Wilt u daar gaan roken?

Aan: Gert@werkersachterdeschermen.uu.nl
Betreft: Wilt u daar gaan roken?
Bijlage: de oude meldkamer.

Ha Gert,
Afgelopen vrijdag werd de nieuwe meldkamer van onze universiteit in gebruik genomen. De plek waar bewakers verblijven als ze de universiteit beschermen tegen onheil van buiten, zoals brand, inbraak, terrorismedreiging en niet te vergeten studenten.

Op weg naar het walhalla der beveiligingsposten, ik durf de foto van de nieuwe ruimte hier niet eens te plaatsen zo geheim is die, kwam ineens de naam Bertus bij me boven.

“Werkt Bertus hier nog?”, vroeg ik in alle onschuld. Ah joh, die was toch allang met pensioen, maar ik hoorde gisteren dat Bertus deze week wordt gecremeerd... Ik was even stil, Gert. Meedogenloos wierp de tijd me vijftien jaar terug. De Jutfaseweg in. Naar onze tentamenzalen waar 650 studenten tegelijkertijd tentamen konden doen.

Ik kan niks meer vinden in de archieven van het U-blad ; ook niks anders overigens. De Utrechtse kraakbeweging meldt: 7 juni 2001: “De voordeur van het pand was door een jungle-achtige begroeiing onttrokken aan het zonlicht. Hij was blijkbaar al jaren niet meer in gebruik”. De link in krakerssite “squat” kan ik nu ook al niet meer terugvinden.

Gaat u even mee naar de tentamenzalen aan de Jutfaseweg? Er zitten krakers in het pand ernaast. Dat was Bertus. Op pad gestuurd door zijn collegabewakers. Bertus was een van de weinige beveiligers die met mij mee een kraakpand in durfde te gaan, bleek later. Dat pand is ook van ons, maar nog vervelender is dat het vast zit aan de tentamenzalen.

Dit was het begin van een twee jaar lang durend avontuur vol alarmmeldingen, sneuvelende ruiten, berovingen en alle rottigheid die je kan bedenken... . En overleggen! Met de krakers, met het buurtcomité, omwonenden, de politie. En met onze bewaking. Niet met Bertus, die ging gewoon mee..

Ik weet niet wat er allemaal in het beveiligingsvak veranderd is Gert, maar wat ik er van meemaak een hoop. Het gros van de beveiligers is ingehuurd bij een bedrijf dat geen enkele binding heeft met onze universiteit en ik ken alleen nog mensen in vaste dienst die er in de tijd van Bertus al waren, of het leger dat al met pensioen is.

Gisteren liep ik over de Heidelberglaan, de hoofdader van het steeds sneller dichtslibbende sporthart van onze Universiteit. Ik keek in het voorbijgaan naar de helverlichte, opengewerkte, gevels. In de linkeretalage bevindt zich een café en mensen in de etalage ernaast studeren er bewegingsleer meldt het bord.

Tot mijn verbazing loop ik bijna tegen een bewaker aan die duidelijk niet bij ons of de hogeschool werkt. Ingehuurd, concludeer ik onmiddellijk. Is er een terreurdreiging? Die studenten lopen toch niet met wapens rond?
Stoutmoedig spreek ik hem aan.
Mag ik u vragen waarom u hier buiten staat?
De man kijkt me vriendelijk aan. Jazeker, Ik ben aan het handhaven.
Ziet u die donkergrijze stoeptegels hier? Hier mag je niet roken.
Kunt u dáár gaan staan? Vraagt hij een student..