De Nederlandse ambassadeur in Australië
Chantal studeerde Communicatie- & Informatiewetenschappen in Utrecht en zit nu op de Deakin University in Australië. Daar beschouwen ze haar als een ambassadeur van Nederland. Ze doet haar best daar een eervolle invulling aan te geven.
Bij het introductiepraatje voor buitenlandse studenten van de universiteit werd ons op het hart gedrukt dat we nu niet alleen vertegenwoordigers van Deakin University zijn, maar ook van onze thuisuniversiteit, en ons eigen land. Ofwel: wij exchange students zijn bij machte om het imago van ons thuisland te maken of te breken. Daarom heb ik de afgelopen weken met moed, geduld en de benodigde hoeveelheid humor allerlei foutieve aannames, overtrokken stereotypen en algemene onwaarheden over ons kikkerlandje bestreden.
Nee, niemand in Nederland draagt klompen. Het grootste gedeelte van het land bestaat uit grasvelden, niet uit bloemenvelden. Nederland is beslist geen eiland en ligt ook niet in Scandinavië. Amsterdam is helemaal niet shady en nee, ik ben ook niet in het red light district geboren.
Andersom heb ik ook al veel over Australië geleerd. Zo serveren ze tosti’s hier zonder ketchup; zijn ze dol op verkleinwoordjes (breakfast is brekkie en McDonald’s heet hier Macca’s); bestaat er een levendige mythe over het bestaan van dropbears (kwaadaardige reuzenkoala’s die zich uit bomen laten vallen om vervolgens hun prooi te verpletteren en te verslinden); hebben Australiërs een voorliefde voor een zout, onaangenaam smakend smeerbaar goedje genaamd Vegemite; en zijn ze net zo bang voor spinnen als elke andere weldenkende samenleving.
Ook tussen de Universiteit Utrecht en Deakin University bestaan een aantal opvallende verschillen. Veel studenten blijken met de auto naar college te komen, waardoor er op drukke momenten zowaar een file voor de ingang van de campus staat. Daarnaast duren de lessen slechts 50 minuten, worden vrijwel alle hoorcolleges opgenomen zodat je ze thuis kunt volgen, en wordt er op veel plaatsen op de campus muziek gedraaid.
En de Australiërs zelf? Die zijn eigenlijk niet zo gek veel anders dan Nederlanders. Ze zijn vriendelijk, behulpzaam en nuchter – misschien iets anarchistischer ingesteld dan de gemiddelde Nederlander, en meer dan een klein beetje positiever, maar over het algemeen hebben de afgelopen vijf weken down under mij geleerd dat we eigenlijk allemaal hetzelfde zijn. Of je nu Nederlands bent, Australisch, Chinees, Amerikaans, Frans, Turks of Russisch; we zijn allemaal mens en hebben daarom, ongeacht persoonlijke trekjes en verschillende culturele achtergronden, veel meer overeenkomsten dan verschillen.