De Afvalscheidingsaffaire
Er spookt al een tijdje een verhaal rond binnen de universitaire muren. U begrijpt, in tijden van klimaatverandering (en -ontkenning) is het not done om de duurzaamheidstrein te missen. Reden genoeg voor een aantal studieverenigingen bij Geesteswetenschappen om te pleiten voor de mogelijkheid om het afval te kunnen scheiden. Het invoeren van een meerkeuzeprullenbakkensysteem bleek makkelijker gezegd dan gedaan.
Alles in dezelfde container
Uiteindelijk mochten de Groenen zichzelf feliciteren en dat deden ze middels een borrel. Te vroeg, zo blijkt: een oplettende geest kwam er namelijk achter dat de zakken weliswaar gescheiden werden ingezameld, maar niet gescheiden werden afgeleverd. Alles werd in één container gegooid, zonder enige aanziens des inhouds. Met als gevolg dat jouw minutenlange gepieker over de bestemming van een kartonnen sandwichverpakking (mag dat plastic doorkijkje nou ook bij het papier of wordt er werkelijk van je verwacht dat je dat eerst loshaalt?) voor Jan met de korte achternaam was.
Het moet een troost zijn dat de UU hier niet alleen in staat. Ook de gescheiden van prullenbakken van de NS bleken gebakken lucht. Kunnen we stellen dat de universiteit eindelijk het officieuze studenten adagium ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ heeft omarmd? Zo ja, dan mag ook het ‘meedoen’ gevierd worden. En dan is een borrel niet meer ongepast; zelfs niet als diezelfde faculteit twee miljoen moet bezuinigen.
Kleur van de zakken
Hoe dan ook, de zomer ging er overheen en de ophef leek weer vergeten. Totdat mij een sneer werd toegeworpen. De zakken werden weliswaar in dezelfde container gegooid, maar vervolgens op basis van kleur weer gesorteerd. Dat scheen nieuw licht op de zaak. Misschien was de afvalscheiding, en daarmee ons klimaat, toch nog gered van haar ondergang.
Dit was helaas te positief gedacht. Ongepubliceerd empirisch onderzoek maakte namelijk duidelijk dat het kleurensysteem niet heel consequent werd doorgevoerd. Waar bij de ene prullenbak ‘rest’ in een blauwe zak zat, zat bij een andere ‘plastic’ juist weer in een blauwe zak.
Maar, laten we optimistisch blijven. Misschien worden de zakken wel allemaal opengemaakt. Of wordt er middels röntgentechniek gededuceerd wat er in zit. De zaak is ieder in geval nog niet helemaal verloren. Ik hoop daarom dat iemand mij kan verlichten hoe het er nu voor staat. Misschien wel onder het genot van een borrel, op kosten van de universiteit natuurlijk.