De laatste loodjes
Je moet wel gek zijn om met dit mooie weer binnen te zitten, maar toch zit de UB afgeladen vol. Het is nog even afzien, constateert columnist Maarten Over de Vest, maar de finish is in zicht.
De laatste loodjes. Ze zijn beslist het zwaarst. Doorbeukend in de UB zie ik de wanhopige kopjes hangen boven de studieboeken. Ik zie medestudenten hopeloos staren naar hun laptops. Af en toe valt er een nauwelijks hoorbare vloek en ik denk: “dat zal vast iets met SPSS zijn”. Een veldslag, zo voel ik het en ik ben ervan overtuigd dat anderen mijn gevoel delen. Buiten schijnt de zon, het kwik loopt op richting de 25 graden en toch is de bibliotheek afgeladen. Je moet wel gek zijn om met dit weer binnen te zitten maar toch zit ik hier. Niet vrijwillig, de scriptie moet af. Ik vermoed trouwens dat niemand maar dan ook niemand met dit weer besluit zich vrijwillig op te laten sluiten in een zwarte doos vol snorrende laptops, kreunende pc’s en zuchtende studenten. Gezeur over luie studenten kan ik zo aan het einde van het jaar niet meer verdragen. Lui? Ik nodig alle ouders, docenten en vrienden met een baan uit om aan het einde van het collegejaar een zonnige zondag op te offeren en een dagje bieb te beleven.
Het valt mij sowieso op dat sinds het (nu demissionaire) kabinet de studenten bedreigd heeft met de langstudeerboete de UB, de LB en de JB op een ongekende aanloop kunnen rekenen. Een bezuinigingsmaatregel die naar mijn mening geheel contraproductief is, aangezien studenten nu minder in staat zijn de plaatselijke horeca te ondersteunen. Wat er gewonnen wordt met de maatregel zal verloren gaan door dalende consumentenuitgaven. De economie moet gestimuleerd worden dus weg met de boete!
Maar goed, terug naar de dampende bibliotheken van Utrecht. Ik loop even naar buiten om bij de Spar een belachelijk duur broodje te kopen en een sigaretje te roken. Het normaal zo koude en winderige plein voor de UB is binnen een paar dagen veranderd in iets dat lijkt op een gezellig terras. Maar (zonne)schijn kan bedriegen. Er worden hier geen roseetjes of pils weggezet onder het genot van een goed, maar doelloos gesprek. Hier en daar wordt er wel wat gelachen maar serieuze gesprekken hebben de overhand. Het is een zonnig maar troosteloos plaatje.
Maar het is niet uitzichtloos, dat kan ik vertellen uit jaren ervaring. Jaar in, jaar uit is de strijd hetzelfde. Wees gerust: iedereen komt over de finish heen. Hetzij door de scriptie te voltooien, hetzij door het laatste tentamen te maken. En dan is het vakantie! Genieten! Vrijheid! En nu maar hopen op een zonnige zomer zonder hertentamens.