Afstompende creativiteit bij het schrijven van een scriptie

Ik ben druk met mijn scriptie. Te druk. Na een dag academisch lezen en, nog erger, academisch schrijven verdwijnt enige vorm van creativiteit en motivatie als sneeuw voor de zon. Er gebeurt iets met je als je dag in dag uit droge teksten leest, samenvatting produceert, secties op woordaantal opdeelt en referenties dubbelcheckt. En je creativiteit stompt af als je elke dag teksten produceert met als enige criteria: is dit duidelijk? Niet: leest het lekker? Niet: zit er een goede verhaallijn in? Niet: vermaakt de tekst de lezer?

Nee, alles moet maar wijken voor dit ultieme doel van duidelijkheid. Voor mijn scriptie ben ik wel vrij om te werken waar ik wil. Elk nadeel heb z’n voordeel. En om toch nog iets wat lijkt op een creatieve column te produceren, heb ik daarom hier een paar observaties opgeschreven van plekken waar ik aan scriptiegewerkt.

•  Amsterdam verbruncht
• Brussel is niet alleen het Den Haag, maar ook het Utrecht van Europa
• In Amstelveen wonen mensen die al hebben ontdekt dat geld niet gelukkig maakt, maar nog niet wat dan wel
• Amsterdam is saai geworden. Misschien wel voor het eerst in de geschiedenis van de stad - In Utrecht regeren vrouwen
• De treinen in Nederland zijn zo slecht nog niet
• Milaan is wél mooi
• Vlieg op eigen risico goedkoper dan Easyjet

Als stil protest tegen mijn scriptie blijven deze observaties lekker onduidelijk, incoherent en vaag. Ze worden niet verder uitgewerkt of toegelicht. En je mag zelf gissen naar de betekenis. Ook de rode draad blijft onduidelijk. Het zijn niet meer dan flarden die plots opduiken, zonder ze te voorzien van dubbelgechekte degelijkheid of academische relevantie. Geeft een beetje lucht en mysterie. En dat is ook wat waard.