De eerste schooldag van de master

Eveline Verburg gaat haar master volgen in Rotterdam. De eerste dag doet haar terugdenken aan de eerste schooldag op de middelbare school.
Tien jaar geleden maakte ik de stap van mijn veilige basisschool naar de grote en imposante middelbare school. Uitgebreide voorbereidingen werden getroffen. Er moest een nieuwe garderobe komen, want ik moest er natuurlijk wel 'cool' uit zien (dat is overigens niet gelukt, op de foto’s zie ik eruit als een regenboogzuurstok. Was dat echt mode?). Ik wilde het leukste kaftpapier, een etui vol pennen en drie soorten kneedgum, een passer, een geodriehoek en allerlei zooi die ik in die zes jaar nooit gebruikt heb, maar wat er wel spannend uitzag.
Er kwam natuurlijk ook een nieuwe, 'goede fiets', want mijn school stond niet langer op een paar minuten loopafstand. Ik moest zeven kilometer door de weilanden fietsen.
Ook op school veranderde er een heleboel. Hoe werkt dat rooster? Waar zitten die lokalen? Welke leraren zijn streng? Wie wordt mijn mentor?
De eerste dag zelf was spannend. Zouden ze me niet stom vinden? Zeg ik niet iets raars, waar iedereen me de komende zes jaar aan gaat helpen herinneren? Raak ik niet verdwaald?
Natuurlijk was ik niet de enige in die situatie. Iedereen was nieuw en iedereen had 's nachts in bed liggen woelen, denkend aan de volgende, spannende ochtend. En natuurlijk kwam alles goed en verliep de dag zonder problemen.
Die zes jaren vwo waren zo voorbij en maakte ik dat proces nog eens door met mijn bachelor in Utrecht. Ook dat verliep zonder problemen. En nu ga ik weer iets nieuws beginnen: de master. Opnieuw voel ik me een klein kind. Dat komt vooral omdat ik die master niet in Utrecht ga doen. Ik ga naar een nieuwe stad, met nieuwe docenten, nieuwe studenten en nieuwe gewoontes en gebruiken.
Voor mijn master wissel ik mijn vertrouwde Utrecht in voor het grote, imposante Rotterdam. Mijn master is toch het Echte Werk en dus was ik de afgelopen weken druk bezig met het treffen van de juiste voorbereidingen.
Op voorhand koop ik al nette mappen om al het studiemateriaal te verzamelen. Ik print alle artikelen van tevoren uit (nu moet ik ze alleen nog 'even' lezen). Ik koop allerlei zooi die ik waarschijnlijk niet ga gebruiken, maar die er wel serieus uitziet. Ik regel een nullening voor mijn ov. Ik blijf in Utrecht wonen en net als toen ik naar het vwo ging, ben ik niet meer binnen vijf minuten op college. Ik moet veel meer plannen en tijd uittrekken om die flinke afstand af te leggen.
Op organisatorisch gebied is het in Rotterdam ook helemaal anders. De Erasmus Universiteit kent geen Blackboard en doet niks met Osiris. De campus is groot en de gebouwen ken ik niet. Er is geen tutor en ik heb geen idee of er studieloopbaanbegeleiders zijn. Voor alle informatie ben je weer terug bij af.
Ook de eerste dag zelf is spannend, net als tien jaar terug. Zeg ik geen gekke dingen, want straks zit ik daar de rest van het jaar aan vast? Weet ik echt zeker dat de ov-informatie van 9292 klopt zodat ik ook echt op tijd in Rotterdam ben?
Voor even voel ik me weer dat onzeker pre-puberaal huppelkind dat voor het eerst naar de middelbare school gaat. Kleine meisjes worden groot, zegt men. Degene die dat bedacht heeft, is vast nooit naar school gegaan.

Blog
on 18/09/2014

Eveline Verburg gaat haar master volgen in Rotterdam. De eerste dag doet haar terugdenken aan de eerste schooldag op de middelbare school.

Tien jaar geleden maakte ik de stap van mijn veilige basisschool naar de grote en imposante middelbare school. Uitgebreide voorbereidingen werden getroffen. Er moest een nieuwe garderobe komen, want ik moest er natuurlijk wel 'cool' uit zien (dat is overigens niet gelukt, op de foto’s zie ik eruit als een regenboogzuurstok. Was dat echt mode?). Ik wilde het leukste kaftpapier, een etui vol pennen en drie soorten kneedgum, een passer, een geodriehoek en allerlei zooi die ik in die zes jaar nooit gebruikt heb, maar wat er wel spannend uitzag.

Er kwam natuurlijk ook een nieuwe, 'goede fiets', want mijn school stond niet langer op een paar minuten loopafstand. Ik moest zeven kilometer door de weilanden fietsen.

Ook op school veranderde er een heleboel. Hoe werkt dat rooster? Waar zitten die lokalen? Welke leraren zijn streng? Wie wordt mijn mentor?

De eerste dag zelf was spannend. Zouden ze me niet stom vinden? Zeg ik niet iets raars, waar iedereen me de komende zes jaar aan gaat helpen herinneren? Raak ik niet verdwaald?

Natuurlijk was ik niet de enige in die situatie. Iedereen was nieuw en iedereen had 's nachts in bed liggen woelen, denkend aan de volgende, spannende ochtend. En natuurlijk kwam alles goed en verliep de dag zonder problemen.

Die zes jaren vwo waren zo voorbij en maakte ik dat proces nog eens door met mijn bachelor in Utrecht. Ook dat verliep zonder problemen. En nu ga ik weer iets nieuws beginnen: de master. Opnieuw voel ik me een klein kind. Dat komt vooral omdat ik die master niet in Utrecht ga doen. Ik ga naar een nieuwe stad, met nieuwe docenten, nieuwe studenten en nieuwe gewoontes en gebruiken.

Voor mijn master wissel ik mijn vertrouwde Utrecht in voor het grote, imposante Rotterdam. Mijn master is toch het Echte Werk en dus was ik de afgelopen weken druk bezig met het treffen van de juiste voorbereidingen.

Op voorhand koop ik al nette mappen om al het studiemateriaal te verzamelen. Ik print alle artikelen van tevoren uit (nu moet ik ze alleen nog 'even' lezen). Ik koop allerlei zooi die ik waarschijnlijk niet ga gebruiken, maar die er wel serieus uitziet. Ik regel een nullening voor mijn ov. Ik blijf in Utrecht wonen en net als toen ik naar het vwo ging, ben ik niet meer binnen vijf minuten op college. Ik moet veel meer plannen en tijd uittrekken om die flinke afstand af te leggen.

Op organisatorisch gebied is het in Rotterdam ook helemaal anders. De Erasmus Universiteit kent geen Blackboard en doet niks met Osiris. De campus is groot en de gebouwen ken ik niet. Er is geen tutor en ik heb geen idee of er studieloopbaanbegeleiders zijn. Voor alle informatie ben je weer terug bij af.

Ook de eerste dag zelf is spannend, net als tien jaar terug. Zeg ik geen gekke dingen, want straks zit ik daar de rest van het jaar aan vast? Weet ik echt zeker dat de ov-informatie van 9292 klopt zodat ik ook echt op tijd in Rotterdam ben?

Voor even voel ik me weer dat onzeker pre-puberaal huppelkind dat voor het eerst naar de middelbare school gaat. Kleine meisjes worden groot, zegt men. Degene die dat bedacht heeft, is vast nooit naar school gegaan.

Tags: masteropleiding | erasmus universiteit rotterdam

Advertentie