Een tussenjaar om orde te scheppen in de chaos

Een master kiezen is niet makkelijk, ontdekte Wouter de Waart. Uiteindelijk koos hij voor een tussenjaar. “Ik zie dit als mijn persoonlijk cafetariamodel.”

Keuzes. De mensheid komt er tegenwoordig in om. In de tijd van de jagers en de verzamelaars was ons keuzepallet pijnlijk eenvoudig. Niet wat we vanavond gaan eten, maar óf we vanavond gaan eten. Niet of je werk past bij dat wat je leuk vindt of waar je behoefte aan hebt, maar of jij wel geschikt genoeg bent voor het werk. Niet honderd verschillende manieren waarop je zelf je toekomst vorm geeft, maar leven met de dag en dankbaar zijn voor alles wat je hebt.

Heerlijk! Doet u mij maar een groepsvakantie naar de tijd van de jagers en verzamelaars. Hier in de 21ste eeuw is de situatie namelijk wel anders. Het leven van vandaag wordt gedomineerd door keuzes. Iedere dag, ieder uur, worden studenten geconfronteerd met duizend verschillende mogelijkheden. Ga ik de bieb in om te studeren of ga ik op het terras genieten van de nazomer? Ga ik stage lopen in het buitenland of is het beter als ik in Nederland blijf? Ga ik direct door met een master of doe ik eerst een tussenjaar?

Die laatste vraag heb ik mezelf afgelopen zomer gesteld. Na vier prachtige jaren in Utrecht had ik mijn bachelorsdiploma op zak. Ik kwam net uit een fulltime bestuursjaar en merkte dat het nu dan wel tijd zou zijn voor een master. Toch? Tijd om de toekomst tegemoet te rijden.

Toen ik mezelf ging verdiepen in de keuzemogelijkheden schiep dit in plaats van duidelijkheid alleen maar verwarring. De namen van masters zijn nog onsamenhangender dan die voor bachelorsstudies. Willekeurige Engelse termen worden achter elkaar gegooid in de hoop belangrijk te klinken. Maar liefst drie universiteiten presenteren zichzelf als dé universiteit voor een master in de economie.

Voor een tweeëntwintigjarige student die geen flauw idee heeft wat ie eigenlijk wil was dit iets teveel van het goede. Zoals een echte student betaamt; bij twijfel altijd optie B. Komend jaar neem ik dus een tussenjaar.

Ik gebruik dit jaar om orde te scheppen in de chaos van het studentzijn. Ik heb gestudeerd, heb nevenactiviteiten ondernomen en heb gewerkt. Al met al heb ik vooral heel veel genoten. Nu wordt het tijd om de balans op te gaan maken waar precies mijn interesses liggen en in welke tak van sport ik over een paar jaar werkzaam wil zijn.

Hoe dit jaar er precies uit gaat zien weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat ik het deel met de lezers van de DUB. Een klein voorproefje? Komend jaar zie ik als mijn persoonlijke cafetariamodel. Mark Rutte moet er niets van hebben, maar ik ga er eens goed voor zitten en kijken wat ik allemaal kan bestellen. Ik ga hier en daar wat proeven en zal af en toe iets terug sturen naar de keuken. Aan het eind van het jaar betaal ik de rekening, loop ik naar buiten en weet ik wat ik wil. Tenminste, dat hoop ik.

Blog
on 26/09/2016

Een master kiezen is niet makkelijk, ontdekte Wouter de Waart. Uiteindelijk koos hij voor een tussenjaar. “Ik zie dit als mijn persoonlijk cafetariamodel.”

Keuzes. De mensheid komt er tegenwoordig in om. In de tijd van de jagers en de verzamelaars was ons keuzepallet pijnlijk eenvoudig. Niet wat we vanavond gaan eten, maar óf we vanavond gaan eten. Niet of je werk past bij dat wat je leuk vindt of waar je behoefte aan hebt, maar of jij wel geschikt genoeg bent voor het werk. Niet honderd verschillende manieren waarop je zelf je toekomst vorm geeft, maar leven met de dag en dankbaar zijn voor alles wat je hebt.

Heerlijk! Doet u mij maar een groepsvakantie naar de tijd van de jagers en verzamelaars. Hier in de 21ste eeuw is de situatie namelijk wel anders. Het leven van vandaag wordt gedomineerd door keuzes. Iedere dag, ieder uur, worden studenten geconfronteerd met duizend verschillende mogelijkheden. Ga ik de bieb in om te studeren of ga ik op het terras genieten van de nazomer? Ga ik stage lopen in het buitenland of is het beter als ik in Nederland blijf? Ga ik direct door met een master of doe ik eerst een tussenjaar?

Die laatste vraag heb ik mezelf afgelopen zomer gesteld. Na vier prachtige jaren in Utrecht had ik mijn bachelorsdiploma op zak. Ik kwam net uit een fulltime bestuursjaar en merkte dat het nu dan wel tijd zou zijn voor een master. Toch? Tijd om de toekomst tegemoet te rijden.

Toen ik mezelf ging verdiepen in de keuzemogelijkheden schiep dit in plaats van duidelijkheid alleen maar verwarring. De namen van masters zijn nog onsamenhangender dan die voor bachelorsstudies. Willekeurige Engelse termen worden achter elkaar gegooid in de hoop belangrijk te klinken. Maar liefst drie universiteiten presenteren zichzelf als dé universiteit voor een master in de economie.

Voor een tweeëntwintigjarige student die geen flauw idee heeft wat ie eigenlijk wil was dit iets teveel van het goede. Zoals een echte student betaamt; bij twijfel altijd optie B. Komend jaar neem ik dus een tussenjaar.

Ik gebruik dit jaar om orde te scheppen in de chaos van het studentzijn. Ik heb gestudeerd, heb nevenactiviteiten ondernomen en heb gewerkt. Al met al heb ik vooral heel veel genoten. Nu wordt het tijd om de balans op te gaan maken waar precies mijn interesses liggen en in welke tak van sport ik over een paar jaar werkzaam wil zijn.

Hoe dit jaar er precies uit gaat zien weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat ik het deel met de lezers van de DUB. Een klein voorproefje? Komend jaar zie ik als mijn persoonlijke cafetariamodel. Mark Rutte moet er niets van hebben, maar ik ga er eens goed voor zitten en kijken wat ik allemaal kan bestellen. Ik ga hier en daar wat proeven en zal af en toe iets terug sturen naar de keuken. Aan het eind van het jaar betaal ik de rekening, loop ik naar buiten en weet ik wat ik wil. Tenminste, dat hoop ik.

Tags: tussenjaar | masteropleiding

Advertentie