Campusgedicht
Dit is de volgorde
dit is de volgorde
ooit schreef je dat het gemijmer begint
wanneer vaders kapotte enkels krijgen
daarvoor
over de Zeven Stroompjes
papieren boten
reikhalzend
- het staat je wat treurig -
stel je keer op keer
je blik scherp op die bank
achter het Rietveld Schröderhuis
terwijl je weet dat herinneringen slinks zijn
jullie zaten daar inderdaad
maar nu doet A. dit
J. dat
en sprak je H. al veel te lang niet
nestelen op een plek in een moment
is nooit gratis
wanneer je het opschrijft doet het niets
het beweegt niet glijdt niet
maakt geen punt doet geen pijn
daarvoor is het al veel te lang verdwenen
dit is de volgorde:
1. de vervorming
2. de herbeleving