Wat betekent toezicht houden?

Aan  : Moeder@verzorgingstehuis.nl
Van: Baaierd@uu.nl
Betreft:  Wat betekent toezicht houden?
Bijlage: Natuurverschijnsel zonder toezicht

Ha Moeder,

Ik  kan het niet laten je toch weer te vertellen hoe bijzonder het hier is. Al dertien jaar komen we nu in de Auvergne, ontdekten we net, en elke keer is het weer overweldigend. Het is jammer dat het ons nooit gelukt is om je hier mee naar toe te nemen. Want het is onmogelijk om je alleen met een filmpje of een foto deelgenoot te maken van hoe het hier is.

Ik heb ook geen woorden om maar een beetje duidelijk te maken wat het betekent om hier rond te lopen. Buiten te zitten met een kopje koffie en te kijken naar de bergen die altijd op de zelfde plek liggen, maar er nooit hetzelfde uitzien. De lucht die je inademt. De lucht die, nu de herfst aan het invallen is, ruikt naar gevallen bladeren, varens,  gras, hazelaars. Af en toe waait een licht zoete geur over van koeien die nog niet op stal staan. In de dalen verdampt witte dauw, die gepareld op de grasvelden ligt, door de laag overscherende zon in witte nevelslierten. De zin die je hebt om altijd buiten te zijn. Net als vroeger.

Maar wat nog vreemder is, is dat je de ruimte hier hoort. Thuis, in Nederland,  is er altijd wel een muur in de buurt die het geluid terugkaatst en je wereld niet alleen wat betreft zicht, maar ook wat betreft  gehoor klein maakt. Hier draagt het geluid. Het komt er aan. Ik hoor een koe die in de verte loeit, een tractor of een eenzame bromfiets die over de weg verdwijnt.  Een ekster die een hele familie vogels na probeert te doen, de buurman verderop die zijn hondje Viens  (achternaam Ici ) roept. Ritselende bladeren in de wind. Dan sterft dat geluid; het verdwijnt in de verte. Het dooft niet uit in een prop watten, waarbij alles even ver weg lijkt. Het wordt stil. Maar zelfs als het stil is, hoor je die ruimte.

Dan hoor ik hier op de radio dat Mart zwets het zo jammer vindt dat nét nu zijn lovende boek over  Lance Armstrong uit is, blijkt dat Lance zeven keer met hulp van doping de Tour de France heeft gewonnen. En Mart wist helemaal van niks! Hij zat in volgauto’s, hing in de bistro’s met de rijders, zat op terrasjes; verkeerde veelvuldig in hun gezelschap. Maar doping? Nee hoor, nooit van gehoord. Ja, geruchten, ik heb het ‘m nog gevraagd, schmiert Mart klets, maar Lance zei: dacht je dat ik zo perfide was om dat te doen?  Ja hoor. Gezellige man die zwets-klets, met zijn leuke duizend-euro-truien en zijn onpasselijk makende, lillende vleesbaard.

Mart gedraagt zich net als veel toezichthouders. Ze zijn er wel, ze doen hun best, maar die verdomde besturen vertellen de waarheid niet! Ook zij wentelen zich ruim in gemeenschapsgeld dat door brave burgers wordt gefourneerd.

Ik moet even de frisse lucht in,

Baaierd