeten worden. Wat echt de moeite waard is, blijft onderbelicht.

Omdat ik nog even een UU-account heb, kan ik ook nog steeds de knutselwerkjes van de ‘interne’ persvoorlichters op het gesloten intranet van de universiteit lezen. Er zijn merkwaardige verschillen met de werkjes die de club ‘externe’ communicatie verzorgt op de site.

Zo las ik op het intranet dat Professor Isabel Arends (alleen toegankelijk met solid-id dus) benoemd is tot doctor honoris causa in Technologies and Sustainable Development aan de Université Catholique de Louvain. Prof. Vincent Blondel, rector van UCLouvain, prees Arends in zijn laudatio voor “haar toewijding aan groene en duurzame chemie gedurende haar hele carrière”.

Ik vraag me dan meteen af waarom dit mooie verhaal niet op de universitaire site staat? Is het niet bubbelwaardig genoeg? De schrijver van het stuk doet daarvoor wél haar stinkende best in de conclusie: “Arends vertelde dat ze zich had verheugd op het bezoek aan Louvain-la-Neuve, waarbij ze met jonge onderzoekers en studenten zou spreken over diversiteit, inclusiviteit en carrière maken in de wetenschap.”

Dat geloof je toch niet he? Zou deze betrokken bèta daarvoor naar Louvain gekomen zijn? Maar ja, daar moet het natuurlijk wel over gaan. Daar is de UU van.

De universiteit organiseerde daartoe een debat dat ik probeerde te volgen op internet. Maar wat bleek: het was een monoloog. Toen iemand daarna de spreker ook nog eens ging interviewen in het Engels haakte ik af. Het ging niet over de situatie aan de UU.

Ik begrijp zo langzamerhand dat er gedacht en gesproken moet worden over zaken die de communicatiebubbel belangrijk vindt. Het hoeft helemaal niet over de UU te gaan en het moet zeker geen debat zijn! Nina Köll, docent Media aan het University College van de UU, zei na afloop. “In een debat heb je pro’s versus con’s en ga je niet de diepte in. Dat laatste wilden we juist wel.”

Een nogal boude uitspraak voor een communicatiespecialist aan de universiteit.
Maar ja, gezellig babbelen met de handen in warme aanbidding van een glas mint-thee wordt zo’n debat natuurlijk nooit!

Baaierd