Dipsaus op m’n kop

Mensen zijn kuddedieren. Onze identiteit hangt nauw samen met de gemeenschappen waar we bij horen en ook de groepen waar we juist níet bij horen. In de kudde zijn we veilig. De allereerste kring waar ik in terecht kwam was mijn familie. Later kwam mijn school daarbij, sloot ik me aan bij vrienden en werd ik buitengesloten door mijn pesters. Er volgden nog allerlei hobby- en andere clubs en nu ben ik thuis bij twee koren, een bandje, linkse feministen, de buurt waar ik woon en natuurlijk de Universiteit Utrecht.

Vorig jaar op vrijdag de 13e begon de ‘intelligente lockdown’. Maandag haalde ik kantoorplanten op uit het Bestuursgebouw, en sindsdien werk ik thuis. Ik fiets niet meer naar mijn werk en repetities. Om niet volledig tot stilstand te komen, wandel ik vaak.

Nou voel ik me snel verveeld, dus zette ik tijdens het lopen een podcast op mijn kop(telefoon). Ik luisterde al vaak naar de waargebeurde verhalen in Echt gebeurd van Micha Wertheim en Paulien Cornelisse (geïnspireerd op The Moth) en nu stapte ik over op Man met de microfoon - Lockdown - ‘waarin we samen toewerken naar 31 maart’. Chris Bajema laat horen hoe de lockdown zijn leven en dat van zijn drie zoons en zijn vrouw Paulien Cornelisse beïnvloedt. Door het luisteren werd ik onderdeel van de subcultuur van dit gezin en van de luisteraars. Ik kreeg een met-de-hele-wereld-in-hetzelfde-schuitje-saamhorigheidsgevoel, en dat deed me goed.

Ik voel me nog steeds een UU’er, omdat veel werkoverleggen online gewoon doorgaan. Er ontstaan allerlei nieuwe UU-collectieven, zoals de UU-Wikipedians, waar alle UU’ers welkom zijn die Wikipedia-pagina’s bewerken of dat willen leren. Ook mijn koorcontacten en andere sociale contacten hou ik in stand, online en met een voorzichtig (tuin)bezoekje hier en daar.

Ik realiseer me terdege wat een voorrecht het is dat ik in een rijk land woon, in staat ben om te werken, een vaste baan heb en voldoe aan allerlei maatschappelijke normen. Daardoor ervaar ik een vanzelfsprekend gevoel van verbinding. Voor veel mensen is dat anders, zeker sinds de pandemie ons allerlei beperkingen oplegt.

Voor iedereen die ook wil worden opgenomen in de Grote Podcast-Kudde volgen hier **gratis tips**!

Ziek. De podcast - ‘Tamar Doorduin brengt verslag uit vanuit de lappenmand’. In deze podcast komen onderwerpen aan bod waar mensen zonder een functiebeperking of chronische ziekte niet dagelijks mee geconfronteerd worden, zoals validisme, medisch seksisme, medisch racisme en andere maatschappelijke beperkingen.

In Nooit meer slapen, Queery, Mangiare!, Het marathoninterview, en Kunststof hoor je mooie interviews, net als in:

Dipsaus - ‘Door vrouwen van kleur; voor vrouwen van kleur en iedereen die geïnteresseerd is in een ander geluid’, door Anousha Nzume, Ebissé Rouw en Mariam El Maslouhi. Nog een prachtige en kritische podcast die me in aanraking brengt met een ander perspectief. Dat geldt ook voor het verwante Fufu & Dadels - 'Vrijgevochten met een zachte G', door o.a. Munganyende Hélène Christelle, met als rode draad intercultureel zusterschap buiten de grote steden.

Ik wandel heerlijk in mijn eentje, maar veilig in de kudde, met Dipsaus op m’n kop!