Afscheid van 't studentenleven

Syme levert zijn scriptie in

Ik durf weer te ademen. Het zit erop. Terwijl ik dit tik, regent het; houden de meeuwen een wedstrijd wie het hardst kan krijsen en drink ik m’n laatste restjes whisky op. Schotser wordt het niet. Het is een mooi einde van mijn zomer: die voelde als het lopen van een marathon, maar vorige week kon ik mijn scriptie eindelijk inleveren. 

Terwijl op Facebook talloze zon- en vakantiefoto’s langskwamen, zat ik van mei tot en met augustus vrijwel elke dag in de bieb en is de temperatuur niet boven de 20 graden uitgekomen. Een leuke afleiding was de British Open: als Home of Golf organiseert St Andrews elke vijf jaar dit Wimbledon van het golf, en dat was bijzonder. De universiteit was vier dagen dicht, en door slecht weer (goh) liep het een dag uit; kaartjes voor die extra dag waren maar 10 pond. Stiekem is het best wel een leuk spelletje!    

De laatste paar dagen hier voelen wel erg dubbel aan. De blijdschap van het klaar zijn valt tegelijk met het afscheid nemen - en dat is hier wat definitiever dan Utrecht. Koffieafspraakjes en een biertje drinken, gaan toch wat lastiger als er duizenden kilometers overbrugd moeten worden - de vrienden die ik heb gemaakt verspreiden zich weer over de halve wereld. Gelukkig is er eind november nog het afstuderen. Dan mag ik weer een gown aan om me nog even onder te dompelen in de tradities en iedereen weer even te zien.  

Die tradities ga ik toch wel missen. St Andrews is een uniek dorp. Veilig, vriendelijk, enorm internationaal - er is geen plek waarmee ik het kan vergelijken. De zee, de historische gebouwen en natuurlijk de mensen hebben dit tot een fantastisch jaar gemaakt. Aan de andere kant was een jaar ook wel genoeg: mijn leven beperkte zich tot drie straten, waarin zowel mijn huis, de bieb en alle winkels en kroegen zich bevinden en ik kijk er naar uit om aan die bubbel te ontsnappen. 

Het volgende avontuur dient zich in ieder geval al weer aan: met een korte tussenstop in Nederland vlieg ik volgende week door naar Polen, waar ik in Krakow een baan heb gevonden bij een IT bedrijf. Na zeven jaar studeren is het wel eens tijd voor wat anders. Het echte leven gaat beginnen. 

Advertentie