De universiteit slaapt niet

Utrechtse studenten schetsen in opiniestukken een karikaturaal beeld van het onderwijs, vinden drie universitaire tutoraat fellows. Docenten knuffelen luie studenten niet naar genadezesjes.Het recht op (hoger) onderwijs is een groot goed, waarvan de laatste decennia in hoge mate gebruik gemaakt wordt. Er zijn veel studenten en de universiteiten doen hun best die optimaal te onderwijzen en begeleiden. Via maatregelen als matching (volgend jaar op alle universiteiten, nu al in Utrecht), studieloopbaanbegeleiding en het bindend studieadvies streeft de universiteit ernaar de juiste student zo snel mogelijk op de juiste plaats te krijgen. Er zijn inderdaad problemen qua docent/student-ratio  en daarover moet ook zeker een debat gevoerd worden. Maar kan dat alstublieft zonder het fact free journalism en de stemmingmakerij van de stukken die nu in de krant verschijnen?Studente Maartje ter Horst en vooral alumnus Willem van Uijen schetsen een karikaturaal beeld van de universiteit als een onderwijsfabriek waarin luie studenten naar een diploma vol genadezesjes geknuffeld worden, zonder dat zij er iets voor hoeven te doen. Steeds weer klinkt het te gemakkelijke woord 'schools', terwijl het in realiteit gaat om een professionalisering van de academische omgeving. Welk bedrijf verwacht geen aanwezigheid van zijn medewerkers? Waarom is een aanwezigheidsplicht (van gewoonlijk 80 procent) dan zo’n gotspe? Een goede student heeft een aanwezigheidswens!Studiebegeleiding en tutoraat worden denigrerend weggezet als bemoederen, maar blijken in de praktijk zeer vruchtbare instrumenten om de student het beste uit zijn studie en zichzelf te laten halen. De keuzemogelijkheden binnen het bachelor en masteronderwijs zijn legio en goede informatie en begeleiding helpt studenten de keuzes te maken die bij hen passen en voor hun toekomst bepalend zijn: welk specialisme kies ik, kan ik een `honours’-traject doen, loop ik stage, ga ik in het buitenland studeren, welke master past het beste bij mijn talenten en ambities?  De tutor stimuleert, maar houdt een luie student niet de hand boven het hoofd. De tutor is je coach, niet je moeder!Beide academici hadden in hun stukjes wel wat verder mogen kijken dan hun neus lang is. Vrijwel alle opleidingen in beider alma mater hebben tegenwoordig 12 of meer contacturen per week, 7 is echt een uitzondering. Er is zeker sprake van groepswerk in de colleges, maar slechts voor een deel bepaalt dat het eindcijfer van een cursus. De student wordt nadrukkelijk en hoofdzakelijk individueel getoetst. Wie denkt mee te liften bij een tentamen, blijft bij de deur van de zaal staan of levert een leeg blaadje in. Wie denkt, en vooral schrijft, dat dit soort fouten worden “vergeven”, heeft geen goed beeld van de academische realiteit. Een wake-up call is goed, maar eerst zelf je bed uit en goed om je heen en naar jezelf kijken. De universiteit slaapt niet en is wakker op weg naar steeds beter universitair onderwijs.*Deze opinie is eerder als comment geplaatst onder het artikel van Maartje ter Horst*De auteurs werken als fellows aan een project van de faculteiten Geesteswetenschappen, Geowetenschappen en Sociale Wetenschappen dat het tutoraat moet versterken.