De verkiezingen? ‘Let’s just get it over with’

De Amerikaanse verkiezingen zijn populairder dan ooit. De NOS wijdt er een gehele website aan en elke controversiële uitspraak wordt breed uitgemeten. Naast dagelijkse updates van CNN is de overheersende gedachte hier op campus vooral: “Ik durf er niet eens over na te denken”.

In de relatief vrije studentengemeenschappen aan de Californische kust staan geen borden in de tuin met ‘Make America great again’. Her en der vind je nog wel een verdwaalde slogan van Bernie Sanders. Hij was het die een grote groep jonge stemmers wist te motiveren en waarvan nog steeds wordt gedacht dat hij echt voor verandering in Amerika had kunnen zorgen. Afgeleid door zon, strand en perfecte surfgolven gaat het leven van alle dag hier in Santa Barbara gewoon door en lijken de verkiezingen, in de toch progressieve studentengemeenschap, ver weg. Aandacht is er vooral voor de plaatselijke verkiezingen die op het dagelijks leven veel meer impact zullen hebben dan die in het federale hoofdkwartier Washington.

In gesprekken over de Amerikaanse politiek proberen mijn medestudenten en ik het twee partijen en het Nederlandse verkiezingssysteem te vergelijken. Veel Amerikanen zien het twee partijen systeem als essentieel onderdeel van democratie en zien daar dan ook niet snel verandering in komen. Wel bekijken zij met interesse en enige argwaan de interne conflicten die binnen de partijen zijn ontstaan. Het Nederlandse poldermodel zal er in de VS in ieder geval niet snel van komen, volgens de meeste studenten hier is het twee partijen systeem nog steeds de beste manier om de ‘will of the people’ te laten zien.

Achter een glas bier in de plaatselijke pizzahut werd het eerste debat op grote schermen gevolgd en, anders dan in Nederland, van boegeroep en aanmoedigingen voorzien. Naar mate de verkiezing nadert, lijkt de interesse af te nemen en hopen de studenten om mij heen vooral dat het snel is afgelopen. Wel groeit het besef dat er niet alleen een mogelijkheid bestaat dat Trump daadwerkelijk het witte huis zal betreden maar dat hij degene zal zijn die partijgenoten op machtige posities zal plaatsen.

Dat de studenten in mijn omgeving een ambtstermijn onder Trump niet zien zitten is zeker, maar ook het vertrouwen in Hillary is soms ver te zoeken. Het is afwachten wat zij 8 november achter gesloten deuren in het stemhokje besluiten: wordt het Hillary, een Third party candidate of laten zij het afweten? De studenten hier weten dat zij getuigen zijn van wat één van de meest controversiële verkiezingen in de geschiedenis van Amerika kan worden.

Als we kijken naar de wereldwijde verkiezingen en referenda van de afgelopen tijd, belooft 8 november een hele spannende dag te worden. Het wordt kiezen tussen twee kwaden, maar zoals ze hier ook toegeven: “het is altijd beter om voor de minst slechte optie te gaan”.

En mocht Trump winnen? “we’ll cross that bridge once we get there”